Kolumdan akan kan mı? Yoksa aşk mı?

Zaman: Akşam üstü
Kaçıncı şahıs: I.
Katılacak kişiler: Daisy Cheers, Luke Walter Toddskin



Derslikten çıkmıştım,beynimde söylenen şarkılar dengemi kaybettiriyor, zaman zaman kafamı sağa sola vurmama neden oluyordu. Aklımda ki aşk mıydı? Yoksa şöhret miydi? Benim için müzik türleri iki yola çıkıyordu. Aşk ve şöhret. Eğer sevdiğini,sevdiğine anlatamıyorsan en uygun yol kara taşlarla dolu kanlı yol olan aşk yoluydu. Eğer kanıtlamak istediğin birşeyler varsa ve kanıtlayamıyorsaydın en iyi yol beyaz altından yapılmış olan şöhret yoluydu. Aklımdan geçen tekbir şey vardı. Aşk,bedenimin sonsuzluğunda beni bekliyordu. Yay çekilmişti artık. Ya önüme gelene aşık olacaktım,yada sinir olacaktım. Ayaz karanlık yükselmeye başlıyordu. Bir an önce yatakhaneye gitmeliydim. Fakat,başımı ve kollarımı vurduğum yerler bir anda sızlamaya başlıyordu adeta. Bu koridorun nereye çıktığından hiç bir fikrim yoktu. Gidiyordum,beni nereye götürürse oraya gidiyordum. Koridordan geçen öğrenciler kaybolmuştu artık. Neredeyimdim? Benim yerimi benden başka birde karşımda duvara monteli olan gri engin şovalye biliyordu. Kusursuz bir şovalye zırhı ve kaskı. Acaba zamanında kaç yiğidi attan düşürmüştür bilinmez?! Yere düşer gibi sendeliyordum ara ara. Şovalye zırhının gümüş yapısını inceliyordum. Fakat hava dahada kararmaya başlıyordu. Alacakaranlık çökmeden yatakhaneye gitmeliydim. Ani bir dönüş yaparak koridorun sonunu getirmeyi bekledim. "CART!" zırhın omuzluğu kolumu boydan boya kesmişti. Büyük bir gürültüyle zırhı benimle birlikte yere düştü. Kolumun tamamı kandan dolayı kıpkırmızı kesilmişti. Kan koridorun mermerlerini adeta bir inci gibi süslüyordu. Sürüklene sürüklene bir kolonun arkasına yığılmıştım. Gözlerim kan kaybından dolayı kararmaya başlıyordu. Bir cadı bana doğru hızlı adımlarla koşturdu. Onu tanımıyordum ve sol göğsünün üzerinde duran amblemine bakmaya çalışıyordum. Gözlerim seçemiyordu..

Nicolas ile olan tartışmamız, kazandığımı hissettiğim anda, kaybetmiştim o duyguyu, yapayalnız kalmak... Aşk denen şeyden vazgeçmiştim artık, bulduğum anda böylesine kaybedeceksem ve bu kadar acı verecekse, anı yaşamayı yiğelerim artık. Akan gözyaşlarımın ıslattığı titreyen dudaklarımın arasında bir kaç melodi mırıldanıyordum. 
If I touched your lips?
Would you laugh?
Oh please tell me this.
Now would you die
For the one you loved?
Sallanan bedenim ve yerleri ıslatan gözyaşlarımın melodisi eşlik ediyordu şarkıma. Terk edilmek ne kadar zordu, acı veriyordu. Üşütüyordu, beni ısıtacak kimsem yoktu, özleyebileceğim hiç kimse...
Hold me in your arms, tonight. 
I can be your hero, baby.
Can kiss away the pain.
Susmama neden olan bir kıpırtı gördüm bir anda, gözlerim bulanıyordu. Bu kadar uzaklıktan buğulu gözlerle görmem imkansızdı. Koşar adımlarla ilerledim. Bu bir Gryffindorluydu ve benim yaşımda olduğunu biliyordum, bir keresinden bir derste rastlamıştım. Yanındaki devasa zırh ve her yer kan olmuştu. Zırhın omuzluğu çocuğun kolunu baştan başa yırtmıştı, kanı durmaksızın akıyordu. Ve yüzü acı doluydu bana bakmaya çalışıyordu. Ne yapacağımı şaşırarak etrafıma bakındım. "Heyy sen, yardım çağırmamı ister misin? Hiç iyi durumda gözükmüyorsun" titreyen kelimelerimi söyledikten sonra pişman olmuştum. Benim başımada bir şey gelebileceğinden korktum ama yerde yatan Gryffindorlunun bana başka bir şey anlatmaya çalıştığını anlayarak bekledim.

Genç cadı bana daha da yaklaşmıştı. Durumumdan korkmuş olmalıydı ki elini ağzına koymuştu. Elimden destek alarak kendimi biraz daha duvara yaklaştırmıştım. Altımdaki mermer yeri tamamen kızıla boyamıştı. Kan kokusu burnuma geldiği an durumumun ne kadar ciddi olduğunu fark etmiştim. Artık cadının amblemini görüyordum. Slytherinliydi,pekde sevmediğim bir binadanda olsa bana yardım etmeliydi. Cadı etrafına bakındı ve "Heyy sen, yardım çağırmamı ister misin? Hiç iyi durumda gözükmüyorsun" demişti. O gidip birilerini çağırana kadar kan kaybından ölebilirdim. Koridorun sonunu göremiyordum adeta. Cadının elini tutmuştum ve "Gitme!" diye bağırdım. Yoksa kalbim mi atıyordu? Bunca olanlardan sonra bu Slytherin'liye tutulmuştum. "Burada kal." sözlerim dudaklarımın arasından su gibi akıyordu. Gözlerim kısıktı ve o cadıya bakıyordum. Ne yapacağını bilmiyor gibi göz bebeklerimden içeriye dalıyordu. Onun o şevkatli bakışı içimi cızlatıyordu.
Aşk bu olsa gerek. Buhulu gözlerin seçemediği,göz kapaklarımın önünde duran genç cadıya aşık olmuştum.
"Ister hırpala,ister lanet oku ama benimle kal."

Rp bitmiştir, kilitleyebilirsiniz!