Carmine Marie D'Vour

Güneşin sıcaklığı artık her şeyi yakıyor gibiydi. Siyah arabanın arka camından çıkan iki göz sahildeki insanlara bakıyor, ruhen kendini yerine getiriyordu. Sıcaktan denize atlayan insanlar, kumsala çıplak ayaklarını dokundurmasıyla havaya zıplayan çocuklar, suyun içinden çıktıktan sonra ailelerinin yanına çıkan insanlar. Sankî bütün Londra’daki mugglelar etraftaydı. Yaz mevsiminin gelmesiyle plajlara, sahillere dökülmüş insanlar sadece ferahlamak ve sulanmak istiyorlar gibiydi. Arabada çalışan klima bile güneşin etkisini götüremiyordu. Şimdi arabadan fırlayan o iki göz düşünüyordu. Peki yürüyecek hâli olmayan, durumu iyi olmayan insanlar nerelerde ? Durumu olmayanlar ıssız, yasaklanan artık kimsenin gitmeyeceği, pislik içindeki sahillere gitmekte. Yerinden kalkamayanlar da sadece ter içinde can vermekteydi. Bu düşünceler on yedi yaşındaki bir genç kız için fazlasıyla iyi niyetliydi. Oysaki o lüks plajdaki erkeklerin her birini kendine aşık edip, onlarla istemediği kadar vakit geçirebilirdi.

Genç kızın ucu görünmeyen mavi sonsuzluğa bakışları son bulmuştu. Araç bir ara sokaktan içeriye girmiş, sadece hislerinin götürdüğü yere doğru ilerliyordu. Bedeni sarsılan gencin bu kadar lüks yaşantının içinde, böyle kuytu mahallelerde ne işi olduğu belirsiz gibi görünüyordu. Bir anda arabanın kulakları delecek bir biçimde fren sesi duyulmuştu. Arabanın kapısını büyük bir naziklikle açan Marie aynı naziklikle kapatmıştı. Kapının kapanmasıyla araba harekete geçmiş. Beş, on saniye sonra gözden kaybolmuştu. Gölgeydi. Üstündeki kırmızı tişörtün bedeninin sarması ve vücudunu göstermesi daha iyi bir hâl olacakki altındaki siyah kot tarzı pantolon değişik bir hava katıyordu. Güneş ileride kendini gösterse de ikişer, üçer katlı binaların verdiği gölge her şeyi götürüyordu. Yaşamlarını kazanmaya çalışan dükkân sahipleri bomboş sokağın başlarında, aralarında beraberce oturmuşlar muggle oyunları oynamaya koyulmuşlardı. Marie'nin ses çıkarmayan beyaz spor ayakkabası bir saatin güneş ışığını yansıtmasıyla parlamıştı. Güneş buralarda da yavaş yavaş etkisini gösterecek gibiydi. Marie'nin gözleri geriye ve hafif yukarı doğru gittiğinde güneş gözünü çarpmıştı. Aynı hızda geriye dönen gözlere Marie'nin cebinden çıkan siyah bir güneş gözlüğü geçmişti. Adımlarını şimdi rahat rahat atarken, bugün bu mekânları gezmenin tadını çıkarmaya başlayacaktı.

Her şey sadece onun olsun hissi bütün beynini kavramışken zaman akıp geçiyordu. Birçok şey, kimsenin alamayacağı birçok şey onun olmuştu. Belkide bu mekânlardan alışveriş etmesi tamamıyla buraların yoksul bölgesi olmasındandı. Bir parça mutlu edilmiş iki güler göz Marie için her şeye değse de okul içerisinde kendini beğenmiş bir yapısı olan biri olarak bilinirdi. Aslında bu kendini beğenmişlik işi seçmen şapka ve Marie 'nin arasında sadece bir sır olarak kalmıştı. Ellerine artık ağır gelen poşetlerle köşe başına doğru ilerliyordu. Uzun siyah saçların altından alnına değen ter suyu onu biraz sarsmıştı. Ama güneş artık geri çekilmiş, sıcaklık yerini yavaştan yavaştan esen bir yaz rüzgârına bırakmıştı. Siyah araç biranda köşe başında durmuştu. Marie' yi bırakan araç orada bekliyordu. Marie elindeki poşetleri nazikce taşıyor aynı anda emin adımlarla arabaya doğru yöneliyordu. Tam arabanın önünde durduğunda kapı açılmıştı. Gözlerini yavaşca aralayan küçük bir çocuk bütün poşetleri Marie 'nin elinden alarak arabanın içine koymuştu. Arka koltukta sanki Marie 'ye yer açarmış gibi gerileyen çocuk Marie 'nin sertimsi sesiyle durmuştu. " Ben şimdi gelmiyorum. Bir iki saat ilerideki mahalleleri gezeceğim. Zaten istediğim zaman dönebileceğimi biliyorsun. “ Ses gittiği anda Marie'nin elleri arabanın kapısına itmiş, sert kapıyı yavaşça çocuğun üstüne vurur gibi kapatmıştı. Araba yavaşca hareket etmiş, ilerideki aradan dönmüştü.

Çocuk sesleri kesilmiş, sadece ufukta görünen kızıllık ve Marie baş başa kalmıştı. Uçsuz, bucaksız bir mavilik önünde seyre başlamıştı. Yüksek, denize sıfır bir yamaçta ayaklarını uzatmış bir şekilde oturuyordu. Zihnindekileri artık bütün bedeniyle ortama yansıtmak istermiş gibi görünüyordu. Zengin mahalleler de yoksul mahalleler de geride kalmıştı. İpsiz, sapsız bir ortamdı ama manzarasına denecek bir söz bulunamıyordu. Kimi böyle bir şey için ne kadar para veriyor, ne kadar gününü harcıyordu. Ama o sadece buraya çıkmak için onlarca metre yürümüş ve gelmişti. Sadece tek bir saniyede de buraya gelebilirdi, bunu yapabilecek bir güce sahipti. Ancak o herkesin olduğu bir toplumda herkes gibi davranmayı seviyordu. Belkide kanındaki melezlikten ona mugglelar büyücülerden daha yakın geliyordu. Güneş hâlen geriliyor, kızıllık biraz daha kaybolmaya başlıyordu. Marie uzattığı bacaklarından destek alarak kendini bir anda geriye atmıştı. Kafasını yeşilliğin içine koyduğu an ellerini iki yana açmıştı. Üstünde büyük bir mavilik daha göz önüne çıkmıştı. Yeşilliğin içine yatmış genç kız bugün ne yaptığını bilmiyordu.

Sessizlik tüm ruhuna işlemiş bir genç, yeşilliğin arasında uzanmış bir şekilde dalıp gitmişti. Okul hayatındaki sessizliği ve düşüncesizliği düşünüyordu. Hep kavgacı bir tip sergilesede, onun için sadece içine girebilecek cürette sahip olan kişiler biliyordu. Babasının ölümünden sonra o muggle eniştesinin pis kokusunu çekmesi onu için çok kötüydü. Alışveriş olsun Marie , iş olsun Marie , her şeye Marie idi . Ama eniştesinin karışamadığı tek nokta Hogwarts’tı. Ruhen Hogwarts’ı sevmese de orasını gırgıra dayalı bir şekilde kullansa da sadece eniştesinden onu kurtardığı için oraya tapabilirdi. Serinleşmeye başlayan rüzgar ruhuna meydan okurcasına değiyor. Ortamı yavaş yavaş iyileştiriyordu. Gözlerini kapamış bir şekilde başka dünyalara giden Marie kulaklarını yerinden oynatacak bir çığlıkla gözlerini açmıştı. Şaşkındı, yakından gelen bir ses basınç ile beraber kulaklarını neredeyse sağır edecekti. Gözlerini her iki yana çevirdiğinde gördüğü sadece toprağın doğaya kattığı en güzel şeylerden birisi olan güzellikti. Böyle olmayacağını düşünerek bacaklarında tutunup doğrulmuştu. Kafasını her iki yana çeviriyor, ama hiçbir şey görünmüyordu. Geriden gelen tiz bir ses kulağına işliyordu. Bir ağlama sesi yoksa bir gülme sesi miydi? Suratını ekşiterek ayağa kalkmıştı.

Birkaç metre ilerideki kayanın ardına geçmişti. Kayanın üstünden başını çıkarttığında düzlükte bir erkek gülüyor gibi görünüyordu. Marie'nin zıtlaşmış yüzü iyice değişmişti. Üstüne çeki düzen verirken kayanın yanından geçmişti. Yavaş yavaş yürüyor ve aynı zamanda söyleniyordu. “ Şurada iki dakika kafa dinleyemeyecek miyiz ? “ Yürüyüş gerçekleşiyor delikanlı hâlen gülüp, ağlama seyrinde devam ediyordu. Süreç sanki bitmiş gibiydi, delikanlı ile arasındaki hafif uzaklıktaki mesafeye bakmadan ona doğru bağırmalar başlamıştı. “ Sen hangi akıla hizmet ederek beni rahatsız ediyorsun? “ Oradaki erkeğin daha cümleleri söylemeden arkasını dönmesi onu kavramsallaştırmıştı. Beğeni ve eda delikanlının yüzünü Marie'nin zihninde bir anda canlandırmıştı. Oğlanın içinden de ilk ses deneyimi gerçekleşmişti. “ Pislik!“ Bu ukelâ erkeği hatırlamamak mümkün değildi. Gözleri dahada bir kızgın bakan Marie bir serinleyişe sanki dur demişti.
Gözlerini delikanlının gözleriyle birleştirdiğinde onun kafa bulayan sesi ve hâin gülümsemesi ruhuna işlemişti. “ Sen, sen o sun. Sadece ufacık bir kağıt parçası için neredeyse tepeme çıkacak erkeksin. Burada da karşıma çıktın değil mi ? Ama orada kurtuldun, Burada kurtulamayacaksın. Bugünden sonra bu ukelâ tiplemenden de vazgeçeceksin. “ Sözleri bittiği anda Marie ona doğru ilerlemiş, hiç çekinmeden ellerini havaya doğru kaldırarak delikanlının sol yanağına doğru doğrultmuştu. Elleri delikanlının yanağına değdiğinde arazide yankılanan büyük ses oğlanın da sağa doğru düşmesini sağlamıştı. Büyük bir kahkaha patlatan Marie, duraksayarak yerden kalkan oğlana bakmıştı. Yüz hatlarını değiştirmiş, sinirli bir şekilde üstüne doğru geliyordu. Marie geri geri gitmeye başlamış, biraz daha ilerleyince geriye dönüp koşmaya başlamıştı. Oğlanın bağırışları kulağında çınlıyor, biraz eğlenceli tarzda kızdan kaçıyordu. Onun kadar hızlı koşuyordu. Şakaklarına soğuk soğuk değmeye başlayan rüzgar, arada bir Marie'nin arkaya dönüp oğlana bakmalarında oğlanın saçlarını havaya kaldırıyor, ona daha bir değişim saçıyordu. Marie iyice işi gırgıra sarmaya başlamış başını hep ona doğru doğrultarak ilerliyordu. Bir yandan da eli arka cebindeki asasındaydı. Ani bir müdahalede asayı kullanmak zorunda kalması gerektiğini çok iyi biliyordu.

Oğlan durmuştu. Marie hâla koşuyor oğlanın neden durduğunu anlamıyordu. Oğlanın ellerini göğüs hızasında kaldırması ve dur işareti yazması onu şaşırtmıştı. Yine bir oyun diyerek koşarken bir anda boşluğu hissetmişti. Ayakları boşluktaydı, olmayan bir boşluk. Nerede olduğunu bir anda düşüşe geçmesi anlatmıştı. Takla atarak düşerken arka cebindeki asa bir türlü çıkmıyordu. Mesafenin daralması ve kayalara çarpıp bir o yana bir bu yana sallanması daha düşmeden üstünü kana bulamıştı. Derinliğe doğru düşerken asa cebinden çıkmış ve kısıklaşan ses coşmuştu. “ Aresto Momentum. “ Büyü etkisini kısa süreliğin göstermiş ve bir anda yavaşlamış bir şekilde uçsuz bucaksız okyanusa düşen Marie'nin son çığlığı orada yankılanmıştı...

Betimleme:18/20
Anlatım/imla:8/10
Renklendirme: 6/10
Akıcılık: 16/20
Hayal gücü: 17/20
Uzunluk: 20/20

seksen beş.