Yasak Ormanda; Yasaklar.

"Odasında günlüğüne yazdığı not."

Neler oluyordu son birkaç gündür bana? Sanki bu hayatta öznesi eksik bir cümleydim. Yapacağı belirtilmemiş, devrik cümlelerle doluydu hayatım. İkizimden bile soğumuştum şu son günlerde. Yaşadıklarım mı beni bu yöne sürüklemişti? Eski sevgilimin dönüşü, annem hakkında öğrendiklerim... İkizime bunların acısını nasıl çektiğimi göstermemek için sürekli kırıyordum onu, sürekli kavga ediyorduk. O benim değiştiğimi düşünüyordu ama değişen ben değildim; hayatımdı... Lanet olsun ki hiçbir zaman istediğim hayatım olmadı! Her zaman sevdiklerim beni terk etti. Bu olanlar sadece Hogwarts'a geldikten sonra oldu diye düşünsem de öyle değilmiş... Linya; benim annem değilmiş... Lénâ'nın annesi; şu çok sevdiğim Linya'yken, ikizimle annemiz farklı biriymiş. Ama bunu öğrenmek... Canım çok sıkkın, ben ne yaptım da tüm yaşananlar, tüm kötü olaylar benimle ve ikizimle? Nefret ediyorum kendimden...

#


"Yasak ormanda yasaklar..."

Göl kenarında oturduğu yerden parmaklarını suya hafifçe değdirip, kaldırıyordu. Su, Juli'nin bu haraketine havadan kendisine doğru inen damlaların olduğu yerde, dalgalar oluşturarak karşılık veriyordu. Ayağı doğru kalktı. Ne yaptığını o da kavrayamıyordu. Beyni ve vücudu istem dışı çalışıyordu. Ayakları, onun vücudunu ormana doğru ilerlettiriyordu. Orman. Yasak orman! Kendine engel olamadığı gibi adımları da hızlanmıştı şimdi.

Kendi korkularının peşinden gitmeyi seviyordu. Bu onun azmini arttırıyordu ama yaptığı şey tam bir saçmalıktı. Bunun farkında olmasına rağmen yaptılarına devam ediyordu. Yasak ormanın içine doğru giden yolu iyice geçti ve sola döndü. İlerledi, ilerledi, ilerledi... Tam arkasına dönüp bakacaktı ki sağ tarafından bir gölge geçti. Biraz ürkse de olduğu yerde kaldı. Etrafına bakındı. Geldiği yönden ayak sesleri, daha doğrusu birinin yürümesiyle yerdeki küçük ve ince dal parçalarının çıtırtı sesleri geliyordu. Merak etti kim olabilir diye. Bu saatte kim yasak ormana gelirdi ki?

Ona doğru gelen bir çift ayağın kime ait olduğunu merak ederek, gözlerini hiç kırpmadan geldiği yöne bakıyordu Lj. Bir kaç dakika sonra yanına gelenin Gryffindorlu Nicholas olduğunu gördü. Biraz önce meraktan ve birazcıkta olsa korkudan tuttuğu nefesini bir seferde salıverdi. Nicholas'a eğer birşeyler söylemeseydi başı yere eğik bir şekilde yürürken Lj'e çarpacaktı.

"Heyy, sen! Önüne bakmassan bana çarpacaksın!" Öfkeli sesi Nicholas'ın ürkmesine neden olmuştu. Başını kaldırıp Lj'e baktı. Sanki düşünceleri aklından uçmuş gibi boş boş bakıyordu. "Heey, dünyada mısınn?" Her zaman söylediklerine karşılık bir cevap beklerdi Lj. Bir "evet" bile olsa birşey denmesini isterdi. Seni şapşal bulanık... Fısıltısını Nicholas da duymuş olacaktı ki gözleri birden alevlendi. Sinirle dolup taşmış gibiydi. Zaten hafif kararan havada onun gözlerindeki öfke -nasıl bir Gryffindorlu bu kadar öfkeli olabilir o bile bilinmez- Lj'in bir an bir adım geri atmasına neden oldu. Belli ki Nicholas ona "bulanık" denmesinden hiç hoşlanmıyordu. Ama bu Lj'in umrunda bile olmazdı. Biraz önce geriye doğru attığı adımı daha bir uzun tutarak bu sefer Nicholas'a doğru adım attı. Onunla neredeyse burun buruna kalmıştı aralarındaki mesafe. Bu durum hiç iç açıcı değildi. Karşısında gözleri öfkeden deli gibi parlayan biri...

