Büyük Arkadaşlık...

Bilincim tam olarak yerinde değildi. Hayır o kızı küçümsememiştim. Böyle bir saldırı bekliyordum ama dikkatim dağalmıştı. Birinin omzunda olduğumu farkettim. Birden sırıtmaya başladım ve kendimi hemen omzunda olduğum kişiden uzaklaştırdım. Felix... Felix'in şaşkın bakışları daha da komiğime gitti. Aslında sinirden gülüyordum. Ya da zihnimde yankılanan Anka Kuşumun çığlığından. Zoey "Hey! Kendine geldi mi?" diye sordu şaşkınca. Anlaşılan Lily'de kendine gelmeye başlamıştı.
Felix'in sesi rüzgara karışık bir şekilde Zoey'e ulaştı. "Evet!"
Anka'nın koridorda belirmesi ikisinide şok etmişti. Beyaz kırmızı kanatları havada süzülürken Anka'nın çığlıkları zihnimi dağlıyordu. Öfkelenmişti hem de çok... Anka Kuşları gibi özel kuşların sahibi olmaz. Böyle kuşların sadece arkadaşları olur ve birileri arkadaşını incitirse hiç bir büyücü kuralı onu durduramaz. Olayların bu kadar saçma bir şekilde gelişmesi Lily'e olan öfkemi arttırdı. Her şey onun başının altından çıkmıştı. Öfkesini kontrol edemeyen insanlar her zaman sorun çıkartır.
Zoey "Bu da ne? Bir Zümrüdü Anka mı?" diye sordu şaşkınca. Lily'nin sesini duydum.
Elimle alnımı okşarken "Kızgın bir Zümrüdü Anka." dedim.
Felix'in biraz önce bana Zoey tarafından yapılan büyüyü şimdi Anka'ya yapmaya başladı. "Cor port.." Fakat Zoey ve Lily aynı anda "Sakın!" diye bağırdılar. Felix büyüyü durdururken ben gülmeye başladım. Bir Anka Kuşuna etkisiz hale getirme büyüsü yapmaya cesaret mi etmişti? Bu çocuk gerçekten yeniydi. Felix "Ne oldu?" diye sordu.
Zoey "Anka Kuşlarının soyu tükeniyor. Onların tüylerine zarar vermek bile yasak. Üstelik onlar sihirli yaratıklardır. Küllerinden doğarlar ve inan yeniden doğuşlarında hiç bir şeyi unutmuyorlar" dedi.
Felix "Yani şimdi ne olucak?" dedi. Sesinde titreme varmış gibi geldi.
Ciddi bir sesle "Hiç bir şey." dedim. Ne yapmamı bekliyordu. Onları bir güzel benzetmemi mi? Hadi ama... "Ben yoluma gidiyorum. Sen ya da şu çatlak hem dedikoducuyuz hem de sinirliyiz tipi arkadaşların bir daha benimle uğraşmayacaksınız."
Zoey öfkeyle "Biz mi seninle uğraştık? Lily'e durduk yere şaşırtma büyüsü yapan sensin" dedi.
Ne! Durduk yere şaşırtma büyüsü mü yapmıştım? Bunların gözü kulağı yok muydu?

