Yaşadım ve..

Konu: Yaşadım ve.. Ptsi Haz. 14, 2010 12:36 pm

- Akşamüstü
- III. Tekil
- Florence & Renesmee

Günün vermiş olduğu anlaşılamaz bir yorgunluk hissine kapılmıştı Florence. Her der bitiminde böyle oluyordu. Kasvetli sınıflarda oturup ders dinlemekten beyni patlayacak gibi oluyordu. Kendini ortak salondaki deri koltuklara yavaşça bırakarak dinlenmeye koyuldu. Elbette geçmeyecekti üzerindeki ağırlık. Omuzlarındaki yük asla kalkmayacaktı. Hatta hergün yenisi eklenecekti. Kolunu bile kaldıracak hali yokken kendii zorlayarak ayağa kalktı ve bacaklarının açılması için bir iki hareket yaptı. Ne zamandır bale çalışmıyordu. Başarılı olmak istediği tek şeyide kaybediyordu yavaş yavaş elinden. Çoğu harekette zorlanıyordu artık. Yapamıyordu. Homurdanarak sinirli ortak salondan çıkarak kendini dışarıya attı. Temiz hava. Bulutlarlar yağmurun gleceğini haber verirken, arkadaşlarının yanına gitmeyi düşündü. Hayır. Onun ihtiyacı olan şey yalnız kalmak ve kendini dinlemekti. Hızlı bir karar ile göl kenarına yürüyerek çimenlerin üzerine oturdu. Etrafında tek tük insan vardı ve hiç birini tanımıyordu. Ellerini çimenlerin üzerine dayayarak gökyüzüne baktı. Eskiden her yağmur yağışında odasının balkonuna çıkarak yüzüne yağmur damlalarının düşmesini beklerdi. Annesi bir hanımefendinin cildinin daima pürüzsüz olmalı derdi. Yağmur suyuda cilde iyi geliyordu. Bunu büyük teyzesi Rosetta'dan duymuştu. Gerçektende işe yayıryordu çünkü Rosetta teyze yaşlı olmasına rağmen yücü olağanüstü güzellikteydi. Florence derin bir nefes alarak gözlerini kapattı ve yeniden çocukluğundaki gibi, çiseleyen yağmur damlalarının yüzüne hızlıca düşüp, yavaşça süzülmesini hissetti. Gözlerini açtığında etrafındaki o tanımadığı kişiler gitmişti. Etrafına bakınca herkesin yağmurdan kaçtığını gördü. Ama yanlıştı, babasının ona öğrettiği biçimde düşünülürse yağmur duracaktı. Hemde çok az bir zamanda. Keyifle gölün üzerinde oluşan daireleri izlerken, ayak sesleri duydu ve arkasına baktığında o çok iyi tanıdığı silueti gördü. Renesmee. Başka kim olabilirdi ki. Florence için pek değerli bir kuzeniydi o. Hala eskisi gibi yüzünde o masum gülümsemesi vardı. "Renesmee! Tanrım, aynı okuldayız ve hiç görüşemiyoruz. Seni çok özlediğimi belirtmek zorundayım. Nasılsın?" Sevinçle, eline şeker verilmiş bir çocuk misali ayağa fırlayarak kuzenine sarıldı ve cüppesine yapışmış olan çimleri temizledi. Elini omzuna koyarak bir ağacın gölgesine oturdu ve kuzenine yanına oturabileceğini söyledi.

Konu: Geri: Yaşadım ve.. Ptsi Haz. 14, 2010 12:54 pm

Sonunda bütün dersler bitmişti. Nessie kendini çok yorgun hissediyordu. Kendini göl kenarına, kendini en rahat hissettiği yere, atmak istiyordu. Ağır adımlarla ilerliyordu. Çünkü çok bitkin ve yorgundu. Başı aşağıda yürüdüğü için koridordaki insanların yüzünü göremiyordu. Yorulduğu zaman sürekli başı aşağıda yürürdü. Tam dışarıya adımını atacaktı ki bir koku sezdi. Ve bu koku onu kendine getirmişti. Çünkü bu en sevdiği toprak kokusuydu. Anlaşılan yağmur yağıyordu. Durup kafasını kaldırdı ve derin bir nefes alarak toprak kokusunu içine çekti. Bu ona mutluluk vermişti. Bu koku onun gülümsemesine yetmişti. Gülümseyerek göle doğru ağır adımlarla yürümeye başladı. Diğerleri gibi yağmurdan kaçmıyordu. Çünkü o yağmura bayılıyordu. Yağmur üstündeki bütün ağırlıkları ve bütün üzüntüyü akıtıp götürüyordu sanki. Bir kaç saniye olduğu yerde durup bir kaç kere daha toprak kokusunu içine çekti.
"Keşke Florenca'da burada olsaydı. O da benim gibi yağmuru sever." dedi kendi kendine. Birden yerde uzanmış olan birini gördü. Hayalleri gerçek olmuştu bu Florenca'ydı. Ayak seslerinden olsa gerek birinin geldiğini anladı ve arkasına döndü. Renesmee'yi görür görmez ayağa kalkıp koştu ve ona sarıldı. Renesmee'de ona sımsıkı sarılmıştı. Sanki tutunacak bir dalmış gibi. Onu çok özlemişti. Aynı okulda olsalar da pek görüşemiyorlardı. Birbirlerine sıkı sıkı sarılmaları bittikten sonra Florenca cüppesindeki otları temizledi ve beraber bir banka oturdular.
"Nasıl gidiyor biricik kuzenim?" konuşmaya Renesmee başlamıştı.

