Açıklama.

Konu: Açıklama. Perş. Mayıs 13, 2010 9:12 pm

Mia&Freja
I.Tekil.
8.oo suları. Göl kenarında yaşanan tartışmadan sonra.

[size=11]Göl kenarından kafayı yemeden ayrılabildiğim için kendimi şanslı sayıyordum ki buna oldukça müsait bir yapım var. Yani kafayı yemeye. Ya aşırı mutluyumdur ya aşırı mutsuz ya da hiçbir şey hissetmem. Yalnızca hareket eden bir heykel gibi gezinirim ortalıkta. Şu an nasılsın peki derseniz hiç bir şey hissetmiyorum çünkü aslında tüm duygular kafamda dönüp duruyor. Beyaz bir renk değildir ama aslında bütün renklerdir ya aynı onun gibi durumum. Saçlarımı başımın üzerinden topuz haline toplamıştım gelirken, Mia'nın sinirlenip saçlarıma yapışma riskine karşı. Kolumda Pablo Dayı'mın hediye ettiği kocaman beyaz bir yüzü olan saatime bakıp duvara yaslandım. Saat neredeyse sekize geliyordu ve minik arkadaşım ortalıkta yok! Hiçbir şey düşünmemek ne kadar da zor! Sürekli bir şeyleri tartmakla uğraşan aklım şimdi çalışmama mücadelesi veriyor. Üstümü değiştirmedim gölden sonra, hala gün boyu üzerimde olan formam var. Sanırım bütün gün aynı kıyafetle kalmamın nedeni üstüne sinmiş olan dakikalar. Bazı anlarda çok aptalca şeylere takıyorum. Şimdiki gibi işte. Ayak seslerini duyuyorum, biraz ilerimde Mia. Duvarlar yüzünden göremiyorum ama ayak seslerini tanıyorum. Hafif ve yavaşça geliyor bana. Kızlar tuvaletinin önünde buluşmak pek iyi bir fikir değil sonuçta acemi birinci sınıflar çoğu kez geliyorlar buraya bu saatlerde.[/size]

Konu: Geri: Açıklama. Cuma Mayıs 14, 2010 2:36 pm

Akşamüstü gördüğüm o sahne sonunda dünyam başıma yıkılmış gibiydi.Hayat bazen size istemeyeceğiniz şeyler verebilir ve herşey mükemmel ilerlemez.Eğer herşey mükemmel olsaydı hayatın bir anlamı kalmazdı zaten.Ama mükemmel hayatımın olmasını istemiyorum ki?Sadece bu kadar iniş çıkış dolu bir hayat fazla geliyor bana...
Bir yandan öfkemi kontrol etmeye çalışıyordum ki öfkeli olduğumda beni Amy bile zor zaptediyordu.Belki narin bir yapım olabilirdi ama kimse göründüğü gibi değildir değil mi?Örneğin Freja...
Birkaç saat öncesine kadar en iyi arkadaşlarımdan biriyken şuan en büyük düşmanım olmak üzereydi.Öfkemi kontrol altına alıp mantığımla ilerlemeye çalışmak gibi bir amacım vardı ama öfkemi zaptetmek konusunda sorunlarım vardı.Ben sorunlu bir ergendim.Lanet olsun!
Hayatımda yaptığım en büyük hatalardan biri Derek ile çıkmak oldu.Bir yılandan ne umuyordum ki.Yılan her zaman yılandır.Önce size iyi-olmayan iyi- yönlerini göstermeye başlar, daha sonra seni kendine bağlar ve uzaktan bir kumanda gibi seni yönetmeye kalkar.Her zaman onun istediğini yapmalısın vsvs...
Lanet olası geçmişimi aklımdan geçirirken bir yandan da beyin fırtınası yapmaya çalışıyordum.Olayları önceden kestirebilme konusunda bir yeteneğimin olmamasına lanet okudum içimden...O gördüğüm dehşet sahneden sonra biraz sakinleşebilmiştim ama bu sakinleşme kısmı onu yumruklamamaya yönelikti.Yani hala sinirliydim...Ona tabiki dalıp rezalet çıkarmayacaktım.Sadece konuşacaktım ve kafamdaki soruları sıralayacaktım...Neden?neden? ve neden?
Küçük adımlarla koridorlarda ilerlerken ileride bir siluet gördüm.Freja olduğuna adım gibi emin olduğum gölgenin yanına sakince yaklaştım.Yüzüne baktığınca aklıma o iğrenç öpüşme sahnesi geldiğinde midemin altüst olduğunu hissettim.Ama öfkemi kontrol etmeliydim.
"Selam..." dedim.Sesim duygusuz ve kontrollü çıkmıştı.

Konu: Geri: Açıklama. Ptsi Mayıs 17, 2010 5:01 pm

Hayatım boyunca asla birileri beni yönetememişti. Üzerimde hâkimiyetleri var sansalar bile her zaman kendi kararlarımı verebilen biri olmuşumdur. Bugün yaşadıklarım kendime olan güvenimi sarsmıştı, bağırmak isteyip bağıramamış sadece ufak sesler çıkarabilmiştim. Çok abarttığımı düşünebilirsiniz ama öyle değil. Mesele sadece aptal bir yılanın arkadaşımla aramı bozup, beni kullanması değil bunu yapabilmesi. Kafamın içinde bin bir düşünceyle yüzüme iğrenerek bakan Mia’ya baktım. Dudaklarını zorla kıpırdatarak selam verdi bana. Onu gerçekten takdir ediyorum onun yerinde olsaydım kendimi tutamazdım. Gidip saçına da yapışmazdım tabii ama yastıklardan kocaman bir mezarlık kurmuş olurdum. Sırtımı duvardan alıp kayarak yeri oturdum. Uzun bacaklarımı ileri doğru uzatıp, ellerimle yerden destek alarak omuzlarımı dikleştirdim. İçimdekinin aksine görünen oldukça umursamaz bir bendi. “Sen sor ben cevaplarım.” Nedendir bilinmez oldukça rahatım şu an. Az önce kafamın içinde dolanan korkuya rağmen feci şekilde rahat… Korku sanki hiçbir zaman orada yokmuş gibi, Mia’yı kaybetmek umurumda değilmiş gibi. Bir an önce bu aptal konuşma bitse de uyumaya gitsem. Çok yorgunum. Umarım Mia’nın çenesi düşmez yine.

Rp dışı: Ultra dandik oldu ama …

Konu: Geri: Açıklama. Çarş. Mayıs 19, 2010 5:25 pm

Freja'nın renkli gözlerindeki tedirginlik ve bıkkınlık açıkça okunabiliyordu.Neler düşündüğünü tahmin edebiliyordum.Büyük ihtimalle kısa kesmemi istiyordu.Yüzündeki ifadeden açıkça belli oluyordu bu durum
Dudaklarımın tek bir çizgi haline geldiğini hissedebiliyordum.Oldukça gergindim.Keşke daha önceden söyleyeceklerimin planını yapsaydım diye düşünmeden alamadım kendimi.Ben bunları düşünürken Freja benden önce davranarak direk konuya girme gereği duydu.
“Sen sor ben cevaplarım.”
Düşüncelerimi okumuştu sanki...
Pekala, istediğini ona verecektim.Kısa kesecektim ama önce kafamdaki soru işaretlerini yok etmesi gerekiyordu.Yaptığı bunca şeyden sonra bunu kendine bir sorumluluk olarak görmesini diliyordum.
Aslında kafamda tek bir soru vardı;Neden? Neden benden gizli değilde gözümün önünde yiyişmeyi tercih ediyordu? Bu kadar basit değildi.
"Pekala,sana felsefe yapmayacağım merak etme." dedim.Ses tonum biraz sert çıkmıştı ama sonuçta herhangi bir konudan bahsetmiyordum.
"Neden Freja?Arkadaşlığımızı hiçe sayarak neden bunu bana yaptın?" diye sordum.Sesim biraz fazla dramatik çıkmıştı ve ben bundan nefret ediyordum.

