Öğrenci İlişkileri...

Dersten yeni çıkmştım...
Bugünlerde yenilenmiş ofisimi düzenlemekle meşguldum.Aslında bu işi asamın 1-2 hareketyle bitirebilirdim ama ince detaylara bakıp düzeltmek çok zevkli geliyordu.
Gerçekten zevkli bir oda döşemiştim.Camın kenarına bembeyaz zambaklar koymuştum.Duvarlara en eski Büyücüler ve Cadılar'dan oluan tabloları yerleştirmiştim.Ve duvarın yarısını kaplayan bir doğa resmi...Masama gelince, en güzel yer orası olmuşt.Ailemin resimlerini de bir yana serpiştirmiştim.Hepsi bana bakıyor,göz kırpıyor ve gülümsüyordu.Masamın üstündeki kalemlikte rengarenk tüylü kalemler vardı.Hepsini bayılarak almıştım ve kullanmaya kıyamamıştım.
Sandalyemden kalktım ve muggle usulü bir fincan kahve aldım.Oturduğum anda kapım nazikçe tıklatıldı.Müziği andıran bir sesle
-"Girin..." dedim.

Kapım ürkek tavırlarla açıldı.Koyu saçlarını atkuyruğu yapmış olan bir kız girdi.Kıza dikkatle bakınca bu kızın Daisy Cheers olduğunu anladım.Daisy Cheers..."Rahatsız etmediysem biraz konuşabilir miyiz profesör" dedi nazikçe ve gülümsedi.Gülümsedim ve neşeli sesimle
-"Tabiki Daisy girebilirsin.Zaten bende seninle konuşcaktım" dedim.Kız ürkek bir tavırla oturdu.Kızı çaktırmadan inceledim.Evet evet!Gerçekten ona çok benziyordu.Beyaz ahşap masamın en alttaki çekmecesini açtım ve parlak mor-sarı bir kutu çıkardım.Kutuyu nazikçe açtım ve Daisy'e uzattım.İçinde renk renk şekerlemeler vardı.İçimden kırmızı olanı alacak.Onun da en sevdiğiydi dedim.

Galiba kendiside olayın farkındaydı.Başımı kaldırdım ve gözlerine bakarak konuşmaya başladım.
-"Daisy, seninle ilgili kuşkularım var.Annennle babana ne oldu?Neden öldüler?İsimleri ne? Kesinlikle bunlar merak ettiğin şeyler değil mi?Bunları cevaplamanın vakti geldi" dedim ve çekmeceden gümüş çerçeveli bi' fotoğraf çıkardım.Daisy'e uzattım.Yanyana durmuş tıpatıp aynı kardeşleri gösterdim ve
-"Bu kızları tanıdın mı?Şimdi içinden acaba bana ne demek istiyor dediğinden eminim.Sana şu şekilde açıklayayım:Bu soldaki senin annen.Sağdaki ise benim.Kısacası ben senin teyzenim" dedim.Alıştırarak söylemem gerekirdi ama bunca yıl beklemiştim ve daha fazla laga luga yapmanın alemi yoktu.Derin bi' iç çektim ve Daisy'nin tepkisini beklemeye başladım.İçinde büyük fırtınalar kopuyordu.Emindim.

Başını kaldırdı ve bana anlamlı bakışlar attı, korkuyordum. Ellerim titriyordu ve avuçlarım terliyordu. Elimdeki kitapları masanın üstüne bıraktım ve korkudan titreyen saçlarımı arkaya doğru ittirdim. Gözlerim dolmuştu bile ne diyeceğini bekliyordum.

-"Daisy, seninle ilgili kuşkularım var.Annennle babana ne oldu?Neden öldüler?İsimleri ne? Kesinlikle bunlar merak ettiğin şeyler değil mi?Bunları cevaplamanın vakti geldi"

Gözlerimden akan yaşları parmaklarımın narin hareketleri ile sildim. Zor olan buydu, hayatımda en çok canımı yakan lanet olası şey buydu. Ailem... Belki ailemin yerini tutacak bir çok dostum ve beni seven vardı ama onlar çok ayrıydı çok, benim ailemle yaşadığım ve anlatacak bir tek anım bile yoktu. Babam ben uyurken gelip hiç üstümü örtmemiş ve hiç masal anlatmamıştı. Tıpkı Mugglelar gibi yaşadığım küçüklüğüm gözyaşı ile doluydu. Benim varlığımdan gerçekten mutlu olan ve bana bir şey olduğunda canı gerçekten yanan bir göz bakmamıştı bana. Peki ya cevaplanacak şey neydi, daha ne vardı benim canımı yakacak...
Çekmecesini açtı ve içinden gümüş çerceveli bir resim çıkararak bana gösterdi, bu resmi biliyordum iki tane genç kız vardı ve çook eski zamanda çekildiği fotoğrafın renksizzliğinden belli oluyordu. Bunu bakıcılarıma sorduğumda birinin annem diğerinin ise annemin çok yakın arkadaşı olduğunu ve uzun yıllar önce onun da öldğü söylenmişti. Profesörle ne alakası olabilirdi ki? sorular arasında sessizce kafamı kaldırarak profesörün yüzüne baktım.

"Bu kızları tanıdın mı?Şimdi içinden acaba bana ne demek istiyor dediğinden eminim.Sana şu şekilde açıklayayım:Bu soldaki senin annen.Sağdaki ise benim.Kısacası ben senin teyzenim"

İplerin koptuğu an bu andı. Gözyaşlarıma engel olamıyordum zaten engel olmak isteyen kimdi, tahmin ettiğim olmuştu. Buğulanmış v gözlerimin içine bakan şu iki göz benim annemin diğer yarısıydı. Ve şu zamana kadar kandırılmış olmak... Aslında bu kadar çabuk inandığıma ben de şaşırmıştım, ama sanırım şuan ihtiyacım olan tek şey bir anne şevkatine yakın olan bir sevgiydi. Ve kendimi bu role çoktan koymuştum bile. Ayağa kalkarak teyzeme gözyaşları içinde sarıldım.

"Teyzee."

Söyleyebileceğim tek kelime buydu. Kokusunu içime çeke çeke ağlıyordum. Yaşamak anlam kazanıyordu. Söyleyecek kelime yoktu....

Beni seviyordu, ittirmiyor git demiyordu. Çünk suçlu yoktu, tek suçlu benden teyzemi saklayan insanlardı. Teyzemi sevmiştim aslında özgür yaşamak benim en çok sevdiğim şey olsa da ve teyzem artık bütün hayatımı yönlendirmeye çalışacak olsa da, aslında belki öyle yapmazdı belki her teyze gibi değildi bilmiyordum. Onunla ilgili hiç bir şey bilmiyordum. Sadece profesörümdü ama artık teyzem de olmuştu. "Teyze" bu kelimeyi düşüncelerimde bile telafuz etmek ürkütüyordu beni. Anlıma bir öpücük kondurdu ve dolaptan bir toka çıkararak bana uzattı.
"Bu annenindi"
dedi. Bu kelimeyi duymayalı ne kadar zaman olmuştu. Belki de hiç duymamıştım. Biri annemin varlığını biliyordu. Onu görmül onunla konuşmuştu, hayatını paylaşmıştı. Hiç böyle birini tanımamıştım. Anlatmasını istediğim çok şey vardı. Ama bunları dinlemeye hazır değildim. Hemde hiç hazır değildim. Bir an önce gitmek istiyordum. Gözyaşlarıma daha fazla şahit olsun istemiyordum. Tokayı elime aldım ve inceledim. Çok güzeldi üzerinde pırlanta taşlar vardı ve parıldıyordu. Anneme ait bir eşyam olmuştu.
"Harika bu gerçekten, benim olabilir mi?"
dedim yalvarırcasına elimde tokayı incelerken. Bu topkayı alıp şimdi gitmek istiyordum. Sadece şimdi yapmak istediğim buydu. Odama gitmek ve saatlerce uyumak... Yalvarır bakışlarla teyzemin gözlerinin içine bakıyordum.

"Harika bu gerçekten, benim olabilir mi?"
dedi yalvarırcasına elinde tokayı incelerken.Aslında biraz üzülmüştüm.Çünkü canım kardeşimden tek hatıra bu tokaydı.Fakat kardeşim onun annesiydi ve bu tokayı en çok o hakediyordu.Anne sevgisinden mahrum kalan oydu.Ben değildim.Yetim büyümek nedir bilmiyordum.Eğer bu dünyada anneme ait kalan son eşya başkasında olsaydı kesinlikle ondan isterdim.Daisy haklıydı.Hem de yerden göğe kadar.Yutkundum ve
-"Tabii ki tatlım.Bu senin en doğal hakkın" dedim.Ardından alnına bi' öpücük daha kondurdum ve gümüş, pırlanta taşlı tokayı Daisy'e uzatıp alnından öptüm.

Matilda Rp puanın yaptığın rplere göre yüksek. Biraz daha özen göstermeni istiyorum senden. Bu kurala uyacağını umuyorum. Rp kuralımız 7 satır. Bittiyse kilitleyeceğim. Pm ile bildirin.