Ne olsa ki.

Konu: Ne olsa ki. Salı Mayıs 04, 2010 7:06 pm

Akşam serinliğine kavuşmuş olmanın rahatlığıyla çıkabilmişti yatakhaneden. Güneşin acımasız ve ısrarcı okları gözlerini delerken kısmış, merakla bakınıyordu etrafına. Her sene yeni bir başlangıçtır ya, yeni insanlar çıkabilir karşına var olan ilişkiler gelişebilir birden. Bir sincap kürkünü andıran gür saçları güneşin kızıla çaldığı bu vakitte parıldıyordu adeta. Hala kompartımanda olanları düşünüyordu, tamam çok büyütülecek bir şey yoktu belki ama sonunda bir karar verebilmiş olduğu için kendiyle gurur duyuyordu. Uzun süredir kafasında bir oraya bir buraya yuvarladığı düşünce topağı vardı. Oldukça pis ve karman çorman bir şeydi. Çözmek için çok uğramış sonunda bıkmış, öğütücü gibi işleyen mantık kuyusuna fırlatıvermişti. İşini her zaman iyi yapan mantığı en küçük zerreciğini bile bırakmamıştı zihninde topağın.
Küçük tepeyi aştıktan sonra oturmaya karar verdi, sırtını ağacın yaşlı gövdesine verdi. Meltem yüzünü okşarken gözlerini kapadı bir yandan saçlarıyla oynuyordu. Sonra o çok tanıdık sesi duydu bir yerlerden, neredeyse fısıltı gibi geliyordu kulağına ama emindi. Geçen dönemin sonlarına doğru tanışmışlardı, normalde biri ona bu kadar kibirle yaklaşsa yüzüne bile bakmaz çeker giderdi ama bunu Derek yapınca yalnızca gülüyordu. Değil gitmek bir an için kızmak bile gelmiyordu içinden. Yeni bir topağın oluşmaya başladığını hissediyordu kafasında. Bir öncekine göre daha az rahatsız ediciydi, mantığa bırakamayacak kadar da anlaşılmaz.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Salı Mayıs 04, 2010 8:05 pm

Akşama doğru göl kenarında takılmayı severdi Derek. Arkadaşlarıyla oturur sohbet ederdi. Hangi kız daha alımlı, hangi kız daha çekici diye. Kızlar, onun için sadece bir oyun aracıydı. Çıkarları doğrultusunda onları kullanır sonra da bir kenara atardı. Az başı ağrımamıştı bu konuda. Ama umurunda değildi. Ona bakacak kız her zaman vardı zaten. Ağacın birine dayadı sırtını. Küçümseyici bakışlarıyla kızları süzüyordu her zaman ki gibi. Kimisi dönüp hayranlıkla bakıyor. Kimisi ise kin dolu bakışlarını yöneltiyordu Derek’e. Ona hayranlıkla bakan kızlara göz kırpıp her zamanki çarpık gülümsemesiyle gülümsüyordu. Hogwarts a döndüğüne seviniyordu bu yüzden. Burada ki kızlar onun egosunu okşuyordu sadece.
Önünden hızlıca geçen kıza takıldı gözü. Hızlı bir şekilde yürürken kahverengi, dalgalı saçları ahenkle savruluyordu arkasından. Bu kızı kesinlikle görmüş olmalıydı. Daha önce görmemiş olsa bile tanışabilirdi belki de onunla. Eliyle ensesine düşmüş olan hafif dalgalı saçlarını düzeltti. Yüzüne yerleştirdiği çarpık gülümsemesiyle önden giden kızı takip etti ağır adımlarıyla. Takip ettiğini fark etmesini istemezdi. Bunun için tesadüfen karşılaşmış gibi yapacaktı. Güzel kız bir ağacın altına oturup sırtını ağaca doğru yasladı. Hala onu fark etmemiş olmasına seviniyordu. Adımlarını biraz daha yavaşlattı. Kızın yanına biraz daha yaklaşıp yanına oturdu. “Akşam olduğunda burayı daha çok seviyorum.” Kısık ama güzel kızın duyabileceği bir tonda söylemişti bunu. Kız kafasını Derek’e doğru döndüğünde onu tanımıştı. Ravenclaw’lı güzel kızdı bu. Freja. Şuana kadar pek bir diyoloğu olmamıştı bu kızla. Kaşlarını yukarıya doğru kaldırıp gülümsedi hafifçe Derek. Hiç bozuntuya vermeden konuşmasını sürdürdü.”Nasılsın?”

Konu: Geri: Ne olsa ki. Çarş. Mayıs 05, 2010 7:32 pm

Gözleri kapalı esintinin tadını çıkarmaya başlayalı yalnızca on saniye kadar olmasına karşın saatlerdir burada huzurla oturuyor gibiydi. Göz kapaklarından içeri hunharca giren güneş okları ve bir sesle gözlerini araladı.
“Akşam olduğunda burayı daha çok seviyorum.” Sesin geldiği yöne çevirdi başını, hemen yanı başında Derek oturuyordu. Ne zaman gelmişti ve nasıl gelip yanına yerleşmişti ki? Kulaklarının hassalığıyla övünürken bunu duymamış olması oldukça ilginçti. Haklıydı burası gündüzün cıvıl cıvıl havasından kurtulduğunda daha etkileyici oluyordu, daha huzurlu. Etrafta koşuşturan veletler, abartılı kahkahalarla herkesi küçümseyerek süzen son sınıflar yokken daha çekici gelirdi burası Freja’ya. İki küreyi andıran gözlerini ona dikti, oğlan yine konuştu sanki Freja’nın dibine yerleşip selam bile vermeden konuşması normalmiş gibi: “Nasılsın?” bunu söylekrken kaşlarını yukarı kaldırıp gülümsemişti, itiraf etmeliydi oldukça sevimli görünüyordu. Aslında iyi olup olmadığını öğrenmek istemediğinin farkındaydı Freja, birçokları gibi tersleyip gidebilirdi ama bozmamak için devam ettirdi: “Daha iyi olabilirdim. Sen nasılsın? Derek’tin değil mi?” Ah tabii adını bildiğinden emin değildi, hatta belki de aklına koskoca yaz tatili boyunca hiç gelmemişti Derek. Hogwarts’a geldiğine sırf Océ için sevinmişti ya. Neyse ne işte. Tek emin olduğu bu kadar bariz bir Latin aksanıyla konuşmanın onu ilk defa rahatsız ettiğiydi. Gözlerini tekrar ufka çevirdi, gelecek cevabı beklerken yüzüne bakmayı sürdürmeyi istemiyordu. Tam önlerinden geçen dört kişilik Gryfinndor’lu kız grubunun bakışlarından rahatsız olmuştu Freja. Sanki bir kabahati varmış da cezalandırılması gerek gibi. Suçtan çok kıskançlıktı belki de gözlerindeki kızların. Tek kaşını kaldırıp onlara baktı, ne yaptıklarını sorgularcasına. Adımlarını hızlandırıp kaçtılar oradan hemen. Büyükannesi hep söylerdi korkutucu bakışlarının olduğunu ama bu denli etkili olduğunu fark etmemişti.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Perş. Mayıs 06, 2010 8:29 pm

