Diana Aisléy CradibLé

Salonda öylece
dikilmiş annemin her akşam ki nutuğunu dinliyormuş gibi görünüyordum.
Karşımdaki perdeyi incelemeye başladım. Yere kadar inen perdenin
üzerinde
mobilyaların ve halının renk tonlarında -sarı, krem, kahverengi-
desenler ve küçük pullar vardı. Nutuğun bittiğini anladım. İçimden
annemi taklit ederek ''Şimdi odana git'' diye geçirdiğim sırada annem:

—Şimdi odana git, dedi.
Yine doğru tahmin ettiğimi
duyunca hafifçe gülümsedim. Koridora girip kapıyı kapattım. Nedense bu
koridoru
hiç sevmiyordum. Sağ tarafta annem ve babamın, sol tarafta benim odamın
kapısı ortada ise salon kapısı vardı. Yerdeki gri halı dışında hiç eşya
yoktu. Koridorun ışığını kapatıp odama girdim. Odamda ki tek ışık
pencereden sızan ay ışığıydı. Storları kapatarak odamın tamamen
karanlık
olmasını sağladıktan sonra Yatağımın üzerine oturdum. Karanlığı
seviyordum. Huzur veriyordu. Yorgun bir şekilde iç çekip halımı
incelemeye başladım. Siyah simli tüylerin arasına rasgele dağıtılmış
beyaz daire şeklinde tüyler vardı. Siyah ve beyazı her zaman çok
yakıştırmışımdır. Aynı zamanda hem zıt hem de uyumlular.

Tam sakinleşmişken salondan futbol spikerinin sesi geldi. İnsanlar nasıl bu
kadar düşüncesiz olabiliyorlardı? Uyuyor olma ihtimalimi hiç
düşünmemişler miydi? Yüksek sesle televizyon izleyince ellerine ne
geçiyordu acaba? ''Bu evi
hatta bu ülkeyi terk etmeli beni rahatsız edemeyecekleri bir yere
gitmeliyim'' diye düşündüm. Birden çalışma masamdaki kâğıtlar uçuştu.
''Pencere mi açıldı?''
Diye mırıldanıp pencereyi kontrol ettim ama
kapalıydı. Odamın birden birkaç derece birden soğuduğunu hissettim.
Yastığımı kaldırıp altındaki bıçağı kılıfından çıkardım. Annem
yastığımın altında bıçak olduğunu bilse benim deli olduğumu düşünürdü.
Gerçi şimdi de öyle düşünüyor çünkü doğaüstü şeylere hep ilgim olmuştu.

Gözlerimle bütün odayı taradım. Kitaplığımın gölgesinde bir
hareketlilik
vardı. Bıçağı oraya doğru yönelterek ayağa kalktım. Kitaplıkla aramda
sadece birkaç adım vardı. Gölge hızla
üzerime doğru geldi. Gerisini hatırlamıyorum.

Kendime geldiğimde bir odada dore renkte deri bir
koltukta yatıyordum. Yavaşça doğruldum. Başım feci halde ağrıyordu.
Yanımda orta çağdan kalma gibi görünen şık bir yatak duruyordu. Tam
karşımda yine aynı zamandan gibi görünen dolap ve boy aynası vardı. Bu
ev her kiminse orta çağ modasını sevdiği belliydi. Ayağa kalkıp aynaya
doğru yaklaştım. Aynada aynı benim gibi sarışın
beyaz tenli bir kız duruyordu. Üzerinde siyah uzun saten bir
elbise vardı. ''Bir dakika! Bu zaten benim. Ama benim böyle bir
elbisem yok ki.'' diye düşündüm. Acilen buradan kurtulup neler
olduğunu anlamam gerekiyordu. Acaba ne kadar baygın kalmıştım? Aynaya
bir kez daha baktım. Dracula filmindeki Mina'ya benzemiştim.
''Mina'nın sarışın
hali.'' diye mırıldandım. Kapıyı açıp koridora çıktım.
Anlaşılan burası birkaç katlıydı. Ben ikinci katta olmalıydım. Aşağıya
inen merdivenlere yöneldim. Merdivenler filmlerdeki şatoların
merdivenlerine benziyordu. ''Hangi
psikopat evini bu hale getirmiş olabilir?'' diye düşündüm.

Burası en alt kat olmalıydı. Koridor ile bekleme
salonu arasında bir şeye benziyordu. Birkaç deri koltuk
tahta bir sehpa
ve tablolar vardı. Tam karşımda duvarda çapraz şeklinde asılmış iki
kılıç duruyordu. İhtiyacım olabilir düşüncesiyle birini almak için
uzandığım anda bileğimdeki izi fark ettim. Kılıcı aldım ve bileğime
baktım. Bileğimi saran değişik desenler vardı. Bu da nereden çıkmıştı?
Bunu daha sonra düşünmeye karar verdim ve ilk kapıya doğru yöneldim.
Odada toplam dört kapı vardı ve biri mutlaka çıkış kapısı olmalıydı.
Tek tek denemekten başka çarem yoktu.

İlk kapıyı açtığımda karşımda uzun tahta bir masa ve
yaklaşık on tane deri sandalye duruyordu. Masanın üstü çeşit çeşit
yemeklerle doluydu. Karnımın çok aç olduğunu fark ettim ama bunun için
zaman yoktu. Bütün bunların bir rüya olmasını dileyerek kapıyı kapatıp
diğerine yöneldim. İçeriden sesler geliyordu. Biran için ne kadar saçma

olsa da Zamanda
yolculuk yapmış olabilir miyim? Diye düşündüm.
Bu kapıyı açmadan üçüncü kapıya geçtim. Üçün kapıyı
açınca rahatladığımı hissettim. Bir bahçeye açılıyordu. Hızlı adımlarla

bahçeden çıktım. Bahçenin sonunda birkaç kişi bekliyordu. Onlara
görünmeden bir sokağa girdim. Koşmaya başladım. Daha önce hiç görmediğim
sokakta öylece koşuyordum. Sokağın iki tarafı tek katlı küçük evlerle
sıralıydı. Geçtiğim yerlerde insanlar geri çekiliyorlardı.

Elbise bacaklarıma dolanarak bana zorluk
çıkartıyordu. ''Ne olurdu
kot ve badi giyseydim?'' diye düşünürken
karşıdan üç kişi bana doğru sert adımlarla gelmeye başladı. Arkama
döndüğümde iki kişi daha durmuş bana bakıyorlardı. Sokağın ortasında
kalakaldım. İçlerinden uzun boylu
olan -tahminen liderleri- bana doğru yaklaştı. Beni sakinleştirmeye
çalışır gibi bir hali vardı. Bir şeyler söyleyerek bileğimi nazikçe
tuttu
fakat beynim durmuş gibiydi. Bacaklarım ve bileklerim artık işlevlerini
yapmıyorlardı. Kılıç büyük bir sesle düştü. Ve bende yere yığıldım.