ben Felix'in iltifatına karşılık vermek için ağzımı açtım. Ama hiç bir şey söyleyemeden O kız uyandı. Ve çok sinirliydi. Birden Anka Kuşu sesi duydum. Ben daha bir şey söyleyemeden Felix büyü yapmaya çalışmıştı. "Cor port.." ben ve Lily aynı anda "Sakın!" diye bağırdılk. Felix büyüyü durdururken o kız ben gülmeye başladı.Çok sinir bozucuydu. Felix şaşırmıştı. "Ne oldu?" diye
sordu.Ben "Anka Kuşlarının soyu tükeniyor. Onların tüylerine zarar vermek bile yasak. Üstelik onlar sihirli yaratıklardır.Küllerinden doğarlar ve inan yeniden doğuşlarında hiç bir şeyi unutmuyorlar" dedim. Lanet olsun Felix-yani sevdiğim çocuk- başını şimdi olmasada gelecekte başını belaya sokucaktı eğer biz durdurmasaydık.Felix "Yani şimdi ne olucak?" dedi. Sesinde titreme
vardı Felix'imin... O kız Ciddi bir sesle "Hiç bir şey."dedi.Ben bunu duyduğuma çok şaşırmıştım. Bu kız sandığımdan kötü değildi... "Ben yoluma gidiyorum. Sen ya da şu çatlak hem dedikoducuyuz hem de sinirliyiz tipi arkadaşların bir daha benimle uğraşmayacaksınız."Ben öfkeyle "Biz mi seninle uğraştık? Lily'e durduk yere şaşırtma büyüsü yapan sensin" dedim. Olayı daha bilmiyorduk. Ama Lily'i savunmalıydım... Savunmak için her şeyi yapmalıydım. Başım belaya girse bile. Kız bunları söylediğimde şaşırmıştı. Belliki onun hatası yoktu. Lanet olsunn... Başımı ne tür belaya soktum ben!

-Üzülme bir hatan yoktu kolun da eminim
iyileşecektir. dedim Felix'e. Ona bişey olmasından korktuğumu belli etmemeye çalışarak. Ben hayvanları severdim. Ve ne hissettiklerinide anlayabiliyordum bazen. Ve bu anka Felix'i seviyordu. Bunu anlamıştım.-Sanırım sana kızgın
değil. dedim gülümseyerek.-Öyle görünüyor. dedi Felix bana gülümseyerek.
O sırada ankanın gözünden Felix'in koluna yaranın üstüne bir
damla gözyaşı aktı. Gözyaşı Felix'in kolundaki çiziği tamamen iyilştirmişti. Vay canına!!! Ankalar bunu nasıl yapabilirlerdiki ?-Ankalar bunu yapabiliyorlar mı? dedim istem dışı. Ve içimden umarık çok salak görünmüyorumdur diye düşündüm. Felix çok tatlı bir çocuktu. Ondan gerçekten çok hoşlanıyordum. Ama onun gibi biri bana neden baksın ki ? hah ben sadece saf iyi bazılarına göre salak bir kızdım onun gibi havalı bi çocuk bana bakmaz bile diye düşündüm içimden.

Ben Felix'e bakıp sorumun cevabını bekliyordum.
-Evet Dumbledor bahsetmişti gö zyaşları bütün
yarları iyileştirebileceğini söylemişti dedi. Bunları hızlıca söylemişti.Cümlesi bitti ama sanki söylemek istedikleri daha bitmemiş gibiydi ve derin bir nefes alarak -Zoey çok hoş bir kızsın seni ilk gördüğüm anda
etkilendim sadece biraz fazla cesaretsizim söyleyemedim ama anka bana
cesaret verdi denebilir. Seni seviyorum Zoey! dedi. Nee?? Ben yanlış duymalıydım. Bu kadar hoş çocuk bana ilanı aşk mı ediyordu?!! Ona hayır demem imkansızdı. Çünkü bende onu seviyordum! Ama şimdi sırası mıydı? Bilmiyorum.... Ama böylee güzel bir teklifi reddetemezdim. Asla! Biraz da istem dışı olarak '' Evet Felix bende seni Seviyorum '' dedim gözlerinin içine bakarak.Ve sonra parmak ucumda durdum. artık onun sıcak nane kokusu nefesini hissedebiliyordum. Vücudumu ona yakınlaştırdım. Ve artık teni tenime değiyordu. Biraz daha yaklaşarak dudağına ateşli bir öpücük kondurdum...