Bütün okul tanırken, Karşısında duran güzel kız onu tanımıyor muydu yani? İçinden sessiz bir kahkaha attı Derek. Numara yapıyor olmalıydı bu kız. Onu bu okulda tanımayan neredeyse yok gibiydi. Tam ağzını açıp cevap verecekti ki önlerinden geçen bir grup Grffindor’lunun kin dolu bakışlarına maruz kaldı. Korkutmaya mı çalışıyorlardı? Ya da daha doğrusu Derek’in korkacağını mı? Dudakları kibirli bir gülümsemeyle yukarıya kıvrıldı. Salak kızlar böyle davranarak kendilerini aptal durumuna düşürüyorlardı. Ellerini dalgalı saçlarının arasına götürdü. Sırıtını daha çok arkasına yaslayıp yanındaki güzel kızın gözlerine kilitledi çikolata kahvesi gözlerini. “Evet, Ben Derek’im” fısıltıya yakın bir sesle cevap verdi kıza. Tanıyamadığına şaşırdım doğrusu demek istemişti ama yeni konuştuğu kızlar için kendini beğenmiş bir tavır takınmazdı. Her kızın gözünde itici görünürdü bu. Kafasını öbür tarafa çevirip gelen geçeni süzdü. Hufflepuff’lu hiçbir öğrenci yoktu ortada. Buna sevinmişti. Yanında bir kızla görülürse direk Mia’nın kulağına giderdi. Ondan zerre korkmuyordu ama duyulması şimdilik iyi olmazdı. Zamanı gelince her kız gibi onu da terk edecekti. Yanında ki güzel kıza döndü tekrardan. Şuanda hiçbir şey düşünmek istemiyordu. “Solgun görünüyorsun. Bir şeyin yok değil mi güzelim?” Hoş, önceki halini bilmiyordu da. Ama normal insanlara göre fazla durgun görünmüştü Derek’in gözüne.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Cuma Mayıs 07, 2010 2:54 pm

Bazen bir şey söyleyecek olur ya insan ama hoş durmayacağını düşünür, dilinin ucuna kadar gelen şeyin yanlış anlaşılacağını bildiği için tam harfleri dışarı atacakken, dudaklarını ardında hapseder ya. Derek de aynını yapmıştı. Bir şey söylemek üzere nefes alıp ağzını açmış sonra vazgeçmişti. Aptalca hareketlerle kendilerini rezil eden Gryfinndor’lu kızları aşağılarcasına süzdükten sonra, belki de sadece Freja’ya öyle gelmişti, elini saçlarının arasına çıkardı. Sırtını duvara vererek kahverenginin en tatlı tonuna sahip gözleriyle Freja’ya bakmaya başladı. İlk kez bu kadar yakınındaydı ve tek düşündüğü Mia’ydı. Fakat neden onu düşünüyordu ki? Şu an onun gözlerine hayran olup, heyecanlanması gerekirken düşündüğü şey oldukça saçma hem de nedensizdi. “Evet, Ben Derek’im” dedi fısıltıya kayan bir ses tonuyla. Sanki başka bir şey söyleyecekti de son anda kovalamıştı. Derek başını çevirip geçenleri süzdü, dikkatle. Öylesine bakmadığı belliydi. Fazla kurcalamamayı tercih etti. Aklında bir şimşek çaktı. Hatta yıldırım düştü diyebiliriz çünkü bütün neşesini kaçırmıştı. Ufak tefek şeylere bu denli takmaktan nefret ederdi hep. Zaten hep mutsuz olacak bir şeyler olurdu hayatında. Minicik şeylerde tuzu biberi olurdu. “Solgun görünüyorsun. Bir şeyin yok değil mi güzelim?” dedi Derek, tekrar başını ona doğru çevirdiğinde. Mia bir süre önce yüzü botanik parka dönerek anlatmıştı ona yeni sevgilisini. Kimseye söylememesi için tembih etmeyi de atlamamıştı. Mutluydu işte arkadaşı sonunda, sevinmeliydi ama sevinememişti. Yalnızca sevinmiş gibi yapmıştı. “Yok… Mia’nın bahsettiği Derek sensin.” Bunu içinden söylemek istemişti ama nedense dışa vurmuştu işte. Paniklememek için insanüstü bir çaba gösterip, rahat bir havaya büründü.

Konu: Geri: Ne olsa ki. C.tesi Mayıs 08, 2010 8:39 am

Derek şaşkın surat mimiğini gizlemek için büyük bir çaba sarfetmişti. Şuanda karşısında duran güzel kız oynadığı sevgilisinin arkadaşı mıydı yani? Gözlerini ufka dikti. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Rahat bir havaya bürünerek arkasına yaslandı. Freja’yı elde edebilme olasılı çok fazla düşmüş olduğunu anlamıştı artık. Belki de boşuna uğraşıyordu ama yinede kendine olan güveni bir nebze azalmamıştı.Yanındaki güzel kızın gözlerine odaklandı tekrardan. “Sanırım burada başka Derek yok. Öyle değil mi ?” sesinin yumuşak çıkmasını istemişti ama istemsiz olarak sert çıkmıştı işte. Gözlerini yanındaki güzel kızdan kaçırıp, batmakta olan güneşe döndürdü. Kıza veda edip buradan kalkmalı mıydı? Yoksa onu etkileme çabalarına devam mı etmeliydi? Ama bu kızın söylediği o şey Derek’in bütün keyfini kaçırmıştı. Kısa bir sessizlik oldu. Derek, kız konuşmadan konuşma niyetinde değildi. Söyleyeceği her ters bir kelime onun buradan gitmesine sebep olacaktı. Sonrada her zaman yaptığı gibi başka kızlarla konuşacaktı. Gözlerini kapatıp düşündü. Mia ile çıkalı uzun zaman olmuştu. Belki başkaları için değil ama Derek için öyleydi. Tam iki hafta boyunca beraberlerdi. Günlük ilişki yaşayan biri için oldukça uzun süreydi bu. Ayrılma vakti gelmişti. Gözlerini açtığında Gryffindor’lu kızlar tekrardan görüş alanına girmişti. Gözlerindeki kinden, Derek’e hayran oldukları açıkça belli oluyordu. Onların arasına karışıp Mia’nın onu terk etmemesi için hiçbir neden kalmazdı.

Konu: Geri: Ne olsa ki. C.tesi Mayıs 08, 2010 10:08 am

Sırtını dikleştirdi, gözleri büyümüştü. Ancak çok dikkatli bir çift göz görebilirdi bunu. Şaşırmıştı, nedensiz yere az da olsa sinirlenmişti. Sinirlenmesini anlayabiliyor olmasına karşın neden şaşırdığını anlayamamıştı. Okula Mia ve Derek’in çıktıklarını bilmeyen yoktu hatta bazıları, kırmızı hartan kitlesi, bunu iyice abartmış ne zaman ve nasıl çıkmaya başladıklarını bile herkese duyurmuşlardı. Ne kadar hastalıklı bir uğraş! “Sanırım burada başka Derek yok. Öyle değil mi?” dedi Derek, gözlerini Freja’nınkilerle buluşurken. Biraz rahatladığını tekrar ağaca yaslanan sırtını görünce anladı ama yine de sesi biraz sert çıkmıştı belki de kırılan hayallerin şangırtısıydı duyduğu. Ne demeliydi şimdi? Derek onun konuşmasını bekliyor olmalıydı. Evet, Freja’nın vereceği cevaba göre devam edecekti konuşmasına. Bir yılan için zeki olduğunu düşündü onun. Mia’nın erkek arkadaşı olduğu için kalkıp gidecek değildi. Hem niye böyle bir şey yapma gereği duyardı ki insan. Sonuçta yalnızca konuşuyorlardı. Freja, yanında oturan oğlandan etkilenmediğini iddia edecek kadar aptal değildi, ama bir iki güne kolaylıkla unutulabilecek bir his olduğunun da farkındaydı. Derek kısa bir süre gözlerini kapayıp öylece oturdu, Freja gibi o da düşünüyordu. Duyduğu fısıltılar üzerine başını çevirdi Freja, az önce kaçan kızlar yeniden dikiliyorlardı karşılarında. Derek de gözlerini açmış onlara bakıyordu. “Yok. Sorun da yok. Sadece sordum.” Gülümsemeye, dudaklarını hareket etmeye zorladı sonunda kaşlarını havaya kaldırıp gülümsemiş gibi yaptı. Mia bunu göze almış olmalıydı, Derek’in ününden haberinin olmaması imkânsızdı ya. Aslında şu an duyduğu suçluluğu Mia’ya değil Ned’e karşı duymalıydı ama aklının ucundan bile geçmemişti o.

Konu: Geri: Ne olsa ki. C.tesi Mayıs 08, 2010 11:59 am

Bacaklarını uzatıp kollarını göğsünde kavuşturup durdu öylece.Ortamdaki rahatsız edici sessizlik Derek’in sinirlerini iyice germişti. Derek ve Mia’nın çıktığını bütün Hogwarts’ın biliyor olmuş olması sinirlerini daha çok bozuyordu. İlişkilerini bu kadar açık yaşamayı sevmezdi o. Gizemliydi bu konuda. Sessizce işini hallederdi. Ki adı çıkmıştı bir kere. Gözlerini kapatıp Mia’dan ayrılış sahnesini canlandırdı gözünde. Derek, o dört Gryffindor’lunun arasına girmiş kolunun tekini sarışın olana, tekini ise kumrala doğru atmıştı. Yanlarından geçen ispiyoncu birkaç Hufflepuff koşarak Mia’nın yanına giderler ve gördüklerini hiddetle anlatırlar. Mia öfkeden deliye dönmüş bir şekilde gelir. “Buraya kadarmış Derek! Seni pislik” deyip suratına okkalı bir tokat atar. İlişkilerini öğrendikleri gibi nasıl ayrıldıklarını da bütün okul duyar. Bu ayrılış biçimi saçmaydı. En iyisi karşısına alıp Mia ile adam akıllı konuşmaktı. Bütün okula rezil olmanın bir alemi yoktu. Gözlerini açınca karşısında bir çift mavi göz gördü. Düşüncelerini bir kenara fırlatarak ona bakan güzel kıza gülümsedi. “Hava kararıyor içeriye gitsek iyi olur. Ceza almak istemem.” Yerden destek alarak kalktı ayağa. Cübbesine yapışmış olan otları silkeledi. Ellerini birbirine sürtüp birkaç toprak parçasını da temizledi. Elini kıza doğru uzattı kalkması için yardım amaçlı. Kızı elinden tutup yavaşça kaldırdı. Kafasını okula doğru çevirdiğinde birkaç Hufflepuff’un onları gördüğünü fark etti. Hufflepuff'lu kızlar onları görünce şaşkınlıkla içeriye doğru koştular. Derek nereye gittiklerini tahmin edebiliyordu.

Konu: Geri: Ne olsa ki. C.tesi Mayıs 08, 2010 12:57 pm

Karanlık bir sis çökmüştü sessizliğin üzerine. Can sıkıcı gülümsemesiyle ayın ufak bir kısmı görünüyordu gökte. Ürperdi birden bire zihnine dolan düşüncelerin etkisiyle. Mia’nın ağlayan yüzü beliriyordu durmadan, kıpkırmızı gözler ve çılgınca bağıran dudaklar. Hava da garip bir koku vardı, burnunuzla algılayabileceğiniz türden değil. Etrafta hiç kendi binasından biri yoktu, oldukça sinir bozucu bir durumdu çünkü birinin Ned’e yetiştirmesi gerekiyordu. Onunla konuşmak son istediği şeydi. Hatta istemiyordu bile. Yaz dönüşü neden soğuduğunu, hatta tiksintiyle baktığını anlamıyordu ama memnundu bu durumdan. Ellerini bir çadır gibi birleştirip, ağzına götürdü. Sıkıntıyla üfledi parmaklarının arasından. Ne yapması gerektiğine dair bir fikri yoktu. “Hava kararıyor içeriye gitsek iyi olur. Ceza almak istemem.” Dedi Derek Freja’ya gülümserken. Yerden destek alarak ayağa kalktı ve cübbesine takılmış otları silkeledi. Ellerindeki topraklardan kurtulduktan sonra elini uzattı Freja’ya. Gülümseyerek Derek’in elinden tutup kalktı ayağa. İçinde gerçekten kötü bir his yoktu, boğazını yakan ateş topu vardı sanki gırtlağında. Mia’nın sarı arkadaşlarını gördü, Derek de fark etmişti onları. Aralarında fısıldayıp içeriye koştular okula. Mia’yla konuşma isteği işte şimdi alevlenmişti. Bir şey olmadığını söylemeliydi ama adı çıkmıştı Derek’in inanmazdı. Yavaş adımlarla okula doğru ilermeye başladılar. Havadan sudan, boş boş konuşuyorlardı. Bir kaç dakika sorsanız ne konuştunuz diye ikisi de bir şey hatırlamıyor olacaktı. Derek'in yaptığı espiriye gülmeye başladı Freja. Birinin okuldan çıktığını gördü, ayaklarını yere vura vura geliyordu. Freja fısıltıya yakın bir sesle mırıldandı: "Mia!"

