Quite...

Geçmişteki karakterler… Zor hatırlanan anılar…

Anne…

Annem
, ben doğduğumdan beri benimle çok vakit geçirmek isterdi ancak bu
imkansızlar listesine eklenen bir başka şeylerden biriydi. Annem bir
jounin olduğundan benimle ilgilenemiyor , genelde ninjalıkta yeterince
yoruluyordu , benim sinir olduğum bu şeyi hiç kimse engelleyemezdi
çünkü ninja olmak onun seçimiydi , aynı babam gibi.Annem genelde ben
daha uyanmadan evden çıkar ve ben uyuduktan sonra eve geri döner ,
bazen ise hiç dönmezdi , işte ninja olmanın kötü yanlarından biride bu
eğer ninja olucaksan bir ailen olmamalı yada olursa , onlara
gerektiğinden fazla ve daha çok çaba sarfederek önem vermelisin , bunu
sadece ben anlıyordum galiba.Düşüncelerimi anneme aktarmalımıydım
bilmiyordum ama ben ona hep iyi ve güler yüzlü gözüküyordum , tabi onu
görebilirsem , görebilirsem diyordum çünkü annem eve neredeyse
dönmüyordu.



Annem bir gün evde kalkmıştı ve onunla bolca
zaman geçirmek istiyordum nede olsa bu benim hakkım olmalıydı.Annemi
uyandırmak için hemen odasına koştum ve bağırdım

-Anne
kalkmalısın bugün evde durmamalısın.Görevden geldin ve gayet yorgunsun
seni anlıyorum ancak ben seninle zaman geçirmek istiyorum!

Annem
beni hiç kırmazdı ve zar zorda olsa yatağında tepinerek kalkmaya
çalışıyordu.Sonunda kalka bilmişti , gözlerini okşadı ve zor bir
şekilde açtı , gözlerini açıp beni gördüğünde yorgunluğunu belli
etmeyerek bana gülümsedi.Annem benim ilk aşkımdı , anne sevdası bir
başkaydı hele ondan çoğu zaman ayrıysan onu daha çok özlerdin.Annem
kalktığında beni anlımdan öptü ve yavaş adımlarla mutfağa doğru
ilerlemeye başladı , ben ise annemin peşinden gidiyor ve ellerimi
arkamda birleştirmiş sadece onun yanında olmak için onu takip
ediyordum.Mutafağa geldiğimizde annem bana sordu


-Ne yemeği istersin Kai?

Hiç bekletmeden güler bir yüzle cevap verdim

-Anneee… Ben seninle vakit geçirmek istiyorum yemek yemek değil.

Annem dediğime gülmüştü ve güler yüzle cevap verdi

-Seni anlıyorum Kai ancak bugün geçireceğimiz yorgun günün öncesinde güzel bir kahvaltı etmelisin.

Annemin dediklerini anlamıştım ve güzlerim parıldar , güler bir şekilde cevap verdim

-Tamam anne.Güzel bir ramen istiyorum.

Annem tamam anlamında kafasını salladı ve hemen yemeyi yapmaya başladı.
Annem
yemek yaparken bende bugün geçireceğimiz günün hayallerini
kuruyordum.Acaba Konoha’daki yeni açılan eğlence merkezinemi
gidecektik.Kim bilirdi ancak annemin beni güzel bir yere götüreceğine
emindim.Bunları hayal ederken hep gülüyordum ve annemde gülüyordu ,
mutluyduk tüm ailecek mutluyduk.Bu sırada annem yemeyi hazırlamıştı ve
önüme koydu , annem yemek yerken bile beni eğlendirmeyi severdi ve
yemek yemeği eğlenceli bir hale getirirdi “Hadi kim daha önce bitirecek
Kai.” Hemen yarışmayı kabul ettiğimi söylemeden ramenimi son hızla
kaşıklamaya başladım. Annemde hızlı bir şekilde ramenini
kaşıklıyordu.Annem benden önce yemeğini bitirmişti ve bana gülmeye
başladı.Hemen gülmelerini kestim ve somurtuk bir çocuk yüzünü alıp
bağırdım “Ama ben yarışmayı kabul etmedim!!” Annem hâla gülüyordu hatta
dediklerimden sonra daha çok gülmeye başlamıştı , ben ise ellerimi
birleştirmiş somurtuk bir şekilde oturuyordum.Bir kaç dakika sonra
annem gülmeyi kesti ve alnımdan öptü , ardından kalktı ve bana bir mont
verdi , montu giydim dışarı çıkacaktık.Ben koşar adımlarla dışarı
çıkarken annem birden elimden kavradı ve beni durdurdu güler bir yüzle

-Aceleci olma Kai gideceğiz

Anneme
tamam anlamında bir gülümsemeyle cevap verdim ancak hemen gidip annemle
birlikte eğlenmek istiyordum.Yavaş yavaş ayrılmıştık evden anneme
nereye gideceğimizi sorduğumda “Sürpriz” diyip geçiştiriyordu.Annemin
beni götüreceği yere adımlarımla yaklaşırken bir sevinç kaplamıştı
bedenimi , adeta karamsar bir mutluluk , nedenmi “Karamsar” evet herşey
o gün gerçekleşti.Annem ile Konoha’nın merkezinde yeni açılan mekana
doğru ilerlerken bir shinobi sanırım chunin geldi ve annemi
çağırdı.Gizli bir şekilde bir şeyler mırıldandılar ve annem “üzgünüm
bir dahaki sefere” diyip oradan ayrıldı.Bende üzgün bir şekilde eve
dönmek zorunda kaldım.Eve geldiğimde babam yoktu neyseki anahtarım
yanımdaydı.Kapıyı açtım ve beklemeye başladım.




Beklemekten
çok sıkılmıştım acaba annem ne zaman gelecekti yada başka bir günmü
gelecekti bilmiyordum.Sonunda kapı hızla çalınmaya başladı annem geldi
niyetiyle hızla kapıya koştum. Kapıyı açtığımda aynı shinobi duruyordu
ve bir kaç kelime mırıldanmaya çalıştı , shinobinin ; üstü başı kir
içinde kıyafetlerinin çoğu yırtılmıştı.Şunları söylüyordu



-A-Anne-Annen.


demesiyle yere yıkılı verdi.Bir kaç dakika sonra ayıla bilmişti ve acı haberi verdi

-Annen kaçan korsanlar tarafından öldürüldü…

Bu
sefer ben bayılacak gibi olmuştum ancak shinobi beni yatıştırmak için
“Üzülme” gibi laflar söylüyordu neye yarardıki annem öldürüldü…

70^^