Nicholas'ın karışısındaki Slytehrin'li Lj'ydi.Onun bu sözlerine karşı bağırmak ona gününü göstermek istiyordu.Ama ağzı bir türlü açılmıyor böylece hiçbir kelime söyleyemiyordu.Oysa gözleri...Nicholas'ın gözelrindeki alevi o da görmüş olsa gerekki sözleri bitmişti.Fakat kaçmamış ve Nicholas'ın üzerine gelmişti.Nicholas'ın siniri iyice alevlenmişti.Ona hele şükür bir cevap verdi.''Bak Slyth ben senin bildiğin bir Gryffindor değilim ! '' dedi.Lj hiçbir şey yapmadan öylece duruyordu.Nicholas'ta sözü söyledikten sonra durmaya başlamıştı.İkiside hareket etmiyor öylece duruyordu.Nicholas bu işin bir saçmalık olduğuna karar verip bir adım geri çekildi.''Ne yapıyorsun sen ?'' dedi.LJ'den bir cevap bekliyordu.Bakalım ne söyliyecek.

'Bak Slytherinli ben senin bildiğin bir Gryffindor değilim!" Her ne kadar inanmak istemese de gözlerinin bunu doğruladığını düşünüyordu Lj. Hiç birşey yapmadan Nicholas'ın, Lj'in çok dikkatini çeken gözlerine bakıyordu. İkisi de öylece duruyordu. Nicholas belki de Lj'in ne yapmaya çalıştığını anlamadığı için bu durumun saçmalıktan ibaret olduğunu düşünerek bir adım geriledi. "Ne yapıyorsun sen?" diye sordu Lj'e. Ondan bir cevap bekliyordu. Lj ne diyeceğini bilemiyordu.

"Sanırım haklısın. Gözlerin bir Slytherin'lininki kadar öfke dolu, hele derinliklerinde yatan kin bir Slytherin'liye bile fazla gelebilecek şekilde fazla..." Lj kendi dediğinin bile saçma olduğunu düşünürken Nicholas onun söylediklerini anlamlı kılmak için düşünüyor olmalıydı ki gözleri düşünceli bakıyordu. Aslında Lj karşısındakinin duygularını gözlerinden anladığı için mutluydu. Bu bir pisişik yetenek falan değildi, böyle birşey de olamazdı zaten. Ama insanların gözlerine nasıl bakılacağını biliyordu Lj. Ve onların duygularını anlayabilmesi bundandı. Lj bekledi, bekledi, bekledi... Nicholas'tan bir açıklama veya bir söz bekledi.

Nicholas ne diyeceğini bilemiyordu.Bu söze karşılık ne denebilirdi ki.Aferim sana falan mı ? Sadece düşünceliydi.İkiside birbirine düşünceli bir şekilde bakıyordu.''Anladığın için teşekkürler ! '' dedi.Sanki alaycı bir şekilde söylemişti ; fakat öyle olmasını istememişti.Genelde öyle olmasını isterdi ; fakat ona karşı...Farklıydı.Onu kendisi gibi görüyordu Nicholas.
''Şey...Özür dilerim.Aslında ben kimseden özür falan dilemem ama sen başkasın...'' dedi bu dediğine inanamıyordu.Resmen kendine şaşırmıştı.Lj de şaşırmış olsa gerekki o da Nicholas'a şaşırmış bir şekilde bakıyordu.

"Şey...Özür dilerim.Aslında ben kimseden özür falan dilemem ama sen başkasın...'' Başka... Bu sözler Lj'in kafasında dönüp duruyordu. Nasıl başka. Slytherin'e benzeyen bir Gryffindor'lu tarafından söylenen bu sözler Lj'in garibine gitmişti.

"Nasıl başka? Anlayamadım." Anlayamamıştı. Neden böyle dediğini. Tamam başka olduğunu, deli olduğunu, Hogwarts'takilere nazaran davranışlarının farklı olduğunu biliyordu. Ama farklı ne. Çok düşündüğünü umarak bunu kafasından attı. "Aslında, boşver. Sende farklısın. Yılan bir Gryffindorlu." Elini geriye doğru umursamazca savursa da gözlerini Nicholas'tan ayıramadı Lj. Sonra o da olduğu yerden bir adım geriye gitti. Hafifçe bir gülümsedi ve Nicholas'ın ne diyeceğini merak ederek bekledi.

Haklıydı Lj.Belki bu sadece Slytherin olmasından kaynaklanıyordu.Üstelik kendiside farklıydı.Bir Gryffindor'un kötü olması...Yıllardır görülmemiş bir şeydi.Fakat Nicholas farklı olmayı seviyordu.
Lj ona öylece bakıyordu.Bir cevap bekliyordu.Nicholas'sa ona öylece bakıyordu.Galiba ondan hoşlanmıştı.Bu yüzden kötü bir şey söyleyemiyordu bunu er ya da geç anlamıştı.Ne yapacağını bilemiyordu.Lj'ye doğru yaklaştı elleriyle yüzünü tutup onu öptü.
Olamaz !

İkisi de birbirlerine bakarken Nicholas elleri ile Lj'in yüzünü tuttu ve dudaklarını onun dudaklarına bastırdı. Lj bu duruma çok sinirlenmişti. Ellerini Nicholas'ın göğüsüne doğru kaldırdı ve bütün var gücü ile onu itti. Nicholas hemen arkasında duran ağaca çarptı. Lj etrafa öfke püskürüyordu resmen. Şapşal bir Gryffindorlu beni asla öpemez! İçindeki siniri göstermek için Nicholas'ın ağaca çarpmış bedeninin yanına gitti. Nicholas yerde oturuyordu. Beli fena acımış olmalıydı ki bir eliyle belini ovarken diğer eli ile de kalkmaya çalışıyordu. Zar zor da olsa ayağa kalktığında Lj sağ elini ona doğru kaldırdı ve işaret parmağını ona doğru sallamaya başladı.


"Bana bak aptal! Bir daha böyle birşey olmayacak, yoksa, yoksa... Canın daha kötü yanar bilmiş ol!" Ama Nicholas Lj'in onun canını yakmasını, bu hakaretlerini hiç umursamıyor gibi hafifçe alaycı bir şekilde sırıtıyordu. Bu Lj'in öfkesini daha bir arttırmıştı. "Sen neye gülüyorsun öyle?!" Çocuktan acil bir cevap beklerken sağ elinin işaret parmağı hâlâ havadaydı.

Nicholas'ın istediği olmuştu.Onu öpmüş ve istediğini almıştı.Al sana ! Bunu sen istedin istediğini de aldın... diyordu kendine.Bunu hak etmişti.Kız hala Nicholas'tan bir cevap bekliyordu.Elini indirmemiş öylece duruyordu.Nicholas'ın eliyse belindeydi.Acıması geçmesine rağmen sızlıyordu.Kız Nicholas'tan bir cevap bekliyordu.Nicholas'sa öylece gülüyordu.''Senin farklı olmadığını zamanında anlamalıydım ! Sadece normal bir Slytherin'sin ! '' dedi.Lj öylesine duruyordu.Belki de içinden çığlık çığlığa bağrınıyordu.Bu Nicholas'ın umrunda olmalımıydı olmamalımıydı bilmiyordu.Gitmek istiyordu ; fakat ayakları buna izin vermiyordu.Bu durumdan nasıl kurtulacağını bilmiyordu.Bildiği tek şey ayaklarının Hayır Gitme ! dediğiydi.Ayaklarına uymalı mıydı ? Onu da bilmiyordu...

''Senin farklı olmadığını zamanında anlamalıydım! Sadece "normal" bir Slytherin'sin!'' Normal... Normal... Bu sözler Lj'in kafasında yankılanıp duruyordu. Normal! Peki farklı olan neydi? Neden bu kadarını takmıştı kafasına? Belki de Lj başlarına normal olduğu için bu kadar yanlızdı. Ailesini bile istemeyen normal(!) bir kız...

Ayakları onu yavaşça geriye doğru sürüklerken; elleri arkasında dayanacak bir ağaç arıyordu. Nicholas ise hâlâ Lj'in karşısında onun yaptıklarını izliyordu. Sonunda bir ağaca değdiğinde elleri sırtını da yasladı. Gözlerinde biriken yaşlar nedeniyle herşeyi bulanık görüyordu. Ağaca sürtünere yavaşça yere doğru çömeldi. Elleri dizlerini sarmalayan bir kelepçe gibi sıkı sıkıya tuttu onu. Nicholas adımını ona doğru attığında Lj'in sol eli havaya kalktı. Onun durmasını ve burdan gitmesini istiyordu. Ne yazıkki şuanda bu durumu kibarca söyleyemeyecekti.

"Hemen burdan defol!" Sözcüklerinin ardından yaşlar yanaklarını süslemeye başlamıştı. Ağlıyordu, hemde bir Gryffindorlu'nun karşısında...

Lj ağlıyordu.Bir Slytherin'liyi ağlarken hiç ama hiç görmemişti.Lj bir Sltyherin'li olarak ağlıyordu.Nicholas'ın gitmesini istiyordu ; fakat Nicholas bunu yapmak istemiyordu.Onunla birlikte burda kalmak onu teselli etmek istiyordu.Ahh ! Kendine gel Nicholas ! diyordu kendine.Daha yarım saat önce birine kötü davranmıştı.Fkat şimdi melek gibi iyi olmuştu.Bu onun zayıf yönüydü Aşk...

''Hiçbir yere gitmiyorum ! '' dedi.Lj de kendisi dde bu söylediğine şaşırmıştı.Ne yapıyordu.Evet , ona aşık olmuştu ama Lj onu istemiyordu.Ya da en azından Nicholas öyle görüyordu.Ona defol demesi , itmesi...Bunlar sevdiği insana bir insanın yapmayacağı davranışlardı.Bilmiyordu Nicholas hem de hiçbir şeyi...

"Hiçbir yere gitmiyorum!" Bu çocuk canına susamıştı. Lj oturduğu yerde ağlıyor olmasa Nicholas'a ciddi anlamda zarar verebilirdi. Ama bu hayatta onun hırçınlığına tek mani olan şey gözyaşlarıydı. Ağlamayı hiç sevmiyor olabilirdi ama ağladığındada kendini bir türlü durduramıyordu.

"Canının yanmasını istemiyorsan burdan defol! Eğer defolmassan ben gideceğim!" Karanlık ormanın daha derinliklerine gidebilirdi. Şuanki ruh hâliyle bunu yapabilirdi. Nicholas'ın hiç yerinden kıpırdamadığını gördüğünde ayağa kalktı ve tekrar ona döndü. "Eğer peşimden gelirsen işin biter!" Ardına bakmadan karanlık ormanın derinliklerine ilerliyordu. Aynı zamanda havaya bıraktığı hıçkırıklar boş arazide yayılıyor, yankılanıyordu. Nicholas'ın arkasından gelip gelmediğine hiç bakmıyordu bile. Çok kuytu kaldığını düşündüğü bir yerdeki ağacın altına oturdu ve yeniden ağlamaya başladı. Belki onu bırakanlar onun "normal" olması nedeniyle bırakmıştı onu. Normal bir Slyherinli'ydi Lj çünkü. Herkesin düşündüğü gibi...

Lj karanlık ormana doğru ilerlemeye başlamıştı.O ilerlerken Nicholas arkasından bakıp onunla gidip gitmeyeceğine karar vermeye çalışıyordu.Bir yanı biraz dinlenmesi gerektiğini , diğer yanıysa başına bir şey geleceğini onunla gitmesi gerektiğini söylüyordu.Lj hala karanlıkta ilerlerken görünüyordu.Birazdan görüntüsü yok olacaktı.Acil bir karar vermesi gerekiyordu.Telaşlanmıştı.Onun için...Bu yüzden onun arkasından gizlice gidecekti.Eğer gittiği yere kadar bir şey olmassa geri dönecekti.Evet , böyle yapacaktı.Tam Lj'nin gölgesi de giderken Nicholas'ta arkasından ilerlemeye başladı...

Lj düşünceleriyle ilgilenirken havanın daha çok soğuduğunu hissetti. Daha bir hüzün bastı. Nedenini bilmiyordu. Daha mutsuz, daha da mutsuz hissediyordu. Artık gözyaşları durmuştu. Biraz önceki isyan yerini korkuya bırakmıştı. Hemen karşısında bir gölge görür gibi oldu. Gölgeyi görmesiyle ayağa fırlaması bir oldu. Bu bir ruh emici veya vampir olabilirdi. Tedbirli olmalıydı. Çünkü yasak ormanın kalbindeydi. Daha önce hiç bu kadar karanlığın derinliklerine inmese de burası diğer yerlere göre daha bir hoş gelmişti. Başlarda!

Elini yılan amblemli cübbesinin cebine soktu. Asasını arıyordu. Ruh emici ise karşısındaki Ecel'i çağırmak zorunda kalacaktı. Patronus büyüsünü yapmak onun için çok kolaydı. Ama cebinde asadan eser yoktu. Korkusu bir nebze daha katlanırken ayakları ona geldiği yöne doğru, geri geri gitmesini söylüyordu. Geri geri giderken etrafı gözlüyordu aynı zamanda. Bir anda birşeye çarptığını hissetti. Dönüp baktığında çarptığı buranın neredeyse en genç ağacı gibi görünen bir fidandı. Derin bir ohh çektikten sonra önüne döndüğünde karşısında büyük cüsseli bir ruh emini ona doğru geliyordu. Korkudan nefesi kesildiği için çıplık atamıyordu. Ağzında bir kharf dai çıkmıyordu. Bir çığlık atmak üzereyken ruh emicinin onun ruhunu emmeye başlamasıyla bayıldı.

Nicholas yürüyordu.Yüzü yine aşağı doğru bakıyordu.Lj'nni onu görmesini istemezdi.Çünkü Nicholas'a neler yapabileceği hakkında ufacık bir fikri yoktu.Bir Slytherin kızınca delirebilir ve herkese zarar verebilirlerdi.Andien kesilen ayak sesleriyle Nicholas endişelenip yürüyüş hızını arrttırdı.Vardığı yerde , yerde yatan Lj ve ruhunu emen bir ruh emici vardı.Nicholas hemen harekete geçip amblemli cübbesine soktu ve asasını çıkardı.Ve büyü yapmaya koyuldu.

''Expecto Patronum ! '' demesiyle karşısında duran ruh emici yavaş yavaş uzaklaştı ve en sonunda hiç görünmez oldu.Ne yapacağını bilmeden Lj'nin yanına gitti.Öylece yatıyordu.Nicholas'sa ne yapacağını bilmiyordu.Eğer revir bölmüne götürürse ikiside ceza alacaklardı.Nicholas buna alışkındı ama bugünkü kavgadan sonra zaten bir ceza yemişti.İkincisi de fazla olurdu.Gözleri dolmuştu.Bu inanılmaz bir şeydi ; ilk defa bir kız için gözleri dolmuştu...

Gözlerini yavaşça aralamaya başlıyordu Lj. Karşısın bir karaltı görüyordu ama bunun kim olduğunu veya ne olduğunu pek adlandırabilecek güce sahip değildi henüz. Birkaç göz kırpışın ardından karşısında Nicholas duruyordu ve Lj kafasını Nicholas'ın bacağına koymuş bir şekilde uzanmıştı. Karşısında ki Nicholas ağlıyordu. Ne ağlıyor mu? Ama neden?


Lj'in uyandığını göre Nicholas hemen yanağının ıslaklığını elinin tersiyle kurulamaya çalıştı. Lj hemen neler olduğunu öğrenmeliydi.

"Heyy, neler oldu böyle." Konuşurken tam ayağı kalkacaktı ki başının dönmesi ile yere tekrar düşmesi bir oldu. "Sanırım iyi değilim. Ne oldu? Neden ağlıyorsun sen?" sesi her ne kadar sert çıksa da nedeninin onunla ilgili olduğunu düşündüğü için en arkadaş canlısı tavrındaydı.

Hatırlıyordu. En son neler olduğunu. Bir ruh emici tarafından saldırıya uğramıştı ve bu durumda ruh emici onun ruhunu emmeye başlamıştı. En son gözlerinin önünde ruh emicinin o iğrenç görüntüsü varken kararmaya başlamıştı görüşü. Peki ya şimdi ne oluyordu. Nicholas ve o yerde oturuyor, Lj olanların şaşkınlığıyla ve yere düştüğü için pislenen kıyafetlerinde gözlerini gözdirirken, Nicholas olayın şokunda yüzünü ıslatan gözyaşlarıyla uğraşıyordu. Yeniden ve yeniden Lj Nicholas'tan bir cevap bekliyordu.

Nicholas ağlıyordu.O sırada kucağındaki Lj'nin gözlerini aralamaya başlamıştı.Nicholas Lj'nin onu ağlarken görmesini istemiyordu hemen elleriyle gözünden süzülen yaşları silmeye koyuldu.Neler olduğunu sorduğunda bir cevap veremedi Nicholas.Gözyaşları artıyor gibiydi.Yine ve hızlı bir şekilde göz yaşlarını sildi.O sırada Lj'nin kıyafetlerine göz gezdirdiğini fark etti.Heralde ağladığımı görmemiştir dedi kendi kendine.Ama olaylar Nicholas'ın sandığı gibi gitmemişti.Lj bunu fark etmişti.Şimdi ne söyliyeceğine dair bir fikri olmasada konuşmalıydı.Biraz düşündü ve konuşmaya başladı.

''Buna inanamayacağını bilsemde...Galiba sana bir şey oldu diye canım yandı.'' dedi.Dedikletine ilk defa da olsa inanmıştı.Bu sefer dediğinin arkasında durmaya karar verdi.Çünkü ondan çok hoşlandığını er geç fark etmişti.Onu elde etmeye çalışacaktı çünkü onu çok ama çok istiyordu...

''Buna inanamayacağını bilsemde...Galiba sana bir şey oldu diye canım yandı.'' Bu olayı kestirip atmayı ne çok istiyordu Lj. Utanmıştı tabii ki de. Bir Gryffindorlu olsa bile birinin onun hakkında bu düşünceleri onu utandırmıştı. Ama yine de umursamamış gibi yapacaktı. Ona karşı ne hissedebilirdi ki? O bir Gryffindorlu! Düşünceleri ile kalbi farklı çalışıyor gibiydi. Kalbi beynine sesleniyordu. "Evet ama o bilinen Gryffindorlular'dan değil!" Aklı ise buna karşı çıkıyordu. O sıradan bir Gryffindorlu'ydu.

"Senin adına üzgünüm." diyebildi sadece Lj. Nedeni ise bir karara varamamış olmasıydı. Ne yani Brandon'dan sonra gerçekten birini sevebilir miydi? Bunu yapabilir miydi? Eğer sevmek yeniden acı çekmesini sağlayacaksa bunu asla yapmayacaktı. Ölen Erik'in ardından o kadar çok acı çekmişti ki şimdi Brand için acı çekiyordu. Ve eğer Nicholas'ı sevecekse; bir daha acı çektirmeyecek biri olmalıydı bu. Bu kişinin Nicholas olduğundan emin bile değildi. Ama birşeyi biliyordu; belki ondan hoşlanmıştı.

"Senin adına üzgünüm." Bu üç kelmeye anlam verememişti.Acaba canı yandığı için mi sölemişti bu cümleyi.Yoksa onun için acı çektiği için mi ? Her ikisi de olabilirdi.Nicholas hangisinin doğru olduğunu bilmiyordu.Belki bunu bilmeyen tek o değildi.Lj de kendi söylediğine bir anlam verememişti.Şimdi buna değil şimdi ne yapacaklarına karar vermeleri gerekti.

''Boşver şimdi onu bunu...Ne yapacağız ? '' dedi ve Lj'ye baktı.Üstü çamur içinde , ve çok halsiz gözüküyordu.Ayağa kalkamayacak haldeydi.Neredeyse bayıldı bayılcak hali vardı.Nicholas düşündü.Burdan gitmenin tek yolu olarak onu kucaklayıp götürmek geldi aklına.Fakat Lj'nin buna izin verip vermeyeceği konusunda ufacık bir fikri yoktu en iyisi denemekti.

''Lj çok kötü gözüküyorsun.Ayağa kalkacak halinde yok.Burdanda gitmeliyiz.Bu yüzden bana tek yol olarak seni kucaklayıp götürmek geldi.Sana da uygun mu ? '' dedi ve Lj'nin yüzüne baktı.Gözlerinden çıkan parıltıyı Nicholas hiçbir kadında görmemişti...

''Lj çok kötü gözüküyorsun.Ayağa kalkacak halinde yok.Burdanda gitmeliyiz.Bu yüzden bana tek yol olarak seni kucaklayıp götürmek geldi.Sana da uygun mu ? ''

Hayır bu olmayacaktı. Ne yani Hogwarts'a bir Slytherinli olarak bir Gryffindorlu'nun onu taşıdığı şekilde mi gireceklerdi. Saçmalık! Bu düşüncelerini dile getirmesi uzun sürmedi.

"Saçmalıyorsun!" Ama bu sözlerle asıl kendisinin saçmalamış olduğunu, tam ayağı kalkacakken başının döndüğünde; yere diz çöktükten sonra anladı. Nicholas Lj'in yere diz üstü düşmesinin hemen ardından yanına geldi. Lj elini ona doğru "Ben iyiyim." dercesine tuttu. İyi değildi ama yine de onun kucağında okula gitmek istemiyordu. Koluna girerek destek alsa olabilirdi aslında.

"Koluna girerek destek alsam daha bir mantıklı Nicholas." İlk defa adıyla ona seslenmesi Nicholas'ın dikkatinden kaçmamış olacaktı ki Lj'e gözlerinin ışıltısıyla bakmaya başladı. Ardından onun ayağa kalkmasına yardım etti. Lj içinden kendine yanıyordu. Tanrım ne hâllerdeyim!

Nicholas'ın aklına gelmemişti bu fikir.Lanet ! dedi kendi kendine.Gerçektende kucakta taşımak istemesi çok saçma kalmıştı bu fikir yanında.Lj'nin kalkmasına yardım etmeye çalışırken kendine ne kadar zorlu kız dedi.Gerçekten çok zorluydu.Kalkarken yavaşça kalkmaya çalışsada hemen bitsin bu iş der gibi fırladı.Nicholas'ın koluna girdi.Çok isteksizdi bunu yüz ifadesinden ve Nicholas'ın koluna tam girmemesinden anlamıştı.Ama takmıyordu.Yavaş yavaş ilerlemeye başladılar.

Yolda sakin ve sessizce yürüyorlardı.İlk sessizliği bozan ise Nicholas oldu.

''Nereye gidiyoruz söyleki yolumuzu bilelim.'' dedi sakince. Lj'ye dönerek.Lj bir süre düşündü ve sonra mantıklı gelen fikri söledi.

''Göl Kenarına...Orda beni bırakabilirsin.'' dedi cevap olarak.Nicholas reddermedi ; çünkü Nicholas'ın Slytherin binasına girmesi yasaktı.Hem eğer Hogwarts'a kolkola girerlerse biri yanlış anlar arkadaşına söler.O da diğer arkadaşına...Böylece tüm okul çıktığımzıı sanır.Hem yapacak açıklamada bulamazlar ; çünkü eğer Yasak Orman'a gittiklerini öğrenirlerse ikisininde başı büyük derde girebilirdi.Bu kararla yollarını Göl Kenarı'na çevirdiler...