-Tamam pekala gidebiliriz.
Köşede durmuş onları dinliyordum. Herşeyi nasılda yanlış anlamışlardı. Çok tatlılardı. Güldüm. Tabiki kimsenin duyamayacağı bir sesle. Anka'nın zihnimde bana "Rahatla.." diyişini hissediyordum. Onlar aramızdaki bağı asla anlayamazlardı. Anka'yı hala sıradan bir kuş olarak görüyorlardı. Bilmedikleri tek şey ise onun benim en yakın arkadaşım olduğuydu. Felix'in yarasını iyileştirmesini ben istemiştim. Bunun farkına bile varmamışlardı. Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum. Anka'yı demek müdürün odasındayken görmüşlerdi. Müdür Anka kuşlarının asil oldukları kadar vahşide olabildiklerini bildiğinden bir süre ona bakmak istemişti. Demek benim arkadaşımı yani Anka'yı müdüre ait sanmıştı!
"Anka..." dedim zihnimden.
Ne demek istediğimi tek bir kelime anlatmıştı ona. Bizim zihinlerimiz birdi. Anka'nın olmasını istediği gibi. Kanatlarını açtı ve ona evcil hayvanmış gibi davranan Felix, Zoey ve Lily'nin yanından bana doğru uçtu. Felix "Hey!" diye bağırdı ama Anka duraksamadı. Benim yanıma geldiğinden habersizlerdi elbette. Anka koridordan dönüp yanımda kanatlarını kapattı. Elimi boynuna götürüp fısıltıyla "Sağ ol dostum" diye mırıldandım.

Karşımda Kira'yı görünce kan beynime sıçramıştı.Tıslar gibi bir sesle
-"Bakın sümsüklerde Gryffindor ortak salonunda oturabiliyormuş" dedim.Kira cevap vermeden omuz atarak yanından geçtim.Arkamdan söylendiğini duyduğum anda bir kez daha sinirlendim ve
-"Kira!Eğer şu hem sürtüğüm hem uyuzum modundan çıkmazsan kafanı keserim" diyerek tısladım.Herkes donmuştu

off topic:aceleyle yazdım özür dilerim kısa oldu.

Lütfen 7 satırlık kuralı dikkate alınız.!
Dalmak istemezdim ama gazete yazısından bile kısa bir yazı nasıl aceleye gelebilir?

-"Kira! Eğer şu hem sürtüğüm hem uyuzum modundan çıkmazsan kafanı keserim"
Gülmeye başladım. Bu kız hem gayipten sesler duyuyordu hem de beni tehtit etmeye kalkıyordu. Evet bu kız komikti. Hemde çok! Ona soğuk bir bakış attım. Salondakilerde benim tepkimi izliyorlardı. Ama benim gibi bir kızdan bu laflara tepki vermemi bekleyemezlerdi.
Atıştırmalık bir şeyler alırken Lily tekrardan "Hey! Kime diyorum? Yoksa sağar mısın?" diye atıldı.
Ona dönerek "Seninle koridorda karşılaşana kadar tek kelime ettiğimi sanmıyorum. Eğer kişisel gıcıklıklarını saklamayı beceremeyeceksen istersen hemen burada açıklayabilirim? dedim.
Bunca zaman niye aklıma gelmemişti? Böyle bir şeyi gözden kaçırdığıma inanamıyordum. Lily Ronchez! Ronchez...
Aramızdaki husumet ailelerimiz ve onların soyuna dayanıyordu. Hatta muggle'larda bile aynı durum vardı. Bu sırf ailelerimizle ilgili bir durumda değildi. İngiliz soyundan ve Fransız soyundan asiller hiç bir zaman anlaşamamışlardır. 7yıl savaşlarının etkisi büyü alemine bile taşmıştı. İngiltere'nin hatta bir çok büyücü soyunun en güçlü ailesinin yanında yetiştim. Ronchez'lerde Fransa'nın en güçlü büyücü ailesidir. Sorun şu ki; şuan üstün durumda olan İngiltere yani bizdik. Fransızlar bunu asla kabul etmek istemeselerde öyleydi.
Vay canına beni bile tanıyabildiğine göre bu kız dersine iyi çalıştırılmıştı. Soy ismim bile ailemle farklıyken!
Lily yutkunarak "İngiliz kibri !" diye yakındı.
Derin bir nefes vererek "Fransız pisliği !" dedim.
İkimizinde sert bakışları birbirimizi buldu. Zoey ve Felix'de diğerleri gibi sessiz kalmış bizim aramızdaki konuyu anlamaya çalışıyorlardı. Fakat ikiside bu durumu anlayamazdı. Zoey bir Amerikan olmalıydı. Aksanı onu kolayca ele veriyordu. Bu konudan habersiz olması ise acı vericiydi.
"Bütün bunlarda ne demek oluyor Lilynn?" diye sordu.
"Evet katılıyorum?"
Bende Lily'de aynı anda "Ailevi meseleler." dedik.
Zoey ve Felix'e anlatmak istemiyor muydu? Vay vay.. Demek ailesini gizleyen bir tek ben değildim.

Onlar kenara çekilmiş konuşurken ben hırsımdan merakımdan sinirimden çatlıyordum... Lily benden bir şey saklıyordu !! Ve bunu ona hatırlatıcaktım! Lanet olsun yaa... En yakın arkadaşım benden bir şey saklıyor ve bilmediğim dolaplar dönüyor. Sinirden gözlerim dolmuştu. Felix beni merak edip '' İyi misin bitanem '' dedi. Ben sesimin çatlayacağından korktuğum için sadece başımı sallamakla yetindim. Onlar ayrıldılar. Ve ben Lily'nin bu konu hakkında konuşmayacağını bildiğim için Felix'e sokulup Lily'e bir şey demeden ilerlemeye başladım. Konuşmuyordum... Çünkü sesimin nasıl çıkacağından emin değildim.

Bu inanılmazd bir şey artık Zoey ile birbirimize aidiz. Bizi sonsuza dek kimse ayıramayacak. Artık bir dostta edindim. Ankamın boynunu okşuyordum. Sıcacıktı ankamın başının yanına yaklaşarak fısıldadım.
-İyi ki varsın dostum.
Kıpkırmızı ve büyük bir ankaydı. Fazla vakti kalmamıştı. Beni bırakıp gitmesinden korkuyordum. Ankamın başını okşmaya başladım. Derken diğer elimle Zoey'in elini aradım. Bulduğumda eli aşırı soğuktu. Hemen elini ısıtmak için sıkıca tuttum. Zoey'e başımı devirerek konuştum.
-Seni seviyorum Zo.
Ardından dudaklarım onun dudaklarını buldu ve öpmeye başladım. Harika bir duyguydu sonsuza dek onunla öpüşmeyi istiyordum.

Ben şu an Lily ile Kira'nın arasında geçenleri anlamaya çalışırken Felix bana doğru eğildi ve -Seni seviyorum Zo. dedi ve benim cevap vermemi beklemeden hemen onun dudakları benim dudaklarımı buldu ve ateşli bir şekilde öpüşmeye başladık. Bir anlığına sadece bir anlığına Lily ve Kira olayını unuttum. Yanımızda hiç kimse yokmuş sadece Felix ile biz varmışız gibi... Onunla saatlerce öpüşmek isterdim.Onunla hiç ayrılmamak..Hep onunla birlikte yaşamak... O artık hayatımın anlamıydı. Onsuz hiç bir şey yapamaz duruma geliştim. Aşk bu olsa gerek. Ama ben Felix'e ölümüne aşık olmuştum...

rpg out: Lily'nin son yazdığını okudunuz mu? Biz Lily'le konuşmayı kestik. Sizde büyük salona doğru gidiyorsunuz. Yani artık ortak salonda değiliz kısmen. rp'yi ikinizde değiştirirseniz daha mantıklı olur ((((((: