Karanlık yere düştüğünde sessizliğe gömülmüş halkın içinde fark edilmeyen kıpırdanmalar başladı. Yaz sıcağının etkisi midir, birazdan yapacakları gizli görüşmenin ve bu görüşmeden çıkabilecek kararların korkusuyla mıdır bilinmez birer ikişer çadırlarından çıkıp malum toplantının yapılacağı yere giden insanlardan bazıları terleriyle toprağı besliyorlardı. Son toplantı üyeside içeri girdiğinde çadırdaki fısıltılar bir saniye için durdu. Fazla sürmeyen suskunluk tekrar mırıltılara döndüğü sırada ev sahibi çadırdaki yirmi kişiyide susturarak konuşmaya başladı.
“Hepimiz burada ne için toplandığımızı biliyoruz.”
Sesi temkinli ve kararlıydı. İnsanların liderleri olmamasına rağmen diğerlerinden üstünmüş gibi konuşuyordu. Yirmi adam kafalarıyla liderlik taslayan bu adamı onayladılar.
"Dostlarım.. Burada toplanış nedenimizi biliyorsunuz. Vampirler!"
Herkes soluklarını tuttu. Onların adlarını ağızlarına almak bile lanet getiriyordu sanki. Vampirlerin güçleri buralara kadar ulaşabilir miydi? Muhtemelen.
"Onlara verdiğimiz haraçlar yüzünden her ay kaç ailenin kalbine acı saplanıyor? Kaç aile üzüntüsünden, acısından yıkılıyor? Artık buna bir dur demeliyiz. Vampirler bizden daha fazlasını alamamalı."
Kimse konuşmadı. Sessizliği yutuyorlardı adeta. Kelimeleri sindiriyor, korkularını atmaya çabalıyorlardı. Vampirlerin bu köyü yakıp yıkmamasının tek sebebi onlara karşı ayaklanma çıkmayacağından emin olmalarıydı. Üstelik bir de düzenli olarak haraçlarını alıyorlardı. Haraçlar... Bu köye musallat olmuş vampirler her ay belirli sayıda haraç olarak insanları alıp
götürürlerdi. Bu sayede köydekiler bir süre daha yaşamaya devam ederlerdi. Vampirlere karşı ayaklanmak.. Böyle bir şey uzun yıllardır akıllardan bile geçirilmemişti. Son ayaklanmada ölenlerin sayısı yıllardır verdikleri haraçlardan daha fazlaydı. Fakat her ay her aile acaba bu ayki haraç bizden mi olucak diye korkuyla yaşıyordu. Vampirler gelecek ve o torbadan çekilen isim bizimkiler mi olucak düşüncesi insanı delirtmeye yetebilirdi. Bütün tanıdıklarınızın ruhunun korkuya bürünmesi için sizi büyülemeden kanınız diğer haraçın çığlıkları arasında çekilirken neler hissedersiniz? Neler hissedebilirlerdi?
"Ben varım." dedi genç bir adam. Siyah saçları alnının üstüne düşmüştü. Belki gençliğindendi bu öne atılımı, kabullenişi. Gençken, kan deli akar.
Düşünmezsin çoğu zaman. Belki bu genç adamda düşünmedi o an. Yinede başkalarınıda arkasından sürükledi. Birer ikişer başladı herkes fikrini söylemeye.
"Ben de varım."
"Ailem için bende.."
"Vampirlere son vermenin zamanı geldi."
"Kanımın son damlası bu sefer onların ölümleri uğruna akacak."
Biri boğazını temizleyerek bu kararlı konuşmaların arasına girdi. Gözler
yaklaşık ellilerinde olan adama döndü. Saçları ağarmaya başlamıştı, yeşil gözleri kısılmış, eskilere dalmıştı. Gözlerinden bir iki damla yaş da süzülmüştü. Hala izleri vardı yanaklarında.. İç geçirdi. Sanki hep bu anı beklemiş gibiydi. Yüzünde bir gülümsemeyle "Peki onları nasıl öldüreceksiniz?" diye sordu. Sanki o gülümseme moralinizi bozmak istemiyorum fakat sadece vampirlerden kurtulmamız lazım demek onlardan kurtulmamızı sağlamaz demek içindi.
Yüzler asıldı. Vampirler ölmezdi, öldürülemezdi. Efsaneler böyle derdi değil mi? Yirmi yıldır aynı yüzler haraç almaya gelirdi. Haraç sistemini uygulayan başka topluluklar var mıydı bilmiyorlardı. Fakat bu köyde kurallar bu şekildeydi. Toplu göç vermek yasaktır. Bu köyde doğan, büyüyen her insan potansiyel bir haraçtır ve o yüzden bir yere gidemez.
"Benim aklımda bir düşünce var." diye mırıldandı genç adam. Sesi o kadar kısık çıkmıştıki insanlar bir an genç adamın konuşup konuşmadığından emin olamadı. Ev sahibi genç adama baktı. "Bir şey mi söyledin evladım?" Genç adamdan cevap gelmeyince ev sahibi yeniden konuştu. "Baha?" Artık daha da emindi Baha'nın konuştuğundan. Baha'yı tanırdı. Düşüncesi kusurluysa eğer susardı.
"Bana kızmayın ama.." diye söze başladı Baha.
'Ahh deli çocuk. Neler söyleyeceksin bize?' diye düşündü ev sahibi.
"Bizim bir vampir avcısına ihtiyacımız var."
Birden bir uğultu kopu verdi. Bu ne cüretti? Bu ne kusurdu?! Kendini vampirleri avlamaya adamış fakat lanetli olduğu bilinen insanları aralarına davet edeceklerdi öyle mi? Bu çocuk nelerde saçmalıyordu böyle?
Baha kendini savunmak için "Onları tek başımıza durduramayacağımızı biliyorsunuz! Ancak bir vampir avcısı bize yardımcı olur. Bir avcı olmazsa vampirleri nasıl öldüreceğimizi bulmak için kaç can vereceğimizi tahmin edebiliyor musunuz?" diye atıldı.
Bu toplumun insanları vampirlerden nefret ettikleri kadar vampir avcılarındanda nefret ederlerdi. Vampir avcıları acımasızdır. Hedeflerine ulaşmak için her yolu denerler. Bir vampiri avlamak için bütün köyü yakabilirler. Bir efsane döner durur aralarında. Anlatırlar birbirlerine bilinmeyen bir köyü. Huzurun büründüğü topraklara bir gün vampirler ayak basmış. Yerle bir etmişler evleri, insanları vahşice parçalamışlar. Çareleri kalmayan insanlar bir vampir avcısına haber yollamış. Vampir avcısı ikinci gün sonlanmadan köye gelmiş. Vampir topluluğunu bir haftada öldürmüş. Fakat liderleri olan vampirle bir türlü başa çıkamamış. Aklına bir fikir gelmiş. Fakat o vampiri öldürmek için bütün köyüde feda etmeliymiş. Vampirlerden o kadar nefret ediyormuşki düşünmeden yakmış bütün köyü. Vampirlerin lideriyle aynı ateşte kavrulmuş bütün köy halkı. Herkes bilirki ne vampirlere ne de vampir avcılarına güven olmaz. Ellilerinde olan adam topluluğu susturcak derecede güçlü bir sesle. "Dinleyin hele. Çocuk doğru söyler. Vampirleri düşüncelerinizle öldüremezsiniz. Bir vampir avcısını çağırmamız gerek. Ama ipleride onun eline vercek değiliz."
Böylece tüm gece süren derin bir tartışma başladı. Vampirleri öldürmek için bir vahşiyi aralarına çağıracaklar mıydı? Ya olurda bir hainliğe kurban giderlerse. Bunun sorumlusu kim olacaktı bu durumda?
"O halde karar verildi." dendi sabaha karşı. Başlar onayladı. Ev sahibi gür bir sesle konuştu. "Vampir avcısına haber yollanıyor. Herkes hazırlığını ona göre yapacak."
Baha'da dahil herkes bir soluk alıp ayaklandı. Evlere gidilme vakti geçte olsa gelmişti. Verdikleri karar içlerini huzurla doldurmasada bir karara varmışlardı.
Konu: Kira Alya *Vahşi* 
Paz Nis. 11, 2010 10:41 pm
