Sıkıntıları bi' kenara bırakmak.

Konu: Sıkıntıları bi' kenara bırakmak. C.tesi Haz. 05, 2010 3:46 pm

Zaman: Öğleden sonra.
III. Tekil Şahıs.
Katılacak Kişiler: Julie & Katie.

Yoğun ve bi' o kadar da sıkıcı bi' günün ardından derin bi nefes alabilmek için yatakhaneye gitmeye karar verdi Katie. Yatakhaneden içeri girdiğinde yatağının dağınık olduğunu farketti. Yanlış hatırlamıyorsa sabah dağınık bırakmamıştı. Bu duruma hayret ederek yatağına uzandı. Gözlerini tavana dikip düşüncelere daldı. Uzun zamandır kimseyle konuşmuyordu. Abisiyle bile. Hatta abisiyle araları bozuktu. Günlerdir bu duruma canı sıkılıyordu zaten. Üstüne bi' kaç dersi kaçırmış olması da eklenince morali bozulmuştu doğrusu. Rahatça konuşup içini dökebileceği birine öyle ihtiyacı vardı ki. Ama şu anda muhtemelen herkes ortak salonda muhabbete dalmıştı. Bu düşüncelerle meşgulken birden kapının tıklandığını duydu ve baş ucundaki asayı alıp kapıya yöneltti. Sessizce bi' şeyler mırıldandıktan sonra şeffaflaşmış kapıda duranın Juli olduğunu gördü. Asayı bi' kez daha sallayıp kapıyı açtı. Belki de içindekileri Juli'ye rahatça dökebilirdi. Juli önce kafasını uzattı ve daha sonra içeride bi' tek Katie olduğunu gördükten sonra içeriye girip kapıyı kapattı. Katie yumuşak bi' ses tonuyla: "Ah, Juli. Ne zamandır görünmüyorsun. Böyle gelsene." dedi yatağını göstererek. Kendisi de yatağın üzerinde düzgün bi' pozisyan aldı.

Konu: Geri: Sıkıntıları bi' kenara bırakmak. C.tesi Haz. 05, 2010 8:21 pm

Juli her zaman uğradığı yerdeydi yine. Ama bu sefer görünümü farklıydı yatakhanesinde. Üzerinde havanın yağışına aldırmadığını gösteren ayak bileğini biraz daha yukarısına kadar uzanan bir pantolon ve üzerinde kısa kollu bir bluzle geziniyordu yatakhanede. Ayrıca ayağını kaplayan birşey de yoktu. Çıplak ayaklarla ilerlediği koridorda tüm gözler ona bakarken Juli kimsenin bakışlarına aldırmadan ilerliyordu. Nihayet kızların kaldığı bölüme geldiğinde kapıyı tıklama gereksinimi buldu. İçeri girdiğinde en iyi arkadaşlarından biri olan Jace'in kızkardeşi Katie yatağında yatıyordu. Juli'yi görünce düzenli bir pozisyon aldı ve hafif bir tebessümle konuşmasına başladı.

"Ah, Juli. Ne zamandır görünmüyorsun. Böyle gelsene." Katie iyi bi' kızdı. Juli onu severdi. Her ne kadar çoğu yönünde abisine çekmese de Juli'ye karşı iyi davranışları.

"Ne zamandır buralarda yokumda ondan Katie." diyerek Katie'nin Juli'nin oturması için yatağını düzelttiği bölüme oturdu. Katie her ne kadar Juli'nin neden ortalarda olmadığını merak etse de bunu sormamıştı. Sessizliği bozmak isteyen Juli klasik sorulardan birini yöneltti.

"Ee, Kaite. Sen neler yapıyorsun bakayım?" Katie'nin yüzündeki ifadesinde değişme olmuştu. Juli tam olarak bu ifadeyi anlamamıştı ve bu yüzden uzun bir süre geçmesine rağmen Katie'nin konuşmasını bekledi.

Konu: Geri: Sıkıntıları bi' kenara bırakmak. C.tesi Haz. 05, 2010 8:48 pm

Juli onun için düzelttiğim yere oturduktan sonra sorusunuu yanıtladı:
"Ne zamandır buralarda yokumda ondan Katie." Yüzlerinde saf ve masum bi' gülümseme vardı şimdi ikisininde. Abisinin yakın arkadaşlarından biriydi Juli'de. Bu okulda taınıdığı çoğu kişi öyleydi zaten. Kendi kendine arkadaş yetinmekte pek iyi olduğu söylenemez doğrusu. Kısa süren sessizliği bozan Juli oldu:
"Ee, Kaite. Sen neler yapıyorsun bakayım?"dedi yumuşak bi' sesle. Bu soru Katie'nin yüzündeki gülümsemenin silinmesine neden oldu. Uzun bi' süre gözlerini yerdeki kilime dikti. Sadece düşündü o süre boyunca. Gerçekten neler yapıyordu Katie? Abisiyle tartıştıktan sonra morali hiç düzelmemişti ki. Devamlı onu düşünüyor, Regina'yı her gördüğünde lanet okuyordu. Katie bunları düşünürken, Juli hiçbir şey demeden onun düşünmesine izin verdi. Sessizliği kesmedi. İşte bu yüzden seviyordu Katie Juli'yi. Olgun ve anlayışlı olmasını seviyordu. Ona içini dökebilirdi hiç korkmadan...
"Bi' kaç hafta önce Regina'yla bi' konu yüzünden tartıştık. Tartışmamız abiminde kulağına gitmiş. Biz bahçede tartışmaya devam ederken, abim yanımıza geldi. O sırada yanlışlıkla abimin göğsüne sert bi' yumruk attım. Ama kesinlikle yanlışlıkla. Abimi ne kadar sevdiğimi biliyorsun Juli. Regina'ya atıcaktım o yumruğu. Abim bi' anda girdi araya. Daha sonra sinirlendi ve gitti yanımdan. Daha sonrada hiç konuşmadık. Moralim gerçekten çok bozuk Juli." Derin bi' nefes aldı Katie. Sonunda içini dökebilmişti birine. Tüm konuşması boyunca Juli onu sessizce ve anlayış dolu bakışlarıyla dinledi.

Konu: Geri: Sıkıntıları bi' kenara bırakmak. Salı Haz. 08, 2010 12:52 pm

"Bi' kaç hafta önce Regina'yla bi' konu yüzünden tartıştık. Tartışmamız abiminde kulağına gitmiş. Biz bahçede tartışmaya devam ederken, abim yanımıza geldi. O sırada yanlışlıkla abimin göğsüne sert bi' yumruk attım. Ama kesinlikle yanlışlıkla. Abimi ne kadar sevdiğimi biliyorsun Juli. Regina'ya atıcaktım o yumruğu. Abim bi' anda girdi araya. Daha sonra sinirlendi ve gitti yanımdan. Daha sonrada hiç konuşmadık. Moralim gerçekten çok bozuk Juli."

Durum çok kötü gibi görünüyordu. Juli bu uzun konuşmanın ardından daha bir uzun konuşma için bir kaç kez öksürerek boğazını temizledi.

"Bak Katie. Her ne kadar kendini asil hissetsen de bazı yaptıkların yüzünden pişmansan o kişilerden özür dilemen gerekli." Katie tam buna karşılık birşey diyecekmiş gibi oldu ama Juli onun sözünü kesti.

"Her ne olursa olsun Regina'dan da Jace'den de özür dilemelisin. Belki bu senin durumunu biraz olsun düşürebilir. Biliyorum belki Jace kabul etmez ama Regina ile iyi anlaşırsan eğer o sana Jace ile aranın düzelmesinde yardımcı olacaktır. Ve yine biliyorum sen Regina ile iyi anlaşamıyorsun. İstersen sen özür diledikten sonra kabul etmez ise ben Jace ile konuşurum ama ne kadar etkili olur bilmiyorum tatlım." Juli uzun bir konuşmanın ardından Katie'nin düşüncelerini merak ediyordu.

Konu: Geri: Sıkıntıları bi' kenara bırakmak. C.tesi Haz. 12, 2010 11:51 am

Benim konuşmamdan sonra onunkisi daha uzun soluklu olacağa benziyordu. Bi' süre düşündü ve derin bi nefes aldıktan sonra:

-Bak Katie. Her ne kadar kendini asil hissetsen de bazı yaptıkların yüzünden pişmansan o kişilerden özür dilemen gerekli- dedi. Tam ona Regina'dan özür dilememin, beni onun önünde küçük düşüreceğini söyleyecekken konuşmasına devam etti.

-Her ne olursa olsun Regina'dan da Jace'den de özür dilemelisin. Belki bu senin durumunu biraz olsun düşürebilir. Biliyorum belki Jace kabul etmez ama Regina ile iyi anlaşırsan eğer o sana Jace ile aranın düzelmesinde yardımcı olacaktır. Ve yine biliyorum sen Regina ile iyi anlaşamıyorsun. İstersen sen özür diledikten sonra kabul etmez ise ben Jace ile konuşurum ama ne kadar etkili olur bilmiyorum tatlım- dedi sakin bi' sesle. Doğrusu haklıydı. Gerçi onun direk abile konuşması daha çok işime gelirdi doğrusu ama, bu işi kendim çözmeliydim.

-Pekala, bu işi kendim çözeceğim. Gidip ikisinden de özür dileyeceğim. Ki eğer abim beni affetmezse onunla konuşmanı istiyorum. Eminim ki seni dinleyecektir. Çok teşekkür ederim Juli.- dedim ve birden Juli'nin boynuna sarıldım. Neden bilmiyordum ama gözyaşlarıma mani olamıyordum o anda. Regina değil ama, abim benim için çok değerliydi.

Konu: Geri: Sıkıntıları bi' kenara bırakmak. Çarş. Haz. 16, 2010 7:21 pm

"Pekala, bu işi kendim çözeceğim. Gidip ikisinden de özür dileyeceğim. Ki eğer abim beni affetmezse onunla konuşmanı istiyorum. Eminim ki seni dinleyecektir. Çok teşekkür ederim Juli." dedi Katie ve birden boynuma sarıldı. Sorununun şimdilik halledildiğine sevinmiştim. O da sevinmişti ki gözyaşları omuzlarıma değiyor ve aşağı doğru vücudumu yalayarak yatağına damlıyordu. Abisinin ne kadar değerli olduğunu anlayabiliyordum. Nedenini de kavrayabiliyordum. Benim için Lénâ ve And ne kadar değerliyse onun için de Jace aynıydı.

"Şiişt! Üzülme tatlım. Bak sorunun da halledildi sayılır. Daha canını sıkma sakın." Ona teselli vermemle beraber kendini toparlamaya çalışıyordu. Başarılı olduğu da söylenebilirdi. Ama hâlâ boynuma sarılmış bir şekilde duruyordu. Bundan hiç şikayetçi değildim. Neredeyse kardeşim olarak gördüğüm birinin kardeşiydi Katie. Bu durumda benim de kardeşim sayılırdı ve ben her zaman kardeşlerimi severdim...