Konu: Geri: Yaşadım ve.. Ptsi Haz. 14, 2010 1:19 pm

Konuşabileceği birisi geldiği için oldukça mutluydu Florence. En yakın arkadaşı, sırdaşı, kardeş gibi sevdiği kuzeni ile her konuda konuşabileceğini biliyordu. O harika bir dinleyici ve yorumcuydu. Florence ona danışmaktan sla çekinmiyordu. Çoğu zaman ona sığınıyordu da. Bunun nedeni kendine çok ama çok yakın hissediyordu Renesmee'yi. Kendisinden bir parça gibiydi. Her ne olursa olsun ona anlatıyordu. Tabii bu uzun zaman önceydi. Ne zamandır görüşemiyorlar, farklı arkdaşları olmasından dolayı bir araya gelemiyorlardı. Yıllardır görmüyor gibiydi. Eski falernum şarabı gibi, yıllar geçtikçe güzelleşiyordu sevgili kuzeni. "Nasıl gidiyor biricik kuzenim?" Nasıl mı gidiyordu? Berbat. "Oldukça sıkıcı. Artık hayallerimdende vazgeçiyorum. Son zamanlarda şu bale konusunda oldukça afalladım. Her şey tersine gidiyor..." durdu ve kuzeninin yüzüne baktı. Anlayış dolu gözlerle bakıyordu Florence'e. "... Neyse. Sen nasılsın? Uzun zaman oldu değil mi? Dedikodularımızı özledim." diyerek konuyu değiştirdi. Pek huyu değildi aslında. Açık sözlü bir cadı olmuştu hep. Hiçbir şey saklamamıştı. Oturduğu banka arkasına yaslanarak Renesmee'ye gülümsedi.

Konu: Geri: Yaşadım ve.. Ptsi Haz. 14, 2010 1:31 pm

Bu soru karşısında Florenca yüzünü ekşitmişti. Renesmee daha surat ifadesinden onun üzgün olduğunu anlamıştı. Bu onu çok üzmüştü. Çünkü Florenca üzülünce otomatikmen kendi de üzülüyordu. Florenca'yı çok seviyordu. Ablası da onu severdi. Pijama partilere yaptıkları zaman sürekli ablası da onara katılırdı. Ama artık böyle şeyler yapamıyorlardı. Malum derslerin yoğunluğu bir de farklı binalarda olunca böyle oluyordu işte.
"Oldukça sıkıcı. Artık hayallerimdende vazgeçiyorum. Son zamanlarda şu bale konusunda oldukça afalladım. Her şey tersine gidiyor..." durdu ve Renesmee'ye baktı. Renesmee her zamanki gibi ona anlayışlı gözlerle bakıyordu.
"... Neyse. Sen nasılsın? Uzun zaman oldu değil mi? Dedikodularımızı özledim." dedi. Renesmee bu duruma çok üzülmüştü çünkü sürekli Florenca'ya hayallerinin peşinden gitmesini söylerdi. Florenca'nın elini tuttu ve:
"Bak Florenca, bu güne kadar seni sürekli hayallerinin peşinden gitmen için destekledim. Ve şimdi senin ettiğin şu laflara bak. Bunu yapma Florenca. Hayallerinin peşinden git ve asla onları bırakma." dedi. Bunları söylerken Florenca'nın gözlerine bakıyordu. Gülümsedi ve:
"Evet. Şimdi dedikoduya başlayabiliriz anlat bakalım." dedi ve güldükten sonra bankın üzerinde bağdaş kurarak oturdu.

Konu: Geri: Yaşadım ve.. Cuma Haz. 25, 2010 6:13 pm

Rp yi siler misiniz?