Konu: Geri: Açıklama. Çarş. Mayıs 19, 2010 8:40 pm

"Neden Freja? Arkadaşlığımızı hiçe sayarak neden bunu bana yaptın?" diye sızlandı Mia. Sanki ağlayacaktı. Sesi başarısız dram filmlerindeki oyuncularınki kadar yapmacık bir hüzünle dolup taşıyordu. Kafamda oldukça kaba sözcükler vardı arkadaşıma söyleyecek. Neden piçin tekiyle çıkmayı tercih etmişti? Bunun olacağını biliyordu, neden hesap soruyordu da sevgilisine sahip çıkmayı denememişti? Bunların hepsinden kurtulup başını ona çevirdim. Keşke otursaydı, Freja yerde Mia ayakta sanki Hufflepuff’lı kız ondan üstün gibiydi.”Bak Mia. O olanlar o anda, orada, yalnızca o zaman için oldu. Biz Derek’le sadece konuşuyorduk ve bir anda saçmaladı işte. Belli ki senden ayrılmak için yaptı bunu. Ve o bir yılan. Sırf aramızı bozmak için bile yapmış olabilir. Mantık arama.” Bana neler olduğunu anlayamıyorum. Arkadaşlarımı her şeyin üsütnde tutan ben Mia’ya olmayacak şeyler söylemiştim. Beynim vidan azabı duymamı bekliyordu benden, sırf bunu hissedeyim diye kafamın içini tekmeliyordu ama yüreğim buzdan bir kristal kadar berrak bir nefretle doluydu. Yavaşça ayağa kalktım, aşağılanmışlık hissini duymamak için. Sırtımı tekrar duvara dayadım. Mia’nın gözlerine bakıyor, ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordum. Aklıma tekrar göl kenarında olanlar geldi. Derek’in elimi tutması ve ardından öpmesi. Onun sıcaklığını hissetmek çok güzeldi ama bana asıl zevk veren-yeni farkına varıyorum- Mia’ya adilik yapıyor olmamdı. Bunu kimsenin anlamasına imkân yok ama belki Océane… Bütün bu formalite işler bitince onunla konuşacağım. Evet, formalite Mia’yla konuşuyor olmam. Yakın arkadaş klişesi işte.

Konu: Geri: Açıklama. Perş. Mayıs 20, 2010 1:40 pm

Neler oluyordu böyle?2 saat öncesindeki mahcup Freja şimdi bana sertçe bakıyordu.Rolleri mi değişmiştik?Benim ona kızmam gerekirken o bana 'kısa kes' der gibi konuşuyordu.Ben onunka konuşmaya meraklı değildim sadece arkadaşlığımızı kurtarmak için bu kahrolası konuşmayı yapmak zorundaydım ama sanırım arkadaşlığımızın kurtarılcak bir yanı kalmamıştı.
”Bak Mia. O olanlar o anda, orada, yalnızca o zaman için oldu. Biz Derek’le sadece konuşuyorduk ve bir anda saçmaladı işte. Belli ki senden ayrılmak için yaptı bunu. Ve o bir yılan. Sırf aramızı bozmak için bile yapmış olabilir. Mantık arama.”
Sesi ne kadar da sert çıkmıştı öyle?Pekala, iyi biri olabilirdim ama benimde sınırlarım vardı.Göze göz dişe diş.Altın kurallarımdan biri olmuştu her zaman.Ama şimdi onun böyle davranması,bana o kadar tuhaf geliyordu ki.İnadına konuşmayı uzatmak istiyordum ama ne söyleyeceğimi gerçekten bilemiyordum.Derek bir yılandı evet, ama Freja ondan daha da yılan davranmıştı.Derek onu öptüğünde duyduğu mutluluğu gözlerinden anlayabilmiştim.
"Bak Freja." dedim."Derek umrumda değil inan.Onu önemsemediğimi sen de biliyosundur.Benim umurumda olan tek şey sendin.Derek başka bi kızla seninle yaptığını yapsaydı karşısına geçip gülebilirdim.Ama sen..." dedim yutkunarak.Bütün bunları bir çırpıda söylemiştim ve nefesim tükenmişti.
"Beni üzen tek şey senin bu davranışların." dedim tükürürcesine.

Konu: Geri: Açıklama. C.tesi Mayıs 22, 2010 6:21 pm

Mermerden yapılmış küçük süs havuzlarındaki, oraya buraya yüzen, amaçsız Japon Balıkları gibi hissediyorum kendimi. Boşluğun içinde, kim olduğumu anlamaktan aciz ve düşünme becerisini kaybetmiş aptal bir balık.Yap-boz’lardan delice haz aldığım günleri hatırladım birden, tek bir parçanın bütünü görmeme yardımcı olabileceğini hatırladım, bazı şeyleri hatırlamanın gerekli olduğunu hatırladım. Aslında ne olduğumu anlamaya başlıyorum, bu ufacık olay uzun süredir gün ışığı almayan bölgeleri aydınlattı zihnimde. Tozlanmış kitaplar gibi. İçi hala emilmeye bekleyen onlarca bilgiyle dolu ama dışı pis. İlgi çekmiyor çoğu kez, sadece bakmasını bilen usta gözler anlayabilir. Sırtımı duvardan ayırıyorum, bacaklarımı aralayıp sanki karşıdan gelecek topu karşılamak üzere duran bir çocuk gibi büküyorum belimi. Mia’nın üzüntü ve içine çeşni olarak katılmış öfkeyle bana sarf ettiği sözler umurumda değil. Suratımı bir sarhoşun gülümsemesi yerleşirken tüm biriktirdiklerimi dışa vurdum: “Sa-na-ne Brooke. İstediğimi yaparım değil mi?” çok fazla kelime çıkmadı ağzımdan fakat ses tonum her şeyi anlatmıştı. Beni rahat bırakması gerektiğini ve artık değişmekte olan biri olduğumu anlamalıydı. Süs havuzunu bana sağladığı imkânlar yetmiyordu, Freja olmak bana yetmiyordu işte. Başka biri olmalı, aslında ben olmalıydım. Peki, neden daha önce farkına varamamıştım. En başında dediğim gibi düşünme becerimi kaybetmiştim. Saçlarımı savurup yüzümü kaptım. Orada olanlar orada kalmamalıydı artık. Bacaklarımı topladım, başımı yukarı kaldırdım sanki göğü görecek gibi. “Hampti Dumpti duvardan düştü…” oldukça delice bu peki ben deli miyim? Belki.

Konu: Geri: Açıklama. Ptsi Mayıs 24, 2010 5:49 pm

Frejayla yaptığımız bu çocukluğa inanamıyordum.Tanrım tıpkı birer küçük çocuk gibiydim.Sanki Freja benim oyuncağımı elimden almıştı ve ben buna kızıyordum.Çünkü oyuncağımın başkasının elinde olması hoşuma gitmiyordu.
Bir çuval dolusu saçma sapan şey yaşamıştım.Hala olanları sindirdiğimi zannetmiyordum.Bir yandan öfkemi hazmetmeye çalışıyordum ki bu benim için büyük bir uğraştı.Genellikle öfkemi kontrol etme problemleri yaşardım.Ama bir şeyler ters gidiyordu.Freja Freja gibi davranmıyordu.Dikkatle gözlerine baktım.Birşeyler değilmişti.Gözleri sanki "delirmiş" gibiydi.
Tabiki delirmemişti.Bu benim saçmalıklarımdan biriydi ama o kadar delice bakıyordu ki.Sanki hiçbirşey umrunda değildi ve istediği gibi davranacak gibi bakıyordu.
Onun bu durumunu düşünürken yüzümün üzüntüyle kaplı olduğunu fark ettim.Duygularımı çok çabuk yüzüme yansıtabilmek gibi kahrolası bir yeteneğim vardı.
“Sa-na-ne Brooke. İstediğimi yaparım değil mi?”
Freja şimdi sarhoş gibi bana bakarak gülüyordu.Bu kadar komik olan bir durumun olmadığını düşünüyordum.Belki de akıl sağlığı pek de iyi değildi.Belki de hastane kanadına bir görünmeliydi.

“Hampti Dumpti duvardan düştü…”
Tanrım ne saçmalıyordu böyle? Elimi omzuna koydum ve oldukça içten görünmeye çalıştım.Ne kadar görünebilirsem tabi...
"Neyse...Artık önemli birşey yok Freja.Derek dostluğumuzun önüne geçmemeli."
dedim.Belki de bende en az onun kadar kafayı üşütüyordum ve ekledim.
"Sen iyi misin?" dedim.