Konu: Geri: Ne olsa ki. Paz Mayıs 09, 2010 8:33 am

Daha önce bir kaç kez bayılmıştı.Hepsinin ardından başının uyuşması ve daha sonra şifacılardan birinin ilaç verip bir kaç saat içinde bayılmanın etkilerinin kaybolması vs.. tanık olmuştu.Ama bu şiddetli baş ağrıları onu deli ediyordu.Bu sefer şifacının verdiği ilaç pek de etkili olmamıştı.Bu Mia'yı deli ediyordu.Yatağının üzerinde uzanmış "dırdırcı"'nın sayfalarını karıştırırken birkaç Hufflepuff'lı arkadaşı yanına gelerek Freja ve Derek'i birlikte-samimi bir şekilde- gördüklerini söylediklerinde Mia'nın tepesinin tası artmıştı bile.Kızlara teşekkür bile etmeden soğukkanlı bir şekilde yatağından çıkıp hırsla yatakhaneden çıktı.Oradan da ortak salona geçti.Artık Hogwarts'ın kasvetli yollarında hırsla yürüyordu.Onu engelleyen cüppesi umurunda bile değildi.Şuanda ne baş ağrısı umrundaydı ne de başka birşey.İçinde tek birşey vardı;Nefret...
Neden Derek ile çıkmıştı ki?Böyle birşey olacağını zaten biliyordu.Çünkü Derek'in namı hertarafa yayılmıştı.Ama Freja...
O nasıl yapabilmişti bunu...İkisinden de nefret ediyordu.
Hogwarts girişinde karşılaştıklarında Mia'nın gözlerinde nefret,Derek ve Freja'nınkinde ise şaşkınlık vardı.Donakalmıştı Mia.Bu kadarı fazlaydı artık.Birden Derek'in yüzüne okkalı bir tokat atmayı düşündü.Ah bu aptallık olurdu...Neler olacağını tahmin ediyordu...Şuan-eğer bilseydi- her ikisine de affedilmez lanetlerden hepsini uygulayabilirdi.Ama ne yazıkki bilmiyordu.Gözleri Derek'in gözleriyle buluştu.Ona hayatında hiç bakamadığı kadar nefretle bakıyordu şimdi...
"Senden nefret ediyorum..." demekle yetindi sadece...Sesi biraz güçlükle çıkmıştı.Aldığı ilaçlar ve baş ağrısının etkisiyle.
Başka ne diyebilirdi ki?Ne yani olay falan mı çıkarması gerekiyordu?Bu Mia'nın asla yapamayacağı birşeydi.Frejaya döndü.Bir bahanesi olmalıydı.Ondan da nefret ediyordu artık.En iyi arkadaşlarından biri iken ve Derek'i sevdiğini biliyorken nasıl böyle birşey yapabilirdi ki?Freja'yı hiç tanımamıştı belli ki...Keşke tanımasaydım diye düşündü içinden...
İkisinden de bir açıklama beklemiyordu.Herşey açık ve netti.İkisi de gergin görünüyordu.Özellikle de Freja...
Birşey söyleyecek gibi oldu ama Mia elini havaya kaldırdı.
"Sizden.Hiçbir.Açıklama.Beklemiyorum." dedi kelimeleri ağzından tek tek çıkararak ve içinden bütün bildiği küfürleri saymaya başladı...

Konu: Geri: Ne olsa ki. Paz Mayıs 09, 2010 11:48 am

Herşey tahmin ettiği gibi gelişiyordu. Mia’nın onlardan ne kadar nefret ettiği açıkça okunuyordu yüzünden. Gözünün ucuyla şaşırmış olan Freja’ya baktı. Onu öpmemişti bile. Dedikoducu Hufflepuf’lar her ne dedilerse onları yalanlayacaktı. Masumane bir şekilde oturup konuşmuşlardı sadece. Gönlünü almayı düşündü önce. Ama ayrılmaları için iyi bir bahane gerekiyordu. Freja’ nın elini tuttu. “Biz çıkıyoruz Mia. Sana bunu kendim söyleyecektim. Böyle duyman iyi olmadı tabiî ki.” Freja’nın yüzüne baktı tekrardan. Yüzündeki anlamsız ifadeden hiçbir şey anlamamıştı. Birazdan suratına okkalı bir tokat inebilirdi ama. İçinden geldiği gibi davranmıştı. Sanki zaman durmuştu. Gözleri bir Mia’nın sinirden kaskatı olmuş mimklerine, bir Freja’nın anlamsız surat ifadesine gidip geliyordu. Tuttuğu kadifemsi eli biraz daha sıktı. Dudaklarına yerleştirdiği hafif bir tebessüm eşliğinde “Üzgünüm.” Dedi. Şuanda Freja’nın beline dolanıp onu öpme arzusu benliğini sarmıştı. Ama bu hem Freja için hem de Mia için ağır olurdu. Freja ile otururken yanlarından geçen Gryffindor’lu kız topluluğu Derek’in dediklerini duymuş olmalı ki şaşkınlıktan gözleri yuvalarından fırlayacaktı. Aralarında fısır fısır konuşuyorlardı. Bu haber de okulun gündemine düşecekti.Gerçi Derek'in karakterinden böyle bir şey beklenirdi zaten. Freja ile Mia'nın arasını bozmayı istemezdi elbette ama için içinde kendi çıkarları varsa bunu yapabilirdi.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Paz Mayıs 09, 2010 2:17 pm

Bir şey yoktu, Mia’nın gözlerindeki yakıcı öfkeyi hak edecek bir şey yapmamıştı ki? Korkunçtu Mia, bıraksanız Derek ve Freja’nın üstüne atlar, yırtıcı bir hayvan gibi parçalardı onları. "Senden nefret ediyorum..."Freja çarpılmış yüz ifadesiyle arkadaşına baktı, Derek’ten nefret ettiği gibi Freja’dan da nefret ediyordu. Bu belliydi. Bunu istememişti Freja, göz yaşlarını zor tuttu, pınarlarında. Mia, aslında bir şey olmadığını açıklamak için yanıp tutuşan esmer arkadaşına baktı. “Mi…” Freja sözünün bitiremeden, üzüntüden deliye dönmüş kız elini kaldırdı, konuşma diyordu, sus. Sesini dahi duymak istemiyorum, seni bir daha görmek istemiyorum diyen ele baktı Freja. “Sizden. Hiçbir. Açıklama. Beklemiyorum.” Dedi Hufflepuff’lı kız. Beklenmeyecek sakin bir ses tonu ve içinde saklanan öfke bombardımanıyla. Kelimeleri sanki ayrı birer cümlelermiş gibi duraksayarak söylemişti. Bu Freja’yı daha da üzmüştü.
Derek Freja’nın elini kavradı yavaşça. Ardından konuştu: “Biz çıkıyoruz Mia. Sana bunu kendim söyleyecektim. Böyle duyman iyi olmadı tabiî ki.” Ne, ne, ne! Freja içinden çığlıklar atıyordu, dışa vuracak cesareti yoktu düşüncelerini. Derek Freja’ya baktı ardından Mia’ya. Yüzü donmuştu, değil cevap vermek, bunu yapamadığını daha önceden söylemiştik, ne hissettiğini ve düşündüğünü mimikleriyle bile dışa vuramıyordu. Derek, Freja’nın elini sıktı. Sanki bozma oyunumu der gibi, cevap verme… Hoş, Freja itiraz edince ne değişecekti? Mia, Derek saçmalamadan önce bile aynen böyle düşünüyordu. “Üzgünüm.” İyice çığırından çıkmıştı her şey. Elini kavrayan Slytherin’li oğlanın bırakmaya niyeti yok gibiydi. Sert bir şekilde çekip bir adım öne gitti: “Mia yalvarırım bir saniye dinle, şimdi değilse bile başka bir zaman konuşalım.” Başka bir zaman konuşabileceklerini söylemesinin nedeni şu an için söyleyecek hiçbir şeyi olmamasıydı. Derek amacına ulaşmıştı işte. Hem Mia’dan kurtulmuş, hem iki kızla daha dalga geçmiş hem de tam da yılanlara özgü bir davranış olarak iki arkadaşın arasını açmıştı. Lanet olası yılanlar…

Konu: Geri: Ne olsa ki. Paz Mayıs 09, 2010 3:47 pm

“Biz çıkıyoruz Mia. Sana bunu kendim söyleyecektim. Böyle duyman iyi olmadı tabiî ki.”
Nasıl böyle kasıntı bir insanla çıktığına şaşırıyordu.Duyguları karmakarışıktı.Bir yandan ihanete uğramıştı bir yandan da şaşkınlık içerisindeydi.Ne söylese kendini ifade edeceğini zannetmiyordu.Kendini ifade etmeye de çalışmıyordu zaten.Derek'den ayrılmayı düşünen kendisiyken şimdi neden bu kadar üzülmüştü ki?
Hayır onu üzen Derek'in onu başka biriyle aldatması değildi.Onu üzen Freja'nın Derek'e yüz vermesiydi.Yakın arkadaşlarından biriyken şimdi nasıl böyle davranabiliyordu ki?
Üstelik Freja'nın zeki olduğunu düşünüyordu doğal olarak.Ama böyle bir aptallığı nasıl yapmıştı ki...
Arkadaşlıklarını hiçe saymıştı.Mia'yı en çok bu üzüyordu zaten.Buhar olup yok olmak istiyordu.Amy'i bulum saatlerce omzunda ağlamak istiyordu...Mia tüm bunları düşünürken Derek 'üzgünüm' gibi şeyler geveliyordu umurunda değildi.Ela gözlerini Freja'nın yüzünden ayıramıyordu.
“Mia yalvarırım bir saniye dinle, şimdi değilse bile başka bir zaman konuşalım.”
Onu dinlemek istemiyordu.Onun adını bile ağzına almak istemiyordu.Birdaha onunla konuşacağını da zannetmiyordu.Soğukkanlı olması gerekiyordu.Ağlamak gibi bir aptallığı kesinlikle yapmamalıydı.Rüzgarla birlikte uyumlu bir biçimde dans eden saçlarını geriye attı.Derek'e döndü.
"Biliyor musun?Umrumda bile değilsin.Bunu yapmayı senden önce ben istiyordum.Ama" dedi ve gözlerini Freja'ya doğru çevirdi.
"Ben sadece Freja'nın yaptıklarına üzülüyorum.İnan umrumda değilsin."dedi bütün soğukkanlılığıyla.Şimdi bir slytherin'den farksız gibiydi.Soğuk bakışlar,başkalarını küçümsemeler...Ah lanet olsun bundan nefret ediyordu...
Rüzgar şiddetle artmaya devam ediyordu.Rüzgar da onları başına geleceklere karşı uyarmak istiyor gibiydi...

