II.Ders

Eş:Andrea Chelsea O'shélia
Günün son dersi Jane iyice yorulmuştu. Sağnak yağışda bunu çok etkiliyordu. Hızlı adımlarla ama koşmadan sınıfa gitmeye çalışıyrdu. Aslında hiç gitmese iyiydi. Çünkü KSKS dersinin profesöründen acayip tırsıyordu. Profesör Luciana korkunç görünüyordu. Sınıfa girdiğinde profesörün ondan önce geldiğini gördü. Sınıfa göz gezdirdi. Hiç kimse yoktu. İlk gelen kendisiydi. Kahretsin! dedi içinden. Şimdi de çekip gidemezdi ki! "Merhaba Profesör Luciana." dedi utangaç bir sesle. "Merhaba Eléonora." dedi profesör dediğine karşılık. Daha fazla konuşmadan bir sıraya oturdu. En arka sıraya oturmuştu. "Ön sıralara oturmayı niçin tercih etmedin?" diye sorduğunda profesörün yüzünde yapmacık bir gülümseme vardı. Jane ne diyeceğini bilemedi. "Iıı... Dersi arkadan daha iyi dinleyeceğime inanıyorum!" dedi. Öğrencilerin sınıfa sanki yardımına koşmuş gibi hızla girmesi işine gelmiş ve konuşmaları sonlandırmıştı. Masaından kalkan profesör yavaşça sınıfın ortasına yürüdü.
"Asanızı çıkarın! Öğreniceğiniz büyü "Expelliarmus" !" dedi. Jane zaten elinde olan asasına baktı. "Hepinizin birbirinize eş seçmenizi istiyorum." dediğinde Jane hemen Hufflepuff öğrencilerine göz gezdirdi. "Hufflepufflar Slytherin öğrencileri ile eşlenecekler."dediğinde resmen Olamaz! diye çığlık atmak istiyordu. En yakınındaki Slytherinli kız ona yaklaşıp tiksintiyle "Eşleşmemiz iyi olacak! Yoksa ikimiz açıkta kalacağız ve gene eşleneceğiz!" dedi sonunda gülerek. Ne kadar da aptal! diye düşünmeden edemedi ama "Tamam!" dedi. "Herkes eşleştiğine göre büyü yapmaya başlayabiliriz. "Expelliarmus" kişiyi asasız bırakma büyüsüdür. Kişiye doğrudan yapılırsa kişi zarar görebilir. O yüzden kesinlikle sadece asalara doğru yapıyorsunuz!"dedi profesör. Jane kıza doğru döndü. "Adın?" dedi. Kız somurtkan olarak "Andrea." dedi. Jane'de "Benimki de Jane." dedi.Profesör "Evet! Hünerlerinizi görelim!" dediğinde Andrea hemen "İlk ben deneyeceğim." dedi. Jane "Olur." dedi. Andrea asasını kaldırdı. Jane'in asasına doğru "Expelliarmus" diye bağırmakla normal konuşmak arasında bir ses tonuyla büyüsünü yaptı. Jane'in asasın büyük bir hışımla yere düştü. Asasını düştüğü yerden alıp yerine geldi. Sıra Jane'deydi Andrea'nın gözlerini korku kaplamıştı. Jane'in büyüyü ona doğru yapcağını düşünüyordu ama yapmadı. Aslında Jane bunu düşünmememiş değildi. Asasına doğru "Expelliarmus" dedi ve Andrea'nın elindeki asa yere savruldu. Bu işi becerdim! dedi içinden. Dersteki herkes sırayla denedi. Bir öğrenci bir türlü yapamamıştı. Profesörü sinirlendirmeye başladığı belli oluyordu. Jane kıkırdamadan edemedi. Ders sonunda profesör eliyle hızlıca masaya vurdu. Jane'in ödü kopmuştu. Ödevimizi verip sınıfta seri adımlarla ayrıldı. Jane'de arkasından bu uğursuz sınıfı terketti.


Ödev:

Spoiler:

İstemsiz bir şekilde dersliğe doğru ilerlerken "Son bir ders daha, sonra kendime derin bir uyku çekeceğim." diye geçirdi içinden. Hızlı adımlarla dersliğe girip sırasına oturarak arkdaşı ile konuşmaya başladı. Profesör çoktan sınıfa gelmiş ve masasında oturup kitabına göz atıyordu. Bugün ilk uygulamalarını yapacaklardı. Sıranın üzerine bıraktığı kitapların üzerine asasını yerleştirip sınıfa bir göz gezdirdi. Profesör De Felice başını başasından kaldırıp öğrencilerine bakarken yüzünde yine o kibir ifadesi vardı. Son derece sade giyinmiş olan profesör pek o kadar dikkatini çekmemişti. "Evet. Bugün uygulamaya geçeceğiz. Çalışacağımız büyü Expelliarmus! Herkes kendine bir eş seçsin!" Florence üşenmiş bir şekilde etrafına bakınarak en yakınında ki kişeyi yanına çağırdı.
Aasını eline aldı ve kıza öncelik tanıdı. Kız asasını kaldırarak Expelliarmus dediği zaman Florence'in elindeki asası birden kayboldu. Profesör aralarda dolaşırken onaylayan bakışlarla öğrencilere göz gezdiriyordu. Florence kızın elinden kendi asasını alarak aralarında mesafe bıraktı ve asasını doğrultarak gülümsedi. "Expelliarmus!" Asasından kırmızı ışıklar çıkyordu. Birden kızın elindeki asası yok olarak kendi eline geldi ve kıza kibirle gülümseyip yerine geçti. Profesör elini masaya vurarak gürültülü sınıfı anında susturdu ve ödev verdi. Aslında oldukça basitti. İlk ödevi bu kadar basit tutmasını anlamamıştı doğrusu. Profesör De Felice her zaman zor ödevler verirdi. Memnun bir ifadeyle gülümsedi. Okulun her yılki aynı zil sesi tüm snıfta yankılanınca profesör sınıştan hışımla çıktı. Florence eşyalarını topladıktan sonra arkdaşaları ile sınıfı terk etti.

Ödev:

Spoiler:

Bundan sonraki yazan üyeler derse geç kalmış gibi yazacaksınız.

Hava yağmurluydu. Nessie yağmurun altında yavaşça yürüyordu. Çünkü yağmuru seviyordu. Durup toprağın kokusunu içine çekti. Bu koku o kadar mükemmeldi ki. Hiç bir şey bu kokunun yerini alamazdı. Yavaş ve ağır adımlarla şatoya doğru yürümeye devam etti. KSKS dersi olduğunu unutmuştu. Koridorlardan geçerken etrafın çok sessiz olduğunu fark etti. Kaldırıp kafasını baktığında hiç kimsenin etrafta olmadığını gördü. Lanet olsun ders çoktan başlamıştı. Koşar adımlarla lavaboya gitti ve üzerine düzelttikten sonra KSKS dersliğinin önüne gelip derin bir nefes aldı. Sınıfa girdiğinde. Bir kaç yüz ona gülümsese de bir kaç kişi de -slylar- ona kötü kötü bakmıştı. Profesörden özür dileyip yerine arka taraflarda bir yere geçti. Profesör derse başlamamıştı henüz.
"Asalarınızı çıkarın" dedi ve herkes asasını çıkardı.
"Bu gün Expelliarmus büyüsünü öğreneceğiz." dedi. Renesmee gülümsemişti çünkü bu büyüyü iyi biliyordu. Profesör gülümsediğini görmüş olmalı ki Renesmee'nin üzerinde büyüyü göstermek istedi. Daha Renesmee ne olduğunu anlamadan profesör
"Expelliarmus." diye haykırdı. Bütün sınıfta hiç ses çıkmadı. Nessie'nin elindeki asa uçmuştu. Neye uğradığını şaşırmıştı. Bir kaç sly ona kibirli bir şekilde baktı. Profesör devam etti.
"Evet şimdi hufflepufflar slytherinlerle eşleşecek şekilde eşleşin bakalım" dedi. Slylar güldü. Herkes eşleşirken. Renesmee etrafına bakınmakla kaldı. Arkadan bir çocuk Nessie'nin omzuna hafifçe dokundu. Nessie arkasına döndü.
"Efendim?"
"Partner olmak ister misin?"
"Tamam" dedi ve karşı karşıya geçtiler. Daha çocuk asasını alıp yerine geçmeden Renesmee
"Expelliarmus" diye haykırdı. Çocuk demin Renesmee'ye olduğu gibi neye uğradığını şaşırdı.
"Slytherin ha!" dedi ve gülümsedi Renesmee. Profesör ödevleri vermişti bile. Renesmee ödevini teslim edip çocuğun suratına bile bakmadan derslikten ayrıldı.

Spoiler:

Islanmaktan nefret ederdi Brenda ama yapacağı bir şey de yoktu görünürde.Kapalı mekana geçince kendi kendine kurumaktan başka çareside yok gibiydi.Bu yüzden derse de geç kalmıştı.Üstelik ders KSKS'ydi.Kendine acıma duyguları bir an da su üstüne çıkmıştı.Derse gitmeye de korkuyor bir halde düşmemeye çalışarak elinden geldiğince hızla yürümeye başladı.Muggleları severdi fakat onlar gibi doğmamış olmaya da dua ederdi.Şu anda yaşadığı durum da onlardan farksız bir haldi.Asası olmasına rağmen ıslanmasını engelleyemiyordu.Dersliğe varmasına az bir mesafe kala kayıp poposunu üzerine oturmuştu Brenda.Canı yanmıştı ki bunu attığı çığlıkla belli etmişti zaten.Yakınlarda olmalıydı die düşündüğü bir hayalet gelmişti sesine.Pek ilgilenmediğiiçin kim olduğuna eminde değildi bu yüzden fazla aldırmadan olduğu yerden yakınında duran eşyalarını topladı.Hayalette yardım etmek yerine kahkahaları sürdüyordu.İyice gerilmişti Brenda.Derse girip girmemekle tereddüt etmişti.Girmekten başka çaresi olmayacağını da bildiği için eliyle alnına hafifçe dokundu."Kes artık seni pis varlık.Komik olan ne?İlla da bir şeye gülmek istiyorsan tuvalete gidip aynaya bakmanı öneririm!" diye çemkirmişti hayalete.Artık iğrenç sesine ve anlamsız kahkahalarına tahammül edememişti.Oda dilini uzatarak ortadan kaybolmuştu."Ahh" diye iç geçirerek ayağa kalktı cadı ve poposunu ovuşturarak sağa sola fırlamış olan kitaplarını da alıp normal bir tempoda yürümeye başladı.Nede olsa dersin yarısını kaçırdım diye iç geçirdi.Aslında üzüldüğü kaçırdığı konu değil Profesörün puan düşmesi ve sinirlenip ona takıcak olmasıydı.Dersliğin önüne gelince saçını başını biraz toparladı ve düzgün bir görünüm elde etti. Elini bir cesaretle kaldırarak kapıya vurdu ve araladığın da tüm bakışlar ona yöneldi.Profesör herkesi eşleştirmiş ve geriye kalan tek Slytherinli bir öğrenciyle dersine geç kalan birinin olduğunu da anlamıştı.Brenda Profesöre yönelerek "Kusura bakmayın Profesör.Geç kalmamak için çok uğraştım fakat tüm aksilikler yolumu kesti.Derse katılmama izin vericek misiniz?" diyebilmişti çekinerek.Ses tonu o kadar cılızdı ki..Profesörün gözlerinden siniri okunuyordu fakat yanında ki Slytherinli öğrenciye baktıktan sonra dudakları aralandı."Bir daha tekrarlanmasın.Pılını pırtını bir yere bırak asanı kap ve bu öğrenciyle eş olarak derse başla"demişti o çocuğu işaret ederek.Sesi nefret dolu olmasına rağmen intikam alırcasına çıkmıştı.Ne kadar herkesi sever gibigörünse de Brenda buna inanmıyordu.Eline iyibir koz geçmişti kullanıyor gibiydi profesör.Hızlı hareketle eşyalarından kurtulup cübbesini de çıkararak Slytherinli çocuğun yanına yürüdü.Konu hakkında bir bilgiside yoktu.Eş olup çoktan uygulamaya başlayanlara bakınca anlayabilmişti.Karşısında ki çocuğa da sormaktan kurtulduğu için sevinmişti.Tak karşısında durunca Profesörün sinsi bakışlarını üzerinde hissetmişti.Çocuk o kadar da yetenkli görünmüyordu fakat Slytherinli olması yeterdi.Brenda tam asasını kaldırmıştı ki çocuk büyülü sözleri çoktan söylemişti.Kırmızı ışık üzerine geliyordu cadının.Daha ilk denemede asasından olmak istemiyordu.Hızlı olmasını etkisi refekslerine de etki ediyordu.Hızla çekilerek başka bir öğrenciye çarpmasına sebep olmuştu.Yine hızlı bir şekilde doğrularak Expelliarmus diye asasını çocuğa yönelterek ciyaklamıştı.Tamda istediği gibi kaçmasına fırsat vermeden onu duvara yapıştırmış ve asasız bırakmıştı.Profesörün bakışları daha da sinirli bir halde süzerken etrafı dersin bitimi yaklaşmıştı.Bir kaç kez daha karşısında ki çocuğu haklamayı başarmıştı Brenda.Bu halinden o kadar mutluydu ki bu mutluluk Profesörün elini masaya vurup ödevi vermesiyle son bulmuştu.Eşyalarını yanına giderken çocuğa "iyi bir denektin.Teşekkür ederim" demişti.Öyle sayılrdı da.Reflekslerini doğru kullanmasında ona yardımcı olmuştu.Ödevini bitirdikten sonra teslim ederken delici bakışları eşliğinde terk etmişti sınıfı.

Spoiler:

Eş: Jace Angel Night

Sabah anormal bir şekilde geç kalkmıştı güzel cadı. Yatakhanede bulunan az sayıda kız onun gibi koşuşturutor ve giyinmeye uğraşıyordu. Nefret ettiği formayı üzerine geçirdi hızla ve aynanın önünde bulduğu bir tokayla dalgalı saçlarını topladı. Aynadaki yansımasına bir öpücük yolladıktan sonra koşar adımilk dersine yetişmeye çabaladı.
Sanahki zaman sıkıntısı yüzünden tüm günü berbat geçmişti ama en kötüsü son dersi KSKS'ye geç kalmak üzere oluşuydu
.Kapıya geldiğinde içerden gelen büyü seslerini duydu ve nefesini tutarak kapıyı araladı. Bakışları profesörün gözlerine denk geldiğinde onun siniriyle karşılaştı ve geç kaldığı için kendine lanet okudu. En sevdiği dersin profesöründen azar yiyecek olmanın utancıyla kadının yanına yürümeye başladı. Etrafta uçuşan kızıl ışıklardan yapılan büyünün Expelliarmus olduğunu hemen anladı ve heyecanlandı. Bu büyüyü severdi.
"Çok üzgünüm profesör, bir kaç ödevim vardı. Dersinize geç kalmak istemezdim." Masum sesini meşhur melek bakışlarıyla tamamladı, bu yüz ifadesi genelde diğer profesörlerde işe yararken De Felice ona kızgın gözlerle bakmayı sürdürdü.
"Dersime bir daha geç kalmaman dileğiyle Mosché!" Bu ismin kullanılmasından hoşlanmazdı ama ona kızan herkes Mosché dediği için gözlerini kapattı ve kadını başını sallayarak onayladı.
"Kendine bir partner seç Mosché ve Expalliarmus büyüsünü çalış." Kadının dediklerini yapmak için arkasındaki çocuklara baktı ve gözü Jace'e takıldığında yüzüne zehirli bir gülümseme yerleştirdi.
"Elbette Profesör De Felice." Kadın kızın sesindeki tınıyı fark etmiş olmalıydı çünkü ona merakla baktı. Kız bunu önemsemeden Jace'e doğru yürümeye başladı.
"Anlaşılan kuzenimin arkadaşlarından biri beni yenebileceğini düşünüyor." Sarışın kız grimsi gözlerinde tiksintiyle baktı ona.
"Seni yenebileceğime eminim, salak. Ayrıca bu Regie için." Sesine büyük bir hayvanı öldürebilecek kadar zehir katmıştı. Jace klasik gülüşlerinden birini attı ve ayağa kalktı. O asasına uzanamadan sarışın cadı kendininkini kavradı ve çok yüksek olmayan bir sesle büyüyü yaptı.
"Expalliarmus!" Jace çıkan kırmızı ışıkla birlikte uzaklara uçtu ve kız onun yanına gitti.
"Seni kalt-" Cadı onu meşhur baştan çıkarıcı gülüşü ile karşıladı. Jace kıza şaşkılıkla ve öfkeyle bakıyordu. Çevrelerinden birkaç yılanın kendisine nefretle baktığını biliyordu ama hemen karşısında duran Ravlarda ona tebrikler diyen bakışlarla bakıyordu. Cadı izleyicilere nazik bir reverans verdi ve zil çaldı. Kız arkasından bağıran çocuğu duydu ama onu önemsemeden sınıftan çıktı.

Spoiler:

Eş: Npc-Robert-Hufflepuflı.

Sağanak yağışlı bir günde son derse yetişmek için koşturuyordu Hogwarts koridorlarında. Profesör Luciana'nın dersi olduğu için geç kalmak istemiyordum açıkçası. Onun sevdiği bir Slytherinli olarak bu öğrenciye örnek olmayan davranışımı kendim bile yadırgıyordum. Bunun için hızlı olan adımlarımı daha hızlı yaptım. Neredeyse dersliğe koşuyordum.

Birkaç dakika sonra dersliğin oraya vardığımda tahta ve büyük kapının kapalı olduğunu gördüm ve içeriden öğrencilerin "Expelliarmus!" diye bağrınmalarını duydum. İşte derse geç kalmıştım! Şimdi kapıyı yavaşça aralayıp Profesör Luciana'den özür dileyecektim ve bende bu büyüyü yapacaktım. Aslında büyü yapmak zor değildi benim için ama Profesör'ün beni karşılaması bana göre ne kadar kolay veya zor olurdu onu bilemeyeceğim. Üzerimdeki siyah, Slytherin armalı cübbemi elimle birkaç çekiştirmeden sonra düzelttim ve ardından yüzüme kendinden emin bir maske yapıştırdım. Sınıfın kapısını araladığımda Profesör'ün gözü bana kaydı. Yüzünde oturduğu yerden öğrencileri izlerken sinsi bir gülümseme sönmüş gibiydi. Yüzümdeki gülümsememi soldurmadan Profesör'e doğru adımlarımı yönelttim. Geç kaldığım için belirli bir sebebim vardı tabii ki de. Müdür Wiser'in odasındaydım. Ondan izin almaya gitmiştim. Bunu da sesli bir şekilde Profesör'e karşı dile getirdim.

"Geç kaldığım için üzgünüm Profesör. Müdür Wiser'in odasındaydımda." Sesim mahçup bir şekilde çıkmıştı. Profesör Luciana beklemediğim bir tavırla beni onayladı.

"Peki. Ama bir daha tekrarlanmasın." Bende Profesör'ü onayladım ve her zaman bulunduğum yere geçtim. Etrafımdakilerin ne yaptığına bakıyordum. Sanırım bir eş seçip "Expelliarmus." büyüsü yapılacaktı. Basit. Ama eş bulamıyordum kendime. Arandım, arandım, arandım... Nihayet sıraların en arkasında duran Hufflepuflı Robert'ı gördüm. Bu iyi bir seçim olabilirdi. Hufflepuflılar'ın arasında zor bir kişiydi. Ona doğru ilerlerken ikizimi ve karşısında duran Jane Pércival'i gördüm. İkizimi küçük bir sırıtışla arkamda bıraktım ve çocuğun yanına yaklaştım. Ben yanına geldiğimde çocuk yere dikmiş olduğu gözlerini yüzüme doğru kaldırdı.

"Bir rakip ister misin?" dedim ona. Dediğim sözlerin üzerine suratında daha çok Slytherinliler'e özel bir sinsi gülümseme belirdi.

"Tabii ki. Ama seni rakip olarak görür müyüm bilemiyorum." dedi. Sinirlenmemiştim. Küçük ve ezik bir Hufflepuflı beni ufak bir sözüyle sinirlendirecek değildi. Sinirlenmek yerine suratıma her zaman ki gülüşümü yerleştirerek karşılık verdim.

"Göreceğiz." dedikten sonra yerlerimizi aldık.

"İlk sen yap istiyorsan." dedi Robert. Başımı "tamam" der gibi salladım ve asamı cübbemin içinden çıkardım. Vücudumu büyü yapma pozisyonuna geçtim. Sağ ayağım önde, sol ayağım arkada, belimden yukarısı hafifçe yere doğru eğilecek şekilde durdum. Aynı pozisyonu Robert'ta almıştı. Şimdi tek yapmam gereken "Sessiz Çığlıklar"a Expelliarmus büyüsünü haykırmaktı. Ama büyüyü doğrudan kişiye değil, kişinin asasına yapacaktım. Bunun için görüş açımı sadece asaya doğru ayarladım. Beynimde yankılanan sözleri dile döktüm.

"Expelliarmus!" Sessiz Çığlıklar'ın üzerinden çıkan mavimsi renkteki ışın Robert'ın asasına çarptı ve asa havaya fırladı. Havadan yere doğru süzülürken Robert asasını yere değmeden yakaladı.

"Şimdi bende küçük hanım." dedi bana. Gözlerinin içi gülüyordu. Zaferimin tadını bana yaşattırmadan gözlerini asama çevirdi ve büyüyü haykırdı.

"Expelliarmus." Asam havaya uçtu ve ardından yere kondu. Ne yazikki ben onun gibi çevik değildim ve asamı yerden topladım. Robert'e dönerken yüzümde henüz bitmemiş bir meseleyi anımsatan bir görüntü vardı.

"İyi bir rekabetti." dedi beni rakip olarak görmeyen Robert. Hiçbirşey demeden yerime ilerledim ve tahtada yazılan yazıyı bir adet eski parşomene yazıp derslikten ayrıldım.

Spoiler:

Apar topar botlarımı ve cekedimi giyiyordum. Hava daha da azıtacak gibiydi. Öğretmen sınıfa girmeden bir an önce yola koyulmuştum. Koridorda koştururken Hogwarts'a gelirken ki anılarım bir an için hayallerimi süsledi. Dışarıda yağan yağmur bir hızlanıp bir yavaşlıyordu. Öylesine ses çıkarıyorlardı ki bazı portreler bunun yağmur yerine kar olduğunu düşünmüşlerdi. Sınıfın kapısına vardığımda içeriden ses gelmiyordu. Kapıyı sessizce aralamıştım. Ciyaklama sesi gibi ince tin bir ses kulaklarımı tırmalamıştı. İçeriye baktığımda sınıf boş gibiydi. Bütün sınıf neredeyse doluydu ve profesör içeride bekliyordu.
"Afedersiniz profesör girebilirmiyim."

Profesör hiç beklemeden kafasını boş sıraya işaret etti ve başımı öne eğerek sıray doğru yönelmiştim. Aslına bakarsanız o profesörden hiç de hoşlanmıyordum. Profesör ayağa kalktı ve sayıklarmış gibi konuşmaya başladı "Bugün etkin bir karşı saldırı büyüsü olan Expelliarmus büyüsünü öğreneceğiz. Şimdi,sizden bir partner seçmenizi istiyorum bu büyüyü eşli öğrenmek çok daha basit olur."

Profesör sözünü bitirir bitirmez ani bir şekilde arkasını döndü ve açık pencereye doğru asasını bir anda uzatıverdi. "Expelliarmus!" Profesörün bağırmasıyla küçük bir ışık aniden dışarıda uçan baykuşa çarptı ve baykuş PAT! diye yere düştü. Bütün derslikte birden bir mırıldı kopuverdi herkes alelacele eşlere dağılıyordu. Bir kız yanıma geldi ve "Hey,partnerim olmak istermisin? Ben Alicia Slytherin IV. sınıf" Kız birhayli güzeldi fakat benden epey küçük gibi duruyordu. Umursamaz bir tavırla "Hm hm.. Tabii olurum." Kız bir anda ayağa kalktı ve selam verdi. Bende oturduğum yerden kıza bakıyordum. Beklenmedik bir anda "Expelliarmus!" diye bağırdı fakat ıskaladı.

Kısa ve sessiz bir gülüşle asamı cekedimin içerisinden çıkarmıştım. Hiç beklemeden kızın asasına yöneldim ve "Expelliarmus!" Alicia'nın asası profesörün kafasının önünden geçti ve pencereden dışarıya uçtu. Profesör bunun yapanın kim olduğunu ararken bir yandan Alicia ya gülüyordum bir yandanda profesöre hafif bir gövde gösterisi yapıyordum. Profesör,eski kara tahtaya ödevimizi yazdı ve bende apar topar cekedimin iç gözünden bir parşomen rulosu çıkarmıştım. Ödevi teslim edip dersten çıktım.

Spoiler:

Eş: Candice Mosché Swane

Derse neden geç kalmak üzere olduğu ile ilgili bir fikri yoktu. Yaniaslında evet, sebebini biliyordu ama bunu profesöre nasıl anlatacaktı. Merhaba profesör, dersinize geç kaldım çünkü küçük sınıflardan kızın tekini dilimle becerirken -ki bu yiyişirken anlamına gelmekte, yanlış bir şey anlamayın-zamanın nasıl geçtiğini anlamadım... Bunu söylediğinde profesörün yüzünün alabileceği hali düşündüğünde gülmeden edemedi yakışıklı çocuk. Profesör gerçekten çok kızacaktı ona ama açıkçası şu küçük kızla öpüşmek iyi gelmişti. Küçük diyordu kıza ama 4. Sınıftaydı, o kadar da küçük değildi yani. Ah, dudakları fazla yumuşaktı ve çok masumdu... Bunu düşündüğü için lanetler aydırdı kendine. Bunu yapmasının sebebi ise bahsettiği kızın şu küçük Slytherinli Felicia olmamasıydı. Bahsettiği Regina'ydı, onu arkada bırakıp okuldan ayrılan Regina. Onu seviyordu büyücü, o kız okula geldiğinden beri onunla birlikteydi. Onu üzmüştü, evet, ama onu kendinden uzaklaştırmak istemezdi. Ben lanet olası pisliğin tekiyim. Öyleydi. Gerçekten. Okuldaki kızlar onu severdi ama içini bilen birkaçı ondan nefret ederdi.
Düşünceleri beyninde bir girdap hızıyla dönerken KSKS dersliğine geldiğinin zar zor farkına vardı. Profesör beni öldürmez, ama çok kızacağı kesin. Diğerlerine kızdığından daha az kızacağına da emindi aslında ve hala bir yalan üretememişti. Lanet girsin!
Kapıyı çaldı ve girin diyen sesi duyması ile ahşap kapının gıcırtıyla açılmasının arasında bir sürede içeri girdi. Bir anda öğrencilerin yüzleri ona dönmüştü. Bir kaçı yerde uzanmıştı ve bunların eşleri kahkahalarla gülüyordu. Jace yüzünde karanlık bir gülümsemeyle onları süzdü. Acı çektirmeyi seviyorum.
"Girebilir miyim profesör?" Diyen sesini duyduğunda gözlerine üzüntü saçan bir parıltı yayıldı.
"Neden dersime geç kaldığını öğrenmek isterim Jace?" Kadının sesi sakindi ama gözlerinde azda olsa öfke vardı.
"Immmm!" Merlin'in sakalı adına, yalan uydurmayı unuttum! Profesöre üzgün gözlerle baktığında arkadan bir kızın bağırdığını duydu.
"Her zamanki gibi küçük kızın tekiyle öpüşürken zamanın nasıl geçtiğini dahi anlamamıştır, Profesör De Felice." Sesin sahibine haklısın diyen gözlerle baktı ama kendini savunmayı ihmal etmedi. Sesin sahibi şu güzel sarışın Candice'ti. Regie'nin arkadaşı olan Candice....
"Hiçte bile; üzgünüm ama bu okulda benimle öpüşebilecek kadar güzel tek bir kız bile yok." Bunu söylerken beyninde minik bir tereddüt vardı. Emin misin?
"Jace, senin öpüşmelerin hiçbirimizi ilgilendirmiyor. Birinin karşısına geç ve Expelliarmus yap." Jace başıyla onayladı ve sarışın kızın yanına gitti. Kız ona küçümseyen gözlerle baktı. Jace sadece sırıttı. Ona bakan gözlerde nefret ve iğrenmenin altında yatan etkilenme belirtileri büyücüyü tatmin etti ve sadece sarışının duyabileceği bir sesle konuştu.
"Beni ansıl o kadar iyi tanıyorsun Candice? Nasıl benden hem nefret edip hem de beni istiyorsun?" Sesşndei ciddiyet bir an için cadıyı şaşırttı ama kız kendini hızla toparladı.
"Expe-" Jace ondan daha önce davranmıştı.
"Expelliarmus!" Büyünün gücünün azalmasını istemişti çünkü bu kadar güzewl bir kızın canının yanmasına göz yumamazdı. Candice'e resmi bir selam ve çapkın bir gülüücük attıktan sonra zil çalana dek ödevini yazdı. Zil açldığında profesörün masasına bıraktığı ödev tertemiz bir parşomenin üzerine mükemmel bir el yazısı ile yazılmıştı.

Spoiler: