Evet..Sonunda bulmuştum onu.Bana bunca zamandır çektirdiklerinin
intikamını almalıydım.Ama içimden bir şeyler beni engelliyordu.Ama ben
vicdanım yüzünden onu asla affetmeyeceğim.Ve derken kaçmaya
başladı.Lanet olsun, şehrin bu bölgesini hiç bilmiyorum.Nasıl bulacağım
şimdi onu?
-"Eğer acısız bir ölüm istiyorsan ortaya çıkmalısın..Çünkü çıkmazsan seni bulduğumda yapacaklarımı hayal bile edemezsin."Ve ortaya çıkmıştı.İşte karşımdaydı.Sonunda uzun yıllardır bana yaptıklarının intikamını alacaktım."Ölümü hakedecek kadar bana ne yapmıştı?"Bu
soru haftalardır zihnimi kurcalıyordu.O benim kötü bir insan olmamı
engellemişti.Bunu belki benim iyiliğim için yapmıştı.Ama ben kötü
birisi olmak istiyordum.Ve de beni kötü yola çeken dostlarımı teker
teker öldürmüştü.İşlediği son cinayette ise sevdiğim kadını
öldürmüştü.Her şeyi unutabilirdim.Ama sevgilimi unutamazdım.İşte bu
yüzden onu öldürmeliydim.Ve ilk hamleyi ben yapıyorum.Ona
yollayabildiğim kadar alev topu yolluyordum.O ise sadece savunma
yapıyordu.Ben ona saldırmaya başlayalı yaklaşık yarım saat olmuştu.Ama
ne ben ona zarar verebilmiştim.Ne de o bana.Daha doğrusu o bana
saldırmamıştı bile.Bunun nedenini anlayamıyordum.Neden bana
saldırmıyordu?Üzerine Ceketimi fırlattım ceketim onun önünü kapattığı
gibi dev bir alev topu yolladım.Ceketim yüzünden alev topunu
görememişti.Ve alev topu ona isabet etti.Olduğu yere yığıldı
kaldı.Arkamı dönmüş gidiyordum.Arkamdan bana seslendi.Hala kendindeydi
arkam dönükken beni vurmak için elinde fırsat vardı.Ama
vurmamıştı.Sanki bir şey söylemek istiyor gibiydi.Ve zar zor şunları
söyleyebildi.
-"See seee sen bee be beni beniim oğğ oğğğll oğlumsun."Bu
kelimeler onun söylediği son kelimelerdi.İnanamamıştım.Bir eli
cebindeydi o cebine baktım önce.Cebinde benim küçüklük fotoğrafım
vardı.Hala inanamıyorum.Son hızla onun üzerini aramaya devam ettim.Ve
cebinden bir fotoğraf daha çıktı kucağında bir bebek vardı.Dikkatli
bakınca bu bebeğin ben olduğumu farkettim.Fotoğrafın arkasında bir
şeyler yazıyordu.
"Sen bu fotoğrafı bulduğuna
göre ben ölmüş olmalıyım.Ve de beni öldüren sen olmalısın.Ama üzülme
ben senin için her zaman en iyisini istedim.Bu yüzden seni kötülüğe
çeken arkadaşlarını öldürdüm.Belki bana çok kızdın.Ama şimdi içindeki
nefretin kaybolduğunu biliyorum.Ben yıllar önce sizi bırakıp
gitmiştim.Çünkü sizin gelcekte birbirinizden kötü canvarlar olmanızı
engellemeliydim.Eğer yanınızda olsaydım.Ben sizi değil siz beni
engellerdiniz.Elveda, canım oğlum."Beynimden vurulmuşa
dönmüştüm.Demek gerçekten bu adam benim babamdı.Ve ben babamı
öldürmüştüm.Bunu nasıl yapmıştım.O sadece bein koumaya çalışmıştı.Ama
ben onu öldürmüştüm.Yavaş yavaş gözümden damlalar düşmeye
başlıyordu.İstemsiz bir şekilde elim onun diğer cebine gitti.Diğer
cebinde ise öldürdüğü arkadaşlarımın gerçek yüzleri vardı.Gerçek ne
kadar kötü olduklarını şimdi anlamıştım.Ama iş işten geçmişti.Ve gücüm
yettiğince
-"Babaaaaaaaaaaa!!" diye
bağırıvermiştim.İçimden bir ses ceplerini karıştırmamı
söylüyordu.Ceplerini karıştırdım.Ve gömleğinin cebinde bir kağıt daha
buldum.Bu kağıdı tam okuyacakken kağıda bir alev topu isabet etti.e de
kağıt yandı.Hemen o yöne doğru baktım.karşımda hayatta kalan tek ve en
yakın arkadaşım vardı.Konuşmaya başladı.
-"Babanı
sana öldürttüğümüz için üzgünüm.Ama onun zarar veremeyeceği tek kişi
vardı.O kişi de sendin biz de bundan faydalandık.Sonuçta biz
istedğimizi aldık.Ve şu anda ben seni de öldüreceğim.Sonra da karşımıza
çıkmaya cesaret edecek hiç kimse kalmayacak."Bu sözlerinden
ardından.Beni alev topu yağmuruna tuttu.ben ise sadece savunma
yapıyordum.Çünkü o kadar üzgündüm ki bir daha alev topu atmak bile
istemiyordum.Ta ki onun attığı bir alev topu babamın cesedini yakana
kadar.O an,ondan nefret ettiğim kadar hiç kismeden nefret etmemiştim.Ve
de ona alev topları göndermeye başladım.Çok zorlu bir mücadele idi.Ama
babama uyguladığım taktiğin aynısını ona da uyguladım.Ve de onu da
öldürdüm.O sırada tam yanıma bir ok düştü.Oka bir kağıt takılıydı.Ve
kağıtta şunlar yazıyordu.
"Tebrikler, 1. aşamayı başarıyla geçtin.2. aşama için 2 sokak öteye gel."
Bunlar
benimle oun mu oynuyordu.Sinirli bir şekilde oraya gittim.Ama o da ne
karşımda öğretmenim vardı.Ben hiç bir şey söylemeden.Bana Yıldırım
fırlatrmaaya başladım hemen bir kalkan oluşturarak kendimi korudum.Ama
daha önce hiç bu kadar güçlü saldırıya mağruz kalmamıştım ve kalkanım
parçalandı.Ben bir tane daha oluşturana kadar koluma bir yıldırım
isabet etti ve yere yığıldım.Gözlerimi açtığımda öğretmenim
başımdaydı.Ve şunları söylüyordu.
-"Yazık, gerçekten çok yazık.Babanı öldürebiliyorsun.Ama bana karşı saldırıda bile bulunamıyorsun."O an sinirle öğretmenimim gözlerinin içine baktım.Ve bir alev darbesi almış gibi geriye uçtu.Hemen ayağa kalktım.
-"Evet babamı öldürdüm.Ama onu öldürmemi sağlayan sizlerdiniz.Ve hepinizi teker teker öldüreceğim."Sonra
hemen alev topu fırlatmaya başladım.Babama uyguladığım taktiği
uygulamayı düşündüm.Ama fırlatıcak bir şeyim yoktu.Ceketimi
babama,yeleğimi arkadaşıma fırlatmıştım.Ama aklıma yeni bir fikir
geldi.Ayaklarına doğru baktım ve ayaklarınının altından alev
fışkırdı.Hafif sendeledi tam yüz üste yere düşecekken ona bir alev topu
fırlattım.Alev topu ona çarpnca cesedi sırt üstü yere düştü.Ve bir ok
daha düştü yanıma.kağıtta şunlar yazılıydı.
"Ben kimim merak ediyor musun?Eğer merak ediyorsan arkana bak."
Arkamı
döndüğüm gibi kendime doğru bir alev topunun geldiğini farkettim.Hemen
yere yattım alev topu üzerimden geçti gitti.Karşımda maskeli bir kişi
vardı.Ve bana durmadan alev topları yolluyordu.Tam bende ona
saldıracaktım.Ama o da ne hareket edemiyorum.Ve konuşuyordu.
-"Şu anda benim kim olduğumu merak mı ediyorsun?Al o zaman."Maskenin altından amcam çıkmıştı.Konuşmaya devam etti.
-"Babanla
ben de çarpışmıştım ancak onu öldürememiştim.Babanın sana zarar
vermediği aklıma gelince böyle bir plan yaptım.Ve de başarılı
oldum.Ölümle tanışma hazır ol Steven.".Birdenbire sinirle
bağırdım ve onda her tarafı alev kapladı.İkimizde yere düşmüştük.Hemen
toparlandık ve çarpışmaya başladık.Ama yenişemiyorduk.O Dünya'daki
babamdan sonra en güçlü büyücüydü.Babam olmadığına göre artık en
güçlüsü oydu.ben ise güçlerini yeni yeni farkeden bir gençtim.Ne
yapabilirdim ki ona karşı.Ve aklıma bir fikir geldi.Ona doğru tüm
sokağı kaplayan alevden bir duvar yolladım.O kalkanını oluşturup
duvarın içinden geçtiği gibi kalkanını kaldırdı.Tam bana saldıracakken
yerdeki oku ona doğru fırlattım.Ve ok tam kalbine saplandı.eve
başarmıştım.Sonunda babamın intikamını almıştım.Ama yeterli miydi?Babam
böyle mi olsun isterdi?
Konu: Steven Strait 
C.tesi Mayıs 01, 2010 11:54 am