Konu: Geri: Ne olsa ki. Ptsi Mayıs 10, 2010 4:55 pm

Ne Mia’nın söylediklerine aldırıyordu. Ne Freja’nın ondan şuan nefret etmesine. İstediğini her zamanki gibi elde etmişti Derek. Daha ne isteyebilirdi ki? Mia’nın onlara kustuğu öfke ona bir vızıltıdan farksız geliyordu. Onlar aralarında konuşurken gözlerini ufka yöneltmiş ayaklarını bir o yana bir bu yana sallayıp ıslık çalıyordu. Mia’nın gözlerine umursamaz bir tavırla baktı. Sonra yalvaran bakışlarıyla bakan Freja’ya döndü. Gözlerine derin ve anlamlı bakıp elini ona doğru uzattı. “Benimle gelecek misin sevgilim? Yoksa buradan tek başıma mı gideyim?” sesindeki kadifemsi tını insanın içine işleyebilecek tondaydı. Lakin sesinde birazcık ima yok değildi. Her ne kadar iki arkadaşın arasını bozmuş olsa da şimdilik bundan hiç vicdan azabı duymuyordu. Freja’nın onunla geleceğini düşünmüyordu ama. Ondan azda olsa etkilenmiş olduğunu hissetmişti işte. Her kızın ona baktığı gibi bakmıştı oda. Artık o kadar tecrübe kazanmıştı ki oda şaşırıyordu kendi haline. Eskiden bir kızı tavlamak için epey uğraşırdı şimdi ise kılını kıpırdatmadan kızları birbirine düşürüyordu. Mia’ya döndü suratını tekrardan. Birazdan bir tokat atacakmışçasına bakıyordu Derek’e. Sinsice dudakları yukarıya doğru kıvrıldı. Mia ile olan bütün işi bitmişti artık. Yanında duran güzel Ravenclaw’lı kıza baktı tekrardan. Mavi gözleri onu ilk gördüğü gibiydi. Donuktu. Ama ne yapacağına karar veremiyormuş gibiydi sanki. Hafifçe kolundan kendine çevirdi onu. Yüzünü ellerinin arasına aldı. “Benimle gelmeyecek misin aşkım?”Bakışları Freja'nın soğuk gözleri ve dolgun dudakları arasında gidip geliyordu. Bir anda Mia'nın orada olduğunu yok sayıp dudaklarını dudaklarına bastırdı.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Ptsi Mayıs 10, 2010 5:52 pm

Olanlara anlam veremeden öylece bakıyordu. Mia’nın Freja’nın yüzüne tükürürcesine söylediği şeyler kafasından fırıldak gibi dönüyordu. Yüzüne tükürürcesine söylemişti, Derek’e değil de kendisine kızdığını. Tahmin ettiği gibi onu bir daha görmek istemediğini. Bütün vücudunu bir titreme almıştı. Mia’nın bakışlarına daha fazla maruz kalmamak için çevirdi başını, gördüğü manzara daha iyi değildi. Derek’in zevkten parlayan gözlerini görüyordu. Olsun, yakın bir arkadaşın hayal kırıklığı ve nefretle yanan gözlerindense aptal bir yılanın neredeyse kahkaha atacak gibi görünen yüzünü görmek çok daha iyiydi ona göre. Rüzgâr saçlarını savururken, buğulu gözleriyle Derek’e baktı. Dudaklarından belli belirsiz onun aptal olduğuyla ilgili bir şeyler çıktı. Bacaklarını sallayarak ıslık çalıyordu, zevk aldığını anlamıştı ama bu kadarı da fazlaydı. Bir insan nasıl hiç vicdan azabı çekmez? Tabii, insanlıktan nasibini almış biri olsaydı gerçekleşirdi bu. Ondan nefret etmiyordu şu anda. Yalnızca iğreniyordu. “Benimle gelecek misin sevgilim? Yoksa buradan tek başıma mı gideyim?” Islak gözleri kocaman olmuştu, saçlarının arasından bitkin bir ifadeyle ona baktı. Sadece kısık bir ünlem cümlesi çıktı ağzından. “Ha?” Dalga geçer gibi söylemişti bunu. Hoş zaten şu an iki arkadaşla oyu oynuyordu. Pek çoklarına yaptığı gibi. Bunu hatırlamayacaktı bile, birkaç gün sonra. Ne Mia’yı, ne Freja’yı ne de burada olanları. Hepsi bir rüzgârla çıkıp gidecekti aklından. Artık sinirlenemiyordu bile. Hatta kahkaha atacak gibi oldu. Histerik ve insanlara Freja deli dedirtebilecek türden bir kahkaha. Saçlarını yüzünden çekip Mia’nın vahşi yüzüne baktı bir an. Yalvarıyordu bakışlarıyla, Mia bunu yapma. İnanma ona… Ama nafile. Derek gözlerini Freja’nın gözleriyle buluşturdu. Sonra bir el uzandı, kızın koluna. Hızla kendine çevirdi onu. Freja’nın yüzünü ellerinin arasına aldı. Sadece kısa bir an için baktı ona. “Benimle gelmeyecek misin aşkım?”Freja karşı koyacak durumda değildi bu harekete. Ne olduğunu anlamadan dudaklarında bir sıcaklık hissetti. Bunu gırtlağından midesine doğru hareket eden bir dalga izledi. Sanki küçük toz zerreciklerinden oluşan bir bulut yavaşça hareket ediyordu içinde. Sonra kin dolu, yapış yapış bir şey hisseti içinde. Öfkeydi bu. Ellerini Derek’in omuzlarına koydu ve hızla ittirdi onu. Tüm gücünü harcamış olmasına rağmen tek yapabildiği, onu dudaklarından koparabilmiş olmaktı. Yüzüne tüm öfkesini kusarcasına, dişlerinin arasından konuştu: “Amacına ulaştın işte.” İstemsiz olarak güldü, delice bir tebessümdü bu. Ama bir türlü uzaklaşamıyordu ondan. Derek’in yüzüne baktıkça deliriyordu. Gözlerini dedikoducu Gryffindor’lu kızlara çevirdi. Derek’inki gibi adi bir gülümsemeyle fısıldaşıyorlardı. İçlerinden bir kaçı mutsuz bir şekilde gidiyorlardı. Herkese anlatacaklardı olanları, olayın sonunu göremeyecekleri için mutsuzdular.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Salı Mayıs 11, 2010 6:32 pm

“Benimle gelecek misin sevgilim? Yoksa buradan tek başıma mı gideyim?”
*Tanrım bu çocuk beni deli etmek mi istiyor?*Diye düşündü.Kollarını kavuşturmuş sinirinden bacaklarını sallıyordu.Derek'in ne kadar insandışı bir yaratık olduğunu biliyordu ama bu kadar çirkinleşmesinin gereği yoktu.Gergin dudakları şimdi tek çizgi halini almıştı.Dalgalı saçları dolanmış halka halka belalı zincir gibiydi.Yanağında aldatıcı bir allı vardı.By utanmasından kaynaklanıyordu.Lal gibi dudakları inci gibi dişleriyle çiçeklerin üzerine bal almak için konan çalışkan arılar gibi olan suratı şimdi sinirden morarmak üzereydi.Bakışları şimdi bir atmacanın avına yaklaşırken baktığı sinsi ve ürkütücü bakışlarıydı.Derek'den nefret ediyordu.Firaja'dan da...
“Benimle gelmeyecek misin aşkım?” dedikten sonra Freja'yı kendine doğru çekerek dudaklarını Frejanın dudaklarına bastırdı.İşte o an Mia'nın dünya ile bağlarını kestiği andı.Bu manzaraya artık seyirci kalmak yerine hak edenlerin cezasını vermenin artık tam sırası olmuştu.
Güçlü kollarına bakıldığında ilk başta kıdemli bir sporcu görüntüsü verebiliyordu.Süpürgenin üzerinde kalmak için harcadığı çabalar kollarında kas birikimine ve güçlenmesine sebep olmuştu.Artık bu gücü kullanmalıydı.Kavgalardan nefret ederdi ama herkesin bir istisnası olmalıydı.Tüm gücünü topladı.Konsantre oldu.Yumruğunu sıkarak Derek'in suratına okkalı bir yumruk yapıştırdı.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Çarş. Mayıs 12, 2010 4:23 pm

''Tamam tatlım. Anlıyorum. Biraz işim var akşama görüşürüz. ''

diye savdı başından 1.sınıf bir kızı Lissa. Kimseyle uğraşacak hali yoktu. Uzaktan bakınca çok mu yardım-sever görünüyordu ? Yoo . Neyse. Sıkılıyordu. Yalnız kalmalıydı. Bahçeye çıktı. Etrafa baktı. Herkes sevgi kelebeği misaliydi. Mutlu ve huzurlu. Ne saçma. Hava güzeldi ama üzerinde bir karamsarlık vardı , solgundu. Mutsuzluk mu hakimdi yoksa umutsuzluk mu? Amaçsızca yürüdü ve göl kenarına geldiğini fark etti. Ağacın altına oturdu. Bir süredir düşünmekten kaçındığı sorunları vardı. Artık onlara büyük bir zevkle (!) kafa patlatabilirdi.
Gözlerini göle çevirdi. Gölde huzursuzdu. Sert dalgalar kayalara çarpıyor ve geri dönüyordu. Tekrar ve tekrar. Herşey aynıydı , herkes aynıydı. Sonra etrafındaki insanlara baktı. Herkesin kendine göre dertleri vardı. Bazıları üzgün , bazıları , mutlu , umutsuz , karamsar , ağlamaklı , kahkaha atan ..

Birden gözüne tanıdık birileri takıldı. Mia-Derek-Freja üçlüsüydü . Tartışıyorlardı. Sert bir şekilde. Mia sinirliydi hemde çok , ateş püskürüyordu. Derek yine umursamazdı. Freja .. üzgün müydü ? Lissa ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Yakında oldukları için seslerini duyabiliyordu Lissa. “Benimle gelecek misin sevgilim? Yoksa buradan tek başıma mı gideyim?” dedi Derek. Freja'ya bakarak ! Ardından “Benimle gelmeyecek misin aşkım?” diye ekledi Freja'dan bir tepki gelmeyince. Aniden Derek Freja'yı öptü. Lissa şok oldu. Neler oluyordu ? Nede olsa Mia ve Derek çıkıyorlardı. Ayrılmış olsalardı , Mia en yakın dostuna söylerdi diye düşündü Lissa. Mia .. Söylenecek söz bulamadı onun hakkında. Çok sinirliydi , kırılmıştı .. Birde Mia ve Freja iyi arkadaştı. İlginç.

Mia kendini daha fazla tutamadı. İlk önce elini yumruk yaptığını gördü Lissa. Gerisi bir anda olmuş bitmiş gibiydi. Mia'nın yumruğu Derek'in suratını delip geçti , herkes şok oldu. Derek geriledi. Birşey diyemedi. Lissa kalktı Mia'yı yalnız bırakamazdı her ne kadar her şeye maydonoz olmayı istemesede. Üçlüye doğru yürüdü herkes susuyordu. Lissa

'' Neler oluyor ? ''

dedi hepsine tek tek bakarak. Sonra bakışlarını Mia'da sabitledi ..

Konu: Geri: Ne olsa ki. Çarş. Mayıs 12, 2010 5:56 pm

Dudaklarını tutkuyla öptüğü kız onu narin kollarıyla güçlü bir şekilde itti. Tokat yemediği için şanslıydı. Yüzünde çarpık gülümsemesiyle baktı kıza. Kız, gözlerinden ateş saça saça ona baksa da içinde ona karşı bir hoşlanma olduğundan emindi işte. Birkaç saniye dudak dudağa kalmışlardı. Kızın gözlerindeki belli belirsiz olan arzuyu hissetmişti. Onu tekrardan omuzlarından tutup kendisine çekecekti ki. Nerden geldiğini anlamadığı bir yumruk canını öylesine yakmıştı ki. Bağırmamak için yanağının içini ısırıp kanattı. Gözünün hemen altı felaket derecede sızlıyordu. Bir kızdan yumruk yemek gururunu kırmıştı işte. Vücudunun içinde dalgalanan öfke kahverengi gözlerine yansımıştı. Kızı omuzlarından tutup delicesine sarsmak istedi. Bu yaptığının karşılığını şimdi vermese de, elbet bir gün fena ödetecekti bunu. Seni sürtük diyip ağzının ortasına tokat atmak için nelerini vermezdi. Ama bu adeti değildi. Bir yılan olsa bile öfkesine hâkim olabiliyordu. Özellikle bir kıza. Bu güne kadar hiç yapmamıştı böyle bir şey yapmazdı da. Soğuk ellerini acıdan yanan suratına götürdü. Bu biraz da olsun acıyı hafifletiyordu. Eski sevgilisinin yanına yürüdü. Baş ve işaret parmağıyla çenesinden kavrayıp gözlerini gözlerine dikti. “Seni öldürmeyeceğim için kendini şanslı say.”dedi tıslayarak. Sesinin başkasının duymasını istemeyeceği kadar kısık sesle demişti bunu. Kızı sağ kolundan tutup geriye doğru savurdu. Arkasına bakmaksızın yürümeye başladı. Onlara doğru gelmekte olan Gryffindor’lu kızı anca geniş omuzlarıyla ona çarpıp yere düşürdüğünü görünce fark etti. Gözünün ucuyla ona baktı. Normal bir zamanda olsa elinden tutup onu kaldırırdı ama şuanda umurunda bile değildi. Yürümeye devam edip Hogwarts binasının içine girdi.

Spoiler:

Konu: Geri: Ne olsa ki. Perş. Mayıs 13, 2010 4:25 pm

Mia’yı ilk kez bu kadar sinirli görmüştü ve ilk kez birinin suratını dağıtmak istercesine hareket ettiğini. Derek’i kendinden uzaklaştırdığı an yumruk haline gelmiş parmakları dikkatini çekmişti çelimsiz arkadaşının. Sineğe bile zarar vermekten korkan kız sinirle geliyordu onlara doğru. Derek, Freja’yı bırakmayı deneseydi yumruktan kaçabilirdi ama o ellerini kızın omuzlarından çekmeyi düşünmemişti bile. Gözlerinin önünden geçen elin bir an kendisine isabet edeceğini sanmıştı ama Mia, Derek’e yumruk atmayı tercih etmişti. Hoş, itirazı yoktu tabii ama aha az önce asıl kızdığı kişinin Freja olduğunu söylemiyor muydu? İnsan sinirliyken mantıklı hareket edemiyor işte. Sonunda omuzlarındaki basınçtan kurtulduğunda her şeye rağmen üzüldüğü bir manzarayla karşılaştı. Derek acıdan kıvranıyordu adeta. Mia tam burnunun üstüne yumruk atmıştı. İçinde bir yerlerde, çok derinlerde bundan zevk alan birileri vardı. Ellerinde bir kâse patlamış mısırla beraber yüzü çarpılmış çocuğu izleyen küçük yaratıklar yaşıyordu zihninde. Ondan bağımsız hareket ediyorlardı, çoğu kişi buna ‘vicdan’ der ama onun için içine yerleşmiş yaratıklardı bunlar. Derek Mia’nın çenesini parmaklarıyla kavrayıp, elle tutulabilir bir öfkeyle bir şeyler söyledi. Ne söylediğini duyamasa da tahminleri vardı ve pek hoş şeyler değildi bunlar. Kızı sağ kolundan tuttu, bir dal parçası gibi savruldu Mia. Derek sinirle oradan ayrılırken farkına vardı Gryffindor’lu kızın. Şu an gidip onun kafasını koparmak istiyordu, ne işi vardı burada! Mia’ya baktı şaşkın bir ifadeyle, gözlerindeki nemi silmiş bir merakla: “Mia, kendinde misin?” Hayır değildi, söyleyecek başka bir şey bulamamıştı. Derin bir çekerek ellerini başını götürdü, kafasını arkaya eğdi. Ardından sinirle başını salladı ve Gryffindor’lu kıza baktı: “Lanet olası senin ne işin var!” yere sertçe basarak uzaklaştı oradan, okula doğru. Gökyüzü siyah elbiselerine bürünmüştü, aynı Freja’nın hissettiği gibi kapkara ve korkutucuydu.

Konu: Geri: Ne olsa ki. Perş. Mayıs 13, 2010 6:50 pm

Daha önce hiç bu kadar öfkelendiğini hatırlamıyordu.Bir karıncayı bile incitmeye kıyamazken,nasıl bir öfkeyle Derek'in suratına yumruk atmıştıki.Pişman değildi...Asla...Yaptıklarından dolayı sonuçları ne olursa olsun hiç pişman olmamıştı şu ana dek.Bundan sonra da pişman olmayı düşünmüyordu.
Derek'in acı içinde kıvranışını izledi bi an.Onun acı çekmesinden ne kadar zevk alıyordu böyle?Ona acı çektirmek içindeki egosunu bastırıyordu belki.Belki de hiç karşılaşmamalıydı Derek ile.Derek'den ayrılmıştı zaten...Freja ile küs kalması da cabasıydı.İçinde bir yerlerde bir dürtü oluştu.Freja yı da yumruklamak istiyordu.Yoo.. hayır.Bunu yapamazdı...Nedense onun masum olduğu ile ilgili küçük bir his vardı içinde.Kendi kendine küfür etti.Bu zayıf noktasından nefret ediyordu.Ne olursa olsun, sevdikleri ona ne yaparsa yapsın,küs kalamıyordu.Yapamıyordu işte...Onlar kadar taş kalpli olamıyordu ne yazık ki...
Birden Derek Mia'ya dönerek “Seni öldürmeyeceğim için kendini şanslı say.”
dedi tıslayarak.Arkasına dönüp bakmadan çekip gitti.Mia'nın yüzündeki zafer dolu gülümseme şimdi kaybolmuş yerini kin ve nefret dolu bir ifadeye bırakmıştı...
"Yaptıklarının bedelini sadece bir yumrukla ödediğin için kendini şanslı say." diye bağırdı arkasından.Derek'in bunu duyup duymadığını bilmiyordu ama duysa bile duymamazlıktan gelirdi.Ne yani?Bir yumrukla olayı atlattığını mı zannediyordu.
Yanına gelen Lissa ona doğru baktı
'' Neler oluyor ? '' dedi.Mia ise sadece omuz silkmekle yetindi.Şuan karşısında duran Freja'ya kızgın bakışlar atmakla meşguldü.Öfkesini her an ondan çıkarabilirdi.Tabiiki Lissa'ya herşeyi daha sonra tek tek ayrıntılarıyla anlatıcaktı ama şimdi yeri ve sırası değildi.
“Mia, kendinde misin?” dedi Freja meraklı gözlerle...O kim oluyordu ki Mia'dan hesap sorabiliyordu.Hala kendini enyakın arkadaş olarak mı görüyordu yoksa?
Mia yumruğunu sıkmış olduğunu elinin fena halde acımaya başladığında fark etmişti.Kendinde değildi belkide.Öfkesini kontrol etmeye çalışıyordu o an.Eğer kendinde olsaydı belki de Freja'nın yüzüne de bir tane yumruk indirebilirdi.
“Lanet olası senin ne işin var!” dedi Lissa'ya dönerek.O an bir yumruğu hak etmişti ama çoktan Hogwarts'a doğru gitmeye başlamıştı bile.Mia Freja'nın arkasından koşarak ona yetişti.Mantıksız bir hareket yapmak istemiyordu.
"Freja!" diye seslendi.Freja dönüp bakmıştı.Yanına koşarak geldi.Lissa'yı yanlız bırakmıştı ama o an öfkesini kontrol etmeye çalışıyordu.
"Bu akşam saat 8 de.Kızlar tuvaletinin önünde ol.Bana açıklamak istediğin bazı şeyler olduğunu düşünüyorum." dedi öfkesini kontrol etmeye çalışarak ve Freja'dan olumlu bir yanıt umarak...
Başını sallamakla yetinerek arkasını dönüp Hogwarts binasına doğru